[RPG] Spy tonic 13 - Speeltopics

Hou jij van spionnen? Wil jij eens het spannende leven beleven?
Nou, hier kan je schieten, sluipen, spioneren, trainen en al de andere dingen doen die spionnen doen.
Doe mee!
Maak je eigen personages en laat je helemaal gaan.

Naam Personage
Hierin kunnen jullie met je personage doen wat jullie willen!

Hierbuiten kunnen jullie vragen stellen.


personages:
3 jaar
-Zoey Thompson (BeyondOurOwn)
-Alexia Thompson (BeyondOurOwn)
11 jaar:
- Sarah Sanz (proprius)
14 jaar:
-Saleah Tovah (AgentDavid)
15 jaar:
-Dana Nieon (LordSarita)
-Matthew Livingstone (BelleVue)
-Amber Somers (LordSarita)
-Amy Somers (BeyondOurOwn)
-Jake Smith(BelleVue)
16 jaar:
-Alex Thompson (BeyondOurOwn)
-Katherine Bright (BelleVue)
-Raven Black (Petal)
Jitse bright (BeyondOurOwn)
17 jaar:
-Grace Grey (Cornflakeluv)
-Taylor Romant (LordSarita)
18 jaar:
-Nathan Bradley (BeyondOurOwn)
19 jaar:
-Katie White (shewerewolf)
21 jaar:
-Sarina Calle (HurtedHeart)
-Yelena Zaitseva(C18)



De schoolvakken:

Vaste vakken (buiten de gewone schoolvakken als wiskunde etc.

- zelfverdediging
- scherpschieten
- wapens en uitrustingen (hoe wapens en uitrustingen in orde houden)
- dril
- overlevingstechnieken

Extra vakken naar keuze (twee vakken kiezen)
- techniek (voor wie niet alleen technische snufjes wil gebruiken, maar ook wil maken)
- scherpschieten (extra)
- gevechtsport

vrije tijd:(minstens 1 verplicht, meer mag, maar dan heb je niet veel weekend meer)
-paardrijden
-schermen
-muurklimmen
-duiken


Om 6u 30 moeten ze opstaan en om 7u moeten ze in de eetzaal zijn. Om 7u 30 beginnen de lessen. Er zijn 8 lesuren. Om de twee lesuren is er een speeltijd van 10 minuten behalve 's middags, dan krijgen ze drie kwartier.

uurrooster voor de klas van o.a. Jitse, Alex, Dana, Katherine,...

Maandag

dril
wiskunde

scherpschieten
Nederlands

---

biologie
overlevingstechnieken

talen
dril

dinsdag

natuurwetenschappen
wapens en uitrustingen

zelfverdediging
wiskunde

---

overlevingstechnieken
scherpschieten

gevechtssport (extra)
talen

Woensdag

zelfverdediging
natuurwetenschappen

talen
scherpschieten

---

wapens en uitrustingen
biologie

scherpschieten (extra)
dril

donderdag

gevechtssport (extra)
wiskunde

scherpschieten
wapens en uitrustingen

---

talen
natuurwetenschappen

Nederlands
overlevingstechnieken

vrijdag

Nederlands
dril

natuurwetenschappen
natuurwetenschappen

---

wiskunde
zelfverdediging

scherpschieten (extra)
talen

[ bericht aangepast op 1 mei 2012 - 11:47 ]

---

“To live will be an awfully big adventure.”

