[RPG] Spy tonic 13 - Speeltopics

Hou jij van spionnen? Wil jij eens het spannende leven beleven?
Nou, hier kan je schieten, sluipen, spioneren, trainen en al de andere dingen doen die spionnen doen.
Doe mee!
Maak je eigen personages en laat je helemaal gaan.

Naam Personage
Hierin kunnen jullie met je personage doen wat jullie willen!

Hierbuiten kunnen jullie vragen stellen.


personages:
3 jaar
-Zoey Thompson (BeyondOurOwn)
-Alexia Thompson (BeyondOurOwn)
11 jaar:
- Sarah Sanz (proprius)
14 jaar:
-Saleah Tovah (AgentDavid)
15 jaar:
-Dana Nieon (LordSarita)
-Matthew Livingstone (BelleVue)
-Amber Somers (LordSarita)
-Amy Somers (BeyondOurOwn)
-Jake Smith(BelleVue)
16 jaar:
-Alex Thompson (BeyondOurOwn)
-Katherine Bright (BelleVue)
-Raven Black (Petal)
Jitse bright (BeyondOurOwn)
17 jaar:
-Grace Grey (Cornflakeluv)
-Taylor Romant (LordSarita)
18 jaar:
-Nathan Bradley (BeyondOurOwn)
19 jaar:
-Katie White (shewerewolf)
21 jaar:
-Sarina Calle (HurtedHeart)
-Yelena Zaitseva(C18)



De schoolvakken:

Vaste vakken (buiten de gewone schoolvakken als wiskunde etc.

- zelfverdediging
- scherpschieten
- wapens en uitrustingen (hoe wapens en uitrustingen in orde houden)
- dril
- overlevingstechnieken

Extra vakken naar keuze (twee vakken kiezen)
- techniek (voor wie niet alleen technische snufjes wil gebruiken, maar ook wil maken)
- scherpschieten (extra)
- gevechtsport

vrije tijd:(minstens 1 verplicht, meer mag, maar dan heb je niet veel weekend meer)
-paardrijden
-schermen
-muurklimmen
-duiken


Om 6u 30 moeten ze opstaan en om 7u moeten ze in de eetzaal zijn. Om 7u 30 beginnen de lessen. Er zijn 8 lesuren. Om de twee lesuren is er een speeltijd van 10 minuten behalve 's middags, dan krijgen ze drie kwartier.

uurrooster voor de klas van o.a. Jitse, Alex, Dana, Katherine,...

Maandag

dril
wiskunde

scherpschieten
Nederlands

---

biologie
overlevingstechnieken

talen
dril

dinsdag

natuurwetenschappen
wapens en uitrustingen

zelfverdediging
wiskunde

---

overlevingstechnieken
scherpschieten

gevechtssport (extra)
talen

Woensdag

zelfverdediging
natuurwetenschappen

talen
scherpschieten

---

wapens en uitrustingen
biologie

scherpschieten (extra)
dril

donderdag

gevechtssport (extra)
wiskunde

scherpschieten
wapens en uitrustingen

---

talen
natuurwetenschappen

Nederlands
overlevingstechnieken

vrijdag

Nederlands
dril

natuurwetenschappen
natuurwetenschappen

---

wiskunde
zelfverdediging

scherpschieten (extra)
talen

[ bericht aangepast op 1 mei 2012 - 11:47 ]

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Jitse Bright
Ik liet me op het bed vallen en zuchtte. Wat was er toch aan de hand. Ik sloot mijn ogen en bleef voor mijn gevoel lange tijd liggen.
Dana zou nu toch al terug zijn, niet?
Ik besloot even te gaan kijken. Ik klopte op de deur. Toen niemand open deed voelde ik aan de deurklink. Wonderwel was de deur niet op slot. Met gefronst voorhoofd deed ik de deur open.
"Hallo?" vroeg ik voorzichtig, terwijl ik met mijn hand naar de lichtknop zocht. Een hand sloot zich om mijn pols en voor ik kon schreeuwen lag er een andere over mijn mond.
"Verdomme. Wat doe jij hier? Jij zou hier niet moeten zijn. Jij verpest ook steeds alles." siste Victor in mijn oor. Hij haalde zijn hand van mijn mond, maar voor ik genoeg van de schrik was bekomen om te roepen, voelde ik al iets scherp tegen mijn keel.
"Ik stond hier op je vriendinnetje te wachten." smaalde hij, nadat hij het licht had aan gedaan.
Ik slikte. "Waarom?"
"Dat weet je best."
"Nee, waarom zij? Ik heb jou die dingen aan gedaan." ik zag hoe zijn gezicht een beetje betrok van woede en het mes werd harder tegen mijn keel gedrukt. Een klein laagje huid werd open gehaald en het bloed sijpelde over mijn hals naar beneden.
"Ik was van plan haar als lokaas te gebruiken. Ik hou van spelletjes." ik rilde, maar hij ging onverstoorbaar verder. "Aangezien jij hier als eerste bent... We zullen wachten tot zij komt, daarna neem ik jullie allebei mee." hij keek me met een gruwelijke grijns aan.
"Dit wordt zo leuk!"

