Innocent Waters - 1 - Speeltopics

Mensen vrezen voor de wezens die hun bloed drinken, degenen die hen verleiden met één oogopslag.
De inwoners van Leafstown vrezen simpele bloedzuigers niet meer. In de wateren rond hun dorp huist een veel groter gevaar; de Speciem genoemd. Voor zover bekend was er maar één iemand die een aanval van de Speciem overleefde, en zij vertelde het volgende;

"Ik werd gewoon naar de plek toe getrokken, door zijn stem. Het klonk als zilveren muzieknoten door de kille lucht, klanken die ik niet kon weerstaan.
Hijzelf was.. hij was prachtig. Zijn glimlach betoverde me, water deinde langzaam heen en weer terwijl zijn lichtgroene vissenstaart door de rivier wiegde. Het bovenlichaam van een man, een adembenemende man.
Ik kwam dichterbij, gevangen door zijn magie. Maar toen ik eenmaal bij hem stond.. Ik las alles in zijn ogen wat men de Duivel toespreekt. Mijn lichaam verstijfde bij het zien van zoveel.. haat. Het enige wat hij wilde was mijn lichaam verscheuren, om vervolgens te kunnen leven van mijn energie..
De felheid waarmee hij naar me toe schoot.. Als de jager er niet was geweest, had de Speciem me levend uiteen getrokken.."

Twee weken later werd het meisje gevonden, dood. Opgehangen in haar eigen kamer. Het briefje dat naast haar bed stond vertelde;
"Ik kan niet leven met deze angst, met de nachtmerrie's. Ik wil rust, en dit is de enige manier waarop ik die kan krijgen"



- ABN wordt zeer gewaardeerd
- Gebruik leestekens en hoofdletters

Speciem
Merwin - Alex Devonn Lynch
Height - Carmella Valentine
Sweetest - Evangelia Archangelos
IHeartMusicc - Brooklyn Grey
Lacrima - Grace Marlyn Hazel
Lacrima - Drew Austin More

Jagers
Height - Adelynn Jae Callida
IHeartMusicc - Liam Scottins
OnlyWeKnow - April Alex Jones
LovingStyles - Brandon Chapman
jdbfann - Tyler Brandon Love
teardroprain - Ian Kyle Levine

Dorpinwoners
Proprius - Matt Oliver Bringston
OnlyWeKnow - Elianne Jane Brown
LovingStyles - Nicole Tempeste
IHEARTNIALLx - Jack Robert Maynor
jdbfann - Angel Valentine Love
Sweetest - Austin McGomery

Tweede topic *O*

[ bericht aangepast op 6 maart 2012 - 1:01 ]

---

"Do you believe monsters are born or made?"

[Hoe beginnen we ?]

Carmella Valentine
Mijn slanke, vochtige lichaam lag op één van de rotsen, verborgen door de bomen die naast het meer stonden. Ik liet mijn zilverkleurige staart - waarover een vreemde, goudachtige glans lag die wonderbaarlijk genoeg prachtig was vanwege mijn goudbruine ogen - ritmisch in het water glijden, op de klanken van het lied dat ik zachtjes zong.
Mijn leven als Speciem was verre van verkeerd. De zon ging net weg, waardoor ik baadde in een heerlijke avondkoelte.
Langzaam ging ik rechtop zitten, streek mijn ook nog vochtige, lange lokken uit mijn gezicht en draaide me om, in de richting van het dorp.

Adelynn Jae Callida
Met mijn koker op mijn rug stond ik op de rotsen bij de zee, mijn hand hield de stevige paal vast die naast me stond zodat ik niet omver zou worden gewaaid door de wind.
Mijn slanke, goed gevormde lichaam was bedekt door aardig strakke, donkere kleding, zodat ik tijdens mijn jacht nooit vast zou blijven zitten aan iets. Ik had mijn licht golvende haar los gelaten, het wapperde in de sterke wind en zorgde ervoor dat het zicht me soms werd ontnomen aan mijn katachtige, donkergroene ogen.
Ik was mijn angst voor de Speciem al lang geleden verloren, al helemaal toen ik vorig jaar dat meisje had gered van de mannelijke Speciem. Hij was van die ene pijl zo geschrokken dat hij er vandoor was gegaan.

[ bericht aangepast op 4 maart 2012 - 18:27 ]

---

"Do you believe monsters are born or made?"

Sorry, ik begin altijd gewoon.. ergens :'D

---

"Do you believe monsters are born or made?"

[aboo, schrijf zo wel iets. Moet eerst eten]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Grace

Ik zag ze wel staan. De jagers. Ze waren hier altijd. Mijn staart was felblauw, waardoor het moeilijk was om het te verbergen. Ik zwom van de jager weg en ging op het land. Mijn staart veranderde in een paar benen terwijl ik naar het dorp liep. Ik zag een andere Speciem, Carmella. "Carmella" zei ik.