kmoe weg bye

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Dana Nieon
'Nee,' zei ik. Ik keek Jitse streng aan. 'Luister. Ik pak vanavond mijn spullen en vertrek me de eerste de beste trein die rijd.' Ik slikte even. Ik moest mezelf nu echt groot houden. 'Jij blijft hier en leef je leven alsof er nooit iets anders is geweest. Alsof ik...' Ik slikte weer even en haalde diep adem. 'Alsof ik nooit heb bestaan.' Ik beet even op mijn onderlip om mijn tranen binnen te houden.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Jitse Bright
Ik bleef koppig.
"Blijkbaar gaan we hier allebei weg dan." Ik zuchtte en wou mijn arm strekken naar mijn nachtkastje. Ik kromp ineen door de pijn in mijn schouder, maar zette door. Ik zou het allemaal wel moeten doen, wanneer ik hier weg was. Ik nam mijn gsm uit de schuif van mijn nachtkastje. Ik toetste een nummer in en belde naar mijn nonkel.
"Oom Carlo?... Ik heb uw hulp nodig." Ik legde hem de situatie uit.
"Goed. Zie je later." eindigde ik het gesprek.
"Vanavond ben ik hier weg." melde ik Dana.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Dana Nieon
Ik knikte en stond op.
'Dit was het dan,' mompelde ik. Ik keek Jitse aan. 'Ik ga mijn spullen pakken.' Ik voelde een traan over mijn wang heen lopen.
Ik boog me voor over en drukte misschien wel voor de laatste keer mijn lippen op de zijne.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Jitse Bright
Ik beantwoorde haar kus en sloeg mijn armen om haar heen, de pijn negerend. Na een tijdje liet ik haar los. Ik hield me sterk en bleef haar hand vasthouden, terwijl ik haar lichtjes van me weg duwde.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Dana Nieon
'Vergeet niet dat ik van je houd,' zei ik zacht. Ik liet zijn hand los en wilde net gaan toen ik opeens iets bedacht. Met trillende vingers maakte ik mijn ketting los, pakte Jitse hand en legde de ketting er in. 'Tot ziens,' fluisterde ik. Daarna liet ik zijn hand los en begon ik richting de deur te lopen.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Jitse Bright
Ik bleef haar nakijken tot ze door de deur verdwenen was.
"Vaarwel." fluisterde ik tegen de gesloten deur. De tranen liepen over mijn wangen.

nu moet ze zo terug komen omdat ze iets vergeten of zo en dan jitse
-faceslap- ik wou niet wenen waar jij het zag.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Dana Nieon
Ik wilde net verder lopen toen ik besefte dat mijn vest nog binnen was. Ik vloekte binnenmonds. Zo werd afscheid nemen juist moeilijker. Ik draaide me om en deed de deur open.
'Ik was mijn vest vergeten,' mompelde ik. Jitse probeerde te ontwijken. Helaas liet ik mijn blik toch even over Jitse glijden en zag ik hem huilen. Mijn hart brak.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Jitse Bright
"Als je mijn hart maar niet vergeet." glimlachte ik door de tranen heen.
"Want ik laat het bij jou achter."
Nu voelde ik me echt beschamend.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Dana Nieon
Ik knikte naar Jitse. Als ik nu zou praten dan brak mijn stem. Ik pakte mijn vest en haalde diep adem. 'Vaarwel.' Ik knikte en liep toen voor de laatste keer de kamer uit.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Jitse Bright
Ik trok het infuus uit mijn arm en wachtte nog een klein uurtje tot de verdoving wat was uitgewerkt. Daarna ging ik rechtstaan.
Ik scharrelde mijn weinige bezittingen die daar lagen bij elkaar, waarna ik naar buiten liep. Ik wist weg te glippen zonder dat de verpleegster me zag. Het kostte me enige moeite om tot op mijn kamer te geraken en vooral om de kamer van Dana te negeren. Ik lip naar binnen en pakte snel een rugzak in. Ik gooide hem over mijn schouder en liep weer naar beneden. Oom Carlos stond beneden al te wachten.
"Nou vaarwel." mompelde ik, nadat ik een laatste blik had geworpen op het gebouw achter me. Hopelijk vergeeft Katherine het me.
Ik keek niet meer achterom, terwijl ik mijn tas op de achterbank gooide en naast mijn oom ging zitten.
"Ik had altijd gedacht dat ik je ooit zou moeten helpen met een vals paspoort of je hoogstens uit de gevangenis vrij zou moeten kopen, maar dit gaat wel ver, niet? Het lijkt eerder op mijn wereld."
Ik haalde mijn schouders op. "Moest jij er ook je hele leven voor achterlaten? Ik vraag me af waarom je ooit in dit vak begonnen bent. Nee, zeg toch maar niks. Ik ben niet in de mood."