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Jitse Bright
"Jij bent gestoord." stootte ik uit. Hij keek me kwaad aan.
"Zullen we anders terwijl we op je vriendinnetje wachten een spelletje spelen?" zijn gezicht werd weer een en al sluwheid. Hij duwde me op Dana haar bed en keek me vals aan.
"Dit zijn de regels. Hoe meer jij nu schreeuwt, hoe harder ik je meisje straks ga pijn doen."
Ik voelde me als een bang klein jongetje, maar wist op een of andere manier rust uit te stralen. Ik keek hem gewoon rustig aan, terwijl hij het mes dichter bij mijn gezicht bracht.
"Hoe meer geschreeuw, hoe meer pijn." herinnerde hij me, waarna hij het mes over mijn wang haalde. Ik greep de dekens in mijn vuisten en kreunde van de pijn. De snee brandde en schrijnde alsof ze in brand stond.
"Dit wordt nog interessant. Hoeveel zou je aankunnen?"

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Jitse Bright
Hij maakte nog wat schrammen op mijn gezicht en ging toen naar beneden over mijn armen. Ik klemde mijn lippen op elkaar om geen geluid te maken. Het zag er waarschijnlijk verschrikkelijk uit en ik bloedde heel Dana's bed onder. Dit zou ze niet fijn vinden, achteraf. Want volgens mij zou dat niet het eerste zijn waar ze aan dacht.
"Oh, en deze heb je nog te goed." grijnsde hij. Waarna hij het mes in mijn schouders stak, net zoals ik had gedaan met die schaar. Ik wist maar net mijn geschreeuw in te slikken en tranen vermengden zich met het bloed op mijn wangen. Ik ademde oppervlakkig en de pijn ging in golven door me heen.
"Dat voelt niet zo fijn, hé?" vroeg hij op een kinderachtige manier. Hij trok me uit bed en liet me op de grond vallen. Ik kwam op mijn schouder terecht en kreunde. Naar adem snakkend kneep ik mijn ogen toe. Voor ik kon bekomen van de pijn gaf hij me een schop in mijn rug. Ik slaakte een kleine schreeuw, maar dat was genoeg voor hem. Hij hield op en ging over me heen gebogen staan. "Nou, nou. Eindelijk."