Carmella Valentine
Achter me hoorde ik een bekende stem, dat niet anders kon zijn dan van een Speciem. Alleen wij hadden zo'n heldere, fijne klank.
Ik keek om, herkende de onschuldige blauwe ogen en het lange, bruine haar.
'Grace.' Een flauw glimlachje verscheen rond mijn lippen, maar die was zoals altijd maar half gemeend. Ik liet mijn zilverachtige staart uit het water glijden, maar veranderde hem niet in een paar benen.
Dat deed ik maar zelden. Het water was zoveel rustiger en vertrouwder dan het land.

---

"Do you believe monsters are born or made?"

Grace

"Pas maar op, er loopt hier weer een jager rond, het is niet omdat ze in het zwart zijn dat wij ze niet zien" zei ik verbaasd. Ik had best honger, maar ik at tegenwoordig alleen maar dieren meer. Alleen als ik echt grote honger had, dan at een mensen.

Carmella Valentine
'Vast dat meisje,' zei ik met een bedachtzame stem, en tilde mezelf wat op om boven de struiken te kijken. Inderdaad. Het meisje met licht golvende, donkere haren en groene ogen. Ze was jonger dan ik had ik volgens mij gehoord, en verdomme een jager.
Maar de zee waar ze stond was verder weg, niet velen wisten dat ik in dit meer huisde. De zee was te groot.
'Ach. Er zijn meer Speciem dan jagers, en of ze nu messen, pijlen, speren of geweren gebruiken, wij zijn toch sterker.'

---

"Do you believe monsters are born or made?"

Grace

"Ik blijf het dom van ze vinden dat ze hier maar blijven komen" zei ik, "Ik ben nu op een soort dieet, maar als ze me kwaad maken dan zijn ze hun leven kwijt, gegarandeerd" ging ik verder, "Ze zijn niets met de messen, ze staat trouwens op een gevaarlijke plaats, er zijn amper 2 Speciems nodig en ze is dood, zonder ze ook maar iets kan doen".

Carmella Valentine
Mijn goudbruine ogen schoten verbaasd van de jager naar Grace.
'Dieet?' vroeg ik, en terwijl ik het zei zag ik het. Om de één of andere reden zag je het altijd aan Speciem als ze besloten mensen een tijdje met rust te laten. Er verdween iets in hun ogen, maar ik kon mijn vinger er nooit op leggen wat.

---

"Do you believe monsters are born or made?"

Grace

"Ik eet nu vooral dieren, het is ook erg om ze te doden en het gaat een stuk moeilijker en ik heb altijd honger, maar ik wil ze gewoon voor een tijdje met rust laten, ze hebben al genoeg mensen verloren aan mij" zei ik waarna ik naar de jager keek. Ze had echt niets door. "Eigenlijk wel raar, onze stemmen zijn zo herkenbaar en toch hoort ze ons niet".

Alex Devonn Lynch

Verveeld lag ik op mijn rug naar de helderblauwe hemel boven me te staren, terwijl het water en de golven me verder op zee dreven. Ik was nu vrij onzichtbaar voor de gewone inwoners van Leafstown, maar zeker niet voor de geoefende ogen van de jagers.
Er was maar één keer in mijn leven op mij geschoten en dat was ook maar op het nippertje goed afgelopen. Ik had niet echt zin in nog zo'n scenario, maar de zon brandde zo heerlijk op mijn lijf en het water voelde zo koel aan tegen mijn staart, dat ik me er amper toe kon brengen om me om te draaien en terug de diepte in te duiken.

---

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Carmella Valentine
'Grace, het is een mens. Ze staat twee honderd meter verder bij de zee, natuurlijk hoort ze dat niet.'
Ik had altijd al iets tegen mensen gehad. Onderontwikkelde wezens, leken het wel. Slecht gehoor, beroerd zicht, geen moordinstinct. Helemaal niks. Ze dienen als voedsel voor ons, voor andere jachtwezens. Meer niet.
'Dat dieet is trouwens overbodig. Mensenenergie is beter voor je, dieren zijn nog sneuere gevallen.'

---

"Do you believe monsters are born or made?"

[Ik moet eten]

Adelynn Jae Callida
Opeens viel mijn oog op een glinstering in de zee. Wonderbaarlijk genoeg vielen de sierlijke staarten van de Speciem zelfs op in dit zwakke licht. Toen ik beter keek, herkende ik 't mannelijke wezen. Het was degene die een poging had gedaan het meisje te vangen.
Ik trok een pijl tevoorschijn, en legde die geoefend aan op mijn boog.
Niemand kwam bij me in de buurt, en dat was ik gewend. Maar weinig mensen vonden jagers überhaupt prettig gezelschap, ik wist niet waarom.
Maar waarom ze mij ontweken wist ik. Mijn blik was fel en intimiderend, mijn uitstraling kil. Er waren maar weinigen die me nog aanspraken, maar vaak ook uit medelijden vanwege mijn ouders.

---

"Do you believe monsters are born or made?"