• • - T H E R E V E N G E G A M E S - •


    Can you survive 'till the end?

    - U I T L E G -
    Katniss en Peeta hebben de opstand verloren, het Capitool is weer aan de macht gekomen en de genadeloze moorden beginnen weer. Na een tijdje lijkt de stilte en koelte terug te zijn gekeerd, tótdat er bekend wordt gemaakt dat de jaarlijkse Hungergames weer voor de deur staan. Maar plots, één dag vóór de reaping komt er een verplichte uitzending die iedereen moet kijken, waarbij iedereen's hart in zijn keel stokt. The revenge games. Vol afschuw moeten de bewoners te horen krijgen hoe verschrikkelijk de spelen dit jaar zullen worden..


    Inschrijvingen

    WAAR BEGINNEN WE?
    De laatste slopende uren van het normale leventje van de tributen breekt aan. Sommigen gaan door met trainen, anderen rusten liever uit of bespreken in het geheim strategieën met elkaar. Één ding is duidelijk: iedereen is bezig met de laatste voorbereidingen; geestelijk en lichamelijk.


    - R E G E L S-
    ~Strategieën of manieren om te overleven mogen NIET openbaar in het topic worden gepost, doe dit via PB! Zo blijft alles onvoorspelbaar. (de kaart wordt naar alle tributen gestuurd, zodat jullie zelf jullie koers kunnen beslissen)
    ~Noem GÉÉN namen van de plaatsen waar je naar toe trekt, hou het bij 'bos' of 'bergen' of 'grot' 'meer', etc.
    ~Iemand tegenkomen zonder toestemming van de ander mag. Maar ga geen wonderen tafereel uitvoeren waarbij je doet alsof je gelijk al kunt winnen!
    ~Spreek niet voor de ander. Hou het bij je EIGEN personage.
    ~Vermoorden mag alleen met toestemming van de ander.
    ~Alleen de spélmaker mag voor het bovennatuurlijke gevaar zorgen. Hierbij horen ook dingen zoals Mutilaten, vuur, onweer, etc.
    ~De dagen, tijden en nachten worden bepaald door de spelmaker.
    ~Aan het eind van de avond zal er boven aan de lucht, zoals ook in het boek wordt geschreven, te zien zijn wie er zijn vermoord. Dit wordt gepost door de spelmaker.
    ~Over de uitslagen en doden kan niet worden gecorrespondeerd.
    ~Tributen kunnen sponsoren krijgen. Dit wordt beoordeeld door de spelmaker aan de hand van actitiviteit, spraakzaamheid en manier van spelen. Per 5 sponsoren kunnen de mentoren er voor kiezen om een gift te sturen, dit doet de spelmaker.
    ~De spelmaker houdt via PB contact met mentoren.
    ~Vanaf het moment dat de spelen begonnen zijn en de tributen de arena in zijn, kunnen mentoren géén contact met de tributen krijgen.
    ~16+ toegestaan, alleen overdrijf niet.
    ~Blijf realistisch.

    [ bericht aangepast op 14 feb 2012 - 18:52 ]


    "like i'd follow you around like a dog that needs water."

    Noëmi Crowe || District 12

    Ik schudde mijn hoofd. Hoe kon je het ooit in je hoofd halen, je eigen familie te verwaarlozen? Laten zitten? Dat deed je toch niet?
    'Ze missen je nu al, Fred, dat weet ik.' Het waren niet de meest bemoedigende woorden die ik kon verzinnen en er viel een stilte.
    'Mijn tante - de zus van mijn moeder -' begon ik twijfelend, '- heeft ons uit ons leven gebannen. Toen mijn moeder dodelijk ziek werd, hebben mijn grootouders haar zien huilen. Ze voelde zich vreselijk. Ze was zo bang om haar zus te verliezen. Maar nooit heeft ze contact gezocht. Niet toen het ontzettend slecht met mama ging, maar ook niet toen ze beter werd.'
    Het voorbeeld was misschien zwak, maar ik hoopte dat hij er wat aan had. 'Dat betekende dat ze nog altijd van haar houdt.'

    [okee!]

    Aimee Jane Greengrass||district vijf

    Ik kom de trainingszaal binnen. Ik kijk eerst naar de messen maar besluit een beetje met speren te gaan slingeren. Ik pak een korte speer en slinger hem in een van de poppen. Zo ga ik nog even verder en bij elke speer die ik werp beeld ik me aan dat de pop iemand van het capitool is. 1 voor Snow, een voor de spelmaker, voor al Snows adviseurs 1. Na twaalf speren loop ik nog een keer naar het onderdeel met de bessen en planten, eten is het belangrijkst als ik daar eenmaal ben.


    Remember to be ridiculous.

    Frederick Smith, district 5

    'Misschien houden ze wel van me, maar ze zullen me niet missen, dat doen ze niet, ik zocht ze vaak op, maar het was nooit meer dan een begroeting en gesprekken met Lucy, het zou me niet verbasen moest zij ook verwaarloosd worden. Bedankt dat je me probeert op te vrolijken, Noëmi,' ik glimlachte flauw, 'maar Lucy heeft me nodig, dat geeft me een reden om te overleven.'
    'Genoeg over mij, vertel me eens iets over Lily?'