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Jitse Bright
"Dan zullen we nu verder maar op je meisje wachten, niet?"
Ik bleef snakkend naar adem op de grond liggen. Volgens mij zou ik, zelfs al zou ik het proberen, niet kunnen opstaan. De wonden schrijnden maar boven alles voelde ik de pijn in mijn rug.
"Wat-" ik snakte naar adem, maar beet op mijn tanden en ging verder. "Wat ben je van plan?" ik probeerde het stoer en uitdagend te laten klinken, maar eigenlijk kwam het niet veel verder dan hulpeloos en uitgeput.
"Dat zal je wel zien." bromde hij. Ik besefte dat ik moest recht staan. Als Dana me zo op de grond zou vinden zou ze te snel overstuur zijn. Ik moest me sterk houden. Ik beet op mijn tanden en viel bijna flauw van de pijn die het me koste om gewoon recht te gaan zitten. Het werd zwart voor mijn ogen en mijn ademhaling ging enorm moeizaam. Ik beet op mijn tanden en greep het bed vast. Met alle moeite van de wereld wist ik me erop te hijsen. Ik wist dat ik helemaal onder het bloed zat, maar daar kon ik nu niks aan doen. Het was al iets dat ze me rechtop zal zien zitten. Beter dan op de grond liggend.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Jitse Bright
"Nou, ik ga even naar toilet." melde hij na een tijdje doodleuk. Hij ging de badkamer binnen en ik keek hem na. Toen de deur achter hem gesloten was, verplichtte ik mezelf te gaan staan. Ik strompelde naar de deur, maar voor ik die haalde zakte ik in elkaar. Na een tijd kwam hij terug buiten.
"Was het niet te denken." bromde hij. "Man, je ziet eruit alsof je gaat flauwvallen als je gewoon nog maar eens ademt, maar dat kan jou niets schelen, hé? Volgens mij zou je zelfs naar buiten kruipen als ik je de gelegenheid gaf."
Hij trok me overeind en ondersteunde me tot aan het bed. Het zou er misschien vriendelijk uit kunnen hebben gezien, ware het niet dat hij me ondersteunde op mijn gewonde schouder. Ik merkte dat ik veel bloed verloor. Té veel. Ik scheurde mijn T- shirt kapot en drukte die tegen de wond. Ik beet op mijn tanden van de pijn, maar wist dat ik anders dood zou bloeden.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Jitse Bright
Victor keek op zijn horloge. "Verdomme, straks wisselen ze de wacht. Dan geraken we hier niet meer weg. Waar blijft ze toch?"
Hij begon te ijsberen. Er ging nog een klein kwartiertje voorbij.
"Ik moet gaan." hij draaide zich abrupt naar me om. "Ik kom terug." beloofde hij. "En ik zal je even een aandenken geven. Je sixpack zal nooit meer zo mooi zijn." grijnsde hij. Hij haalde het mes over mijn buik en ik gilde het uit.
"Tot later." zijn stem bereikte me als vanuit een tunnel. Mijn geest werd lichter, maar de pijn bleef alles overheersen. Zou doodgaan zo pijnlijk zijn?

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Nathan Bradley
Ik was net op de trap toen ik iemand hoorde gillen. Ik liep snel de laatste treden op en liep richting het geluid. Iemand kwam me traag gepasseerd, maar ik besteedde geen aandacht aan hem. Een deur stond open en toen ik binnenkwam, wankelde ik meteen weer achteruit.
"Fuck!" stootte ik uit. De jongen lag helemaal onder het bloed op het bed.
"O, ik had iemand anders verwacht." zei hij bijna onhoorbaar voor hij bewusteloos viel.
"Help!" ik liep snel de gang op. "Help!" ik liep de trappen af richting de dokter.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

kheb mij is laten gaan

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Dana Nieon
Ik liep met een beter humeur terug naar mijn kamer. Ik had geregeld dat we overmorgen naar huis mochten. Thuis, wat klonk dat goed. Een Viktor vrije zone.
Tot mijn verbazing stond mijn kamer deur open dus verwachtte ik dat Katherine er weer zou zijn. Ik liep de kamer in en gaf een gil van schrik.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Nathan Bradley
Ik liep terug naar boven met een paar bewakers en een dokter.
"Aan de kant meisje." mompelde de bewakers tegen iemand die in de deuropening stond. Ze liepen naar binnen en legden hem meteen op een brancard. De arts dirigeerde hen naar buiten en binnen enkele seconden waren ze op weg naar het ziekenhuisje dat we hier op school hadden.
"Gaat het?" vroeg ik aan het meisje.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Ja het viel me op :'D

---

"Ignite, my love. Ignite."

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Dana Nieon
Ik keek naar de wildvreemde jongen en schudde mijn hoofd. 'Niet echt,' mompelde ik. De tranen prikte achter mijn ogen. Tranen voor Jitse, mijn bezorgheid en omdat ik wist die dit had gedaan.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Nathan Bradley
"Ken je hem?" vroeg ik, maar ik had al het gevoel dat dat inderdaad zo was.

moet jammer genoeg gaan

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Dana Nieon
Ik knikte. 'Ja,' zei ik zacht. 'Dit is mijn kamer.' Ik gebaarde om me heen. 'En dat is mijn vriend.' Dat laatste kwam er fluisterend uit. Ik ging tegen een muur leunen en haalde diep adem.

---

"Ignite, my love. Ignite."