RPG || New generation wolves || 002 - Speeltopics

Feel the fire, but do not succumb to it.

Teske Velez

'Zo jij hebt er zin in,' grinnikte hij en hij deed een stapje dichter naar me toe. Ik deed de deur dicht en glimlachte onbewust. 'Ik had je eerlijk gezegd nog niet verwacht,' zei ik blozend tegen hem. 'Waar wil je het doen?' vroeg ik aan hem. 'Je kan beneden wachten en dan pak ik de zalf even van boven, of je loopt mee en je doet het boven,' zei ik tegen hem en ik ging naar boven toe.

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Eliza

‘Mij maakt niks uit. Laat maar zien waar jij iets wilt drinken.’
Ik glimlachte even, zo vaak ging ik niet ergens wat drinken en om hem nu naar het kleine beekje in het midden van het bos te brengen zag er ook enorm stom uit. ‘Ehm.. We kunnen iets gaan drinken bij mij thuis?' aarzelde ik toen ik zo even niet op iets anders kon komen en mijn thuis het dichtste bij was. Inwendig kreunde ik licht, misschein was dat net iets teveel gevraagd van het goede.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Jake
Ze zei ja! Ik wou een gat in de lucht springen het uit gillen, maar ik hield me kalm. Ik glimlachte daarvoor in de plaats. 'Dan haal ik je vanavond om half 7 op waar woon je?' Vroeg ik nieuwschierig. Ik wou het echt weten. Ik moest het ook weten anders kon ik haar niet ophalen. Ik kon fantaseren over hoe het zou gaan maar ik wist gewoon zonder de fantaseren dat het fantastisch zou worden.

I'm finally back, Finally after a Year break

Yvo Leroux

‘Ehm.. We kunnen iets gaan drinken bij mij thuis?' vroeg ze. Ik keek haar vragend aan. 'Nodig je vaker mensen zo snel uit?' vroeg ik aan haar. 'Ik vind het best, maar is het niet een beetje raar?'

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Hayley
'Dan haal ik je vanavond om half 7 op waar woon je?' vraagt hij. Ik zeg mijn adres. 'Wacht, ik kan je mijn huis anders nu alvast laten zien. Het is ongeveer 15 minuten lopen vanaf hier volgens mij. De tuin grenst namelijk aan het bos,'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Irial

"Ik had je eerlijk gezegd nog niet verwacht," zegt ze blozend. Ik glimlach geruststellend. "Waar wil je het doen? Je kan beneden wachten en dan pak ik de zalf even van boven, of je loopt mee en je doet het boven," zegt ze.
Ik wil als een pup achter haar aan de trap op lopen, maar hou mezelf tegen.
"Ik wacht hier wel," zeg ik rustig. Ik ken haar nog maar net en dan is het niet meteen een goed idee om al meteen naar haar kamer te gaan. Daarbij komt nog eens dat ik mezelf niet kan beloven niks te proberen als ze op en bed zou liggen, wachtend tot ik haar aanraak. Daar is het nog veel te vroeg voor, hoewel ik niks liever zou willen. Ik ril even bij de heerlijke gedachten die door mijn hersenen zweven.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Jake
mijn hart maakte een sprongetje ten hoogte van de Mount Everest. 'Natuurlijk.' Zei ik vriendelijk. Ik stond op en hielp haar weer overeind door haar hand te pakken. Mijn hart stond even stil. Haar hand was zo zacht zo prachtig zo perfect. Ik moest wel zeggen ik zag alles aan haar perfect, maar dat was ze ook. Ik voelde haar versnelde hartslag waardoor mijne ook even versnelde.

I'm finally back, Finally after a Year break

Eliza

Ik voelde mijn wangen direct rood kleuren en kon mezelf wel slaan. ‘Nee, ik nodig nooit mensen uit en volgens mij is het inderdaad een beetje raar. Sorry,’ reageerde ik en wendde mijn blik af. Behalve de roedel was er nog nooit iemand bij me thuis geweest, gewoon omdat daar de behoefte niet voor was. Doordat ik me zo volledig bewust van hem was, me aan hem toegewijd voelde, ging mijn hele hoofd en gedachtes met me aan de loop. En nu dus ook veel te hard van stapel. ‘Weetje, volgens mij zit hier ergens ook een eetcafé. Laten we daar maar naar toe gaan,’ voegde ik er snel aan toe.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Hayley
'Natuurlijk,' zegt Jake waarna hij opstaat en mij overeind helpt door mijn hand vast te pakken. Op een één of andere manier past mijn hand perfect in die van hem maar ik besteed er geen aandacht aan. Voorzichtig laat ik zijn hand los. Terwijl we naar mijn huis lopen is het stil, maar het is een aangename stilte. 'Dit is dus mijn huis,' zeg ik als we even later voor mijn huis sta. Ik loop de tuin in en gebaar dat Jake mee moet komen.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Teske Velez