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Dana Nieon
Met tranen in mijn ogen propte ik al mijn bezittingen terug in mijn koffer en tassen. Ik moest gelijk weer denken aan de eerste keer dat ik hier kwam.
Hoe blij en verrast ik was om Jitse terug te zien. Ik slikte en schudde die herinneringen van me af. Het was over. Net zoals heel dit avontuur. Ik ging terug naar mijn oude saaie dorpje. Terug naar mijn vrienden en familie.
Opeens dacht ik er aan dat ik ooit piano voor Jitse zou spelen. Zelfs thuis had ik herinneringen aan hem, zo bleek dat maar.
Ik hoorde Jitse's voetstappen op de gang. Ik was goed in voetstappen herkennen en die van Jitse wist ik uit duizenden te halen. Ik moest me inhouden om de deur open te gooien, hem om de hals te vallen en zeggen dat dit de verkeerde optie was. Maar toch deed ik het niet. Dit was het enigste wat we konden doen.
Toen ik alles had in gepakt was het deel van mijn kamer opeens heel saai. Ik keek naar Katherine's kant en besefte dat ik haar misschien ook nooit meer zou zien. Net zoals als de rest van mijn vrienden.
Ik zocht in mijn tas naar pen en papier en begon te schrijven.
Lieve Katherine en de rest,
Dit is mijn afscheidsbrief. Voorlopig zien jullie me niet meer, misschien wel nooit meer.
Ik ga weg van deze school. Zoek de komende maanden geen contact. Dat smeek ik jullie.
X Dana.
Ik zette mijn handtekening er onder en legde het briefje op Katherine's bed. Ik kon niet alles uitleggen in het geval dat Victor hem vond. Ik pakte mijn tas en trolly en liep de kamer uit.
Ik schreef me uit bij de receptie en haalde diep adem. Ik wenste dat ik een aandenken aan Jitse had. Hij had mijn ketting. Misschien had hij hem al wel weg gesmeten of weg gegooid. Die gedachte maakte me verdrietig.
Ik liep richting de weg, hield een taxi aan richting het station. De school en Jitse achter me latend.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Jitse Bright
"Verdomme, heb je hier echt nergens een pijnstiller?"
"Nee, sorry jongen."
Ik bromde wat en balde mijn vuisten. De pijn in mijn rug- waar Victor me had gestampt- en in mijn buik waren ondraaglijk.
"Als ik je naar drugs zou vragen zou je hier waarschijnlijk nog verschillende soorten hebben, maar een pijnstiller? Nee hoor!"
"Jij bent ook chagrijniger dan ik me herinner."
"Dat komt omdat ik sterf van de pijn oom Carlos." bromde ik.
"Hoe ben je daar aangekomen, eigenlijk?"
"Aan wat?" ik was nogal afgeleid door de pijn.
"Aan die wonden."
"Door diezelfde gast waar we nu voor vluchten."
"Waarom vluchten we er voor? Ik kan hem voor je uitschakelen."
"Ja, zoals de politie en de CIA dat zouden doen zeker? We vluchten voor de veiligheid van anderen."
Ik schreeuwde het uit toen we in een put reden en het gesprek viel stil. Ik haalde Dana's ketting uit mijn zak.
Help me door deze kwelling, please?
Ik klemde het koude metaal in mijn vuist, maar bleef emotieloos voor me uit staren. Ik zou niet beginnen huilen. Het was voorbij, niet terugdenken, maar vooruit. En als ik Victor uitgeschakeld had, kon ik weer terugkomen. Ik had een doel in mijn leven. Victor's dood.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Dana Nieon
Gisteren was het gebeurd en nu zat ik al in de klas. Aan mijn ouders had ik alles verteld. Mijn vrienden had ik een verhaal opgespeld dat de school te saai was. Ze hadden het geslikt.
En nu zat hier bij Duits. Mijn klas had me vriendelijk begroet en waren blij me terug te zien. Luce, die naast me zat, zat een stroopwafel op te eten. Af en toe gaf ze mij een stukje die ik glimlachend op at. Maar mijn glimlach was schijn. Van binnen had ik verdriet, veel verdriet.
De klas praatte door elkaar en Luce en ik praatte bij van de afgelopen weken. Misschien vertelde ik haar ooit wat er was gebeurd, misschien niet.
De les was niet zo slaapverwekkend als op de spionnenschool. Ik mocht mijn lerares Duits wel. Ze liet ons gewoon ons gang gaan maar legde uit wanneer het moest. Deze les was een prima afleiding.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Jitse Bright
Ik liep naast oom Carlos, die met een jonge vrouw aan zijn arm liep. We waren op weg naar het vliegtuig. Ik wist het niet zeker, maar volgens mij was die veel te jonge vrouw -voor hem- een prostituee. Niet dat het zoveel uitmaakt. Niet dat iets ook uitmaakt.
We vlogen eersteklas en mochten al instappen. Oom Carlos had me voorzien van pijnstillers, gelukkig maar. Ik liet me in de leren stoel zakken en zuchtte. Dit zou nog een lange reis worden.

[ bericht aangepast op 4 april 2012 - 11:11 ]

---

“To live will be an awfully big adventure.”