    Everybody wants forever, I just want to burn up bright...

    [yeey? Heb ik een nieuwe partner?]


    Everybody wants forever, I just want to burn up bright...

    Noëmi Crowe || District 12

    'Zie?' Ik stompte hem glimlachend aan. 'Je hebt reden om terug te keren naar huis. Iedereen heeft het.'
    Toen hij vroeg of ik iets over Lily wilde vertellen, begon ik breed te glimlachen. 'Ze is nog maar 1 jaar. Zo klein, zo lief. Van die grote blauwe oogjes, net als haar vader, en van die mooie blonde haartjes. Ze is de mooiste en slimste baby van de wereld.'
    Ik begon te lachen toen ik dat zei: elke moeder zou dat zeggen. 'Ze begint zelfs al met lopen!' Ik zuchtte. 'Ik mis haar.'

    [ja]


    Remember to be ridiculous.

    Frederick Smith, district 5

    'Als het van mij afhangt, zie je haar snel weer terug,' zei ik, het zou misschien niet erg goed zijn voor mijn eigen kansen, maar ik zou haar niets aandoen, zelfs niet als ik de kans had, Fred, je bent een watje, maar deze keer vond ik dat niet eens zo erg...
    'Wil je mee naar het diner met mij?' vroeg ik, mijn gezicht begon het kleur van mijn haar te krijgen, had ik al verteld dat het knalrood was?


    Everybody wants forever, I just want to burn up bright...

    Noëmi Crowe || District 12

    'Dat is lief,' glimlachte ik triest, 'maar er doen 24 mee en er overleven minimaal een, maximaal twee tributen.'
    Er viel opnieuw een stilte, die verbroken werd door Fred's onverwachte "wil je mee naar het diner met mij?" woorden. Ik begon te giechelen toen zijn gezicht knalrood begon te kleuren.
    'Waarom ook niet?' zei ik, vrolijker dan ik me hier in het Capitool gevoeld had nu ik eindelijk een soort vriendschap gesloten had. 'Het lijkt me gezellig.'

    Na een tijdje vertrek ik ook weer bij het eetbare bessen en planten ding. Ik kijk rond en de messen liggen aanlokkelijk op een tafel. Ik heb mijn mentor nog nooit gezien dus hij had me ook niets verboden. Ik besluit maar gewoon een mes te pakken. Het is een prachtig mes, een hakmes maar je kan er ook lekker mee gooien. Ik gooi het mes bovenhands naar de plek waar bij een mens het hart had gezeten, raak, het volgende mes sloeg in op de plek die tussen de ogen had moeten zitten, allebei dodelijk.


    Remember to be ridiculous.

    Frederick Smith, district 5

    'Dan ga ik me even omkleden,' lachte ik vrolijk, maar mijn ogen bleven op mijn overgewaardeerde schoenen rusten.
    'Mag ik je komen ophalen op je kamer over... 15 minuten?' vroeg ik voorzichtig. Wow, waar haalde ik dit lef vandaan? Waarschijnlijk kwam het doordat mijn leven toch bijna voorbij was, dan kon ik roekeloos zijn...


    Everybody wants forever, I just want to burn up bright...

    Andrew Conrad Scott. || District 6.
    Ik zucht en richt opnieuw op het doel, met mijn rechterhand trek ik de pijl naar achter en hou met mijn linkerhand de boog vast. Ik knijp mijn ene oog dicht en laat de pijl los. Hij vliegt naar het doelwit en raakt het vlakbij de roos. Er komt een kleine grijns op mijn gezicht, het gaat tenminste beter.

    Aimee Jane Greengrass||district vijf
    Ik leg de messen weg en kijk net naar het boogschiet gedeelte als iemand de roos bijna raakt. Ik kijk verbijsterd toe, ik heb het niet zo op schieten, moet je je te veel bij concentreren. 'Hey,' zeg ik de jongen. 'Mooi schot.'


    Remember to be ridiculous.

    Noëmi Crowe || District 12

    Ik kon het niet laten om te grinniken omdat hij nog steeds naar die prachtige, marmeren vloer staarde. Ergens was hij best verlegen - heel anders dan mijn open en praat-grage vriend.
    'Je kunt me daar ophalen,' lachte ik. 'Ik zal me ook even omkleden.'
    Ik wierp een vlugge blik op de klok. 'Dan zie ik je in vijftien - nee, inmiddels veertien - minuten!'

    Frederick Smith, district 5

    Grinnikend over haar opmerking loop in naar onze vleugel, hoe moest ik nu in veertien minuten wat deftigs vinden voor een diner?
    Chaotisch als ik ben begin ik in de kast te rommelen, uiteindelijk had ik een zwarte jeans en een strak zwart T-shirt aangetrokken. Het was eenvoudig, maar het kon er mee door, 1 minuut te vroeg stond ik voor Noëmi's deur.


    Everybody wants forever, I just want to burn up bright...

    Andrew Conrad Scott. || District 6.
    Ik laat de boog zakken en zie dat er een meisje op me af komt lopen. "Hey," Begoet ze. "Mooi schot," Ik knik. "Dankjewel," Een momentje twijfel ik, maar stel me toch voor. "Andrew,"