'Ik wacht hier wel,' zei hij nog. Boven aangekomen zette ik de muziek uit en pakte ik de zalf. Rustig liep ik naar beneden, waar Irial stond te wachten. Ik liep voor hem uit de woonkamer in en ging op de bank zitten. 'Wou je eerst drinken of wou je gelijk beginnen?' vroeg ik aan hem en glimlachte.


Yvo Leroux

‘Nee, ik nodig nooit mensen uit en volgens mij is het inderdaad een beetje raar. Sorry. Weetje, volgens mij zit hier ergens ook een eetcafé. Laten we daar maar naar toe gaan,’ zei ze en ik glimlachte. Ik bloosde ook een beetje, omdat ik de eerste was die ze uitnodigde. 'Ik vind het goed,' zei ik tegen haar en begon al beetje te lopen.

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Eliza

‘Ik vind het goed,’ zei hij en ik zag de lichte blossen op zijn wangen terwijl ik langs hem ging lopen. Mijn hart leek even weg te smelten. ‘Jog je vaak hier in de bossen?’ vroeg ik en keek even schuin naar hem op. Ik was hem tot op vandaag nog niet tegen gekomen, ook op school niet.Dat kon ook niet anders aangezien inprenten bij de eerste blik al gebeurde.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Yvo Leroux

‘Jog je vaak hier in de bossen?’ vroeg ze. Ik haalde mijn schouders op. 'Alleen als ik zin heb,' zei ik tegen haar. Ik had best vaak zin, maar dat hoefde ze nu nog niet te weten. Toch?

[Ik kan trouwens elk moment zijn eten dus als ik niet reageer..]

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Irial

De minuten dat ze naar boven is lijken jaren, eeuwen. Ik moet alle moeite van de wereld doen om haar niet achterna te gaan. Het kost me elke gram zelfbeheersing die ik in mijn lichaam heb, maar ik doe het toch. Ik kijk haar aan wanneer ze de trap komt aflopen. Het lijkt net een scene uit een film, wanneer de smoorverliefde jongen eindelijk zijn date mag meenemen naar het ball en zij de trap afkomt in een van de meest prachtige jurken die er zijn. Alleen heeft zijn geen jurk nodig. En hebben we geen date, nog niet.
Ik loop achter haar aan, de woonkamer in en plof naast haar neer op de zetel.
"Wou je eerst drinken of wou je gelijk beginnen?" vraagt ze glimlachend.
Ik barst in lachen uit om de foute gedachte die in me opkomt.
"Opletten met wat je zegt in de buurt van tienerjongens," zeg ik zacht, lachend. "Een glaasje water zou fijn zijn."
Alles om langer bij haar te kunnen zijn.

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Teske Velez

'Opletten met wat je zegt in de buurt van tienerjongens. Een glaasje water zou fijn zijn,' zei hij. Ik knikte en ging op weg naar de keuken. Ik dacht na aan wat ik verkeerd zei. Ik zei toch niks verkeerd? Ik pakte twee glazen uit de kast. Ik schonk ze beide in met water. Ik liep weer terug en kwam er toen pas achter wat hij bedoelde. Ik liet bijna de glazen uit me handen kletteren. Hopelijk zag hij het niet. Ik zette de glazen op tafel en ging weer naast hem zetten. Ik haalde de zalf uit me badjaszak en legde die op tafel.

[Waarschijnlijk laatste berichtje.. na het eten ben ik er weer ;d Als je verder wilt mag je haar wel haar badjas uit laten doen ;d die houd ze dan gewoon voor der]

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Eliza

‘Alleen als ik zin heb,’ antwoorde hij en ik glimlachte even. ‘Als ik teveel vragen stel moet je het gewoon zeggen. Ik heb nog weleens de nare gewoonte om aan een stuk door te willen ratelen,’ reageer ik en haal even mijn handen door mijn haren heen. Oke, dat was niet helemaal waar maar de drang om ineens van alles te vragen en willen weten was zo groot dat ik hem er beter alvast op kon waarschuwen. God, waarom moest ik dat nu zo hebben? ‘Zit je ook op Verona- High?’

[hier ook ff eten]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'