[RPG] Saving Fantasia | 1 - Speeltopics

Het is al heel lang geleden sinds Bastian het vreemde boek The Never Ending Story gelezen heeft. Sinds hij volwassen is, is het voor hem onmogelijk om Fantasia nog te bezoeken, maar hij heeft zijn belofte aan de The Childlike Empress om Fantasia te redden niet opgegeven. Hij is een jonge, succesvolle schrijver en merkt op een dag dat de bladeren van zijn gepubliceerde boeken leeg zijn. Het Niets probeert opnieuw zijn geliefde Fantasia over te nemen. Bastian neemt de beslissing om een wel heel speciaal boek te schrijven, eentje dat zijn lezers naar Fantasia brengt zodra ze de eerste zin lezen...

Hoe zorg jij dat Fantasia uit de klauwen van het allesoverheersende Niets blijft?
En nog belangrijker; wie kan je vertrouwen?

Rollen

Mensen (die de boeken lezen en in Fantasia terechtkomen)
- Cosette | Arion O'Leary
- BlueOrbs | Dean James Sadler
- Cybele | Elizabeth Josey Willows
- Flounder | Evanna McGailynn
- Swanson | Valeria Giverny Jae
Tegenstanders van Het Niets (fantasiewezens in Fantasia)
- Roosevelt | Destiny Hope, Elf
- xMirrorman | Melodie, Centaur
- HurtedHeart | Fay Valentina Rush, Half (Duistere) Engel
- thePineapple | Mindra Redknapp, Kind van de lucht
- xPadfoot | Minerva May Dawney, Meermin
Voorstanders van Het Niets (fantasiewezens in Fantasia)
- Cosette | Story, Waternimf
- Mombasa | Laís Mineiro, Zeemeermin
- xMirrorman | Devin, Griffioen
- Swanson | Shantay Reine Tyssem, Nimf

Regels:
- Geen drieregelposts . Doe moeite om meerdere zinnen te schrijven, anders is het niet fijn.
- Je mag tot 3 personages, maar je moet ze wel actief houden.
- Ga elkaar niet uitschelden als er iets fout loopt, hou het aangenaam.
- Gebruik geen personages uit The Neverending Story zelf, verzin zelf iets.
- Wees creatief

Het begin: de mensen hebben hun boek gekocht/gekregen. De wezens voelen dat er iets op til is. De mensen hoeven niet allemaal tegelijk naar Fantasia gezogen te worden.

[ bericht aangepast op 9 april 2012 - 12:35 ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Arion

"Bastian Balthazar Boeckx, ik was hetzelfde boek aan het lezen. Maar dat zou nog niet verklaren waarom ik vanuit mijn vensterbank hier ben beland."
Ik kijk haar en schud mijn hoofd.
"We zijn niet aan het dromen he." Het is niet echt een vraag, eerder een statement. Ik bouw een muur rondom mijn emoties, ik sluit ze af voor de buitenwereld. Niemand hoeft te weten wat ik denk. Wanneer ik een harde knal hoor schrik ik even, maar ik laat het niet merken. Ik zie twee wazige figuren naar ons toekomen. Wat het ook zijn, dat zijn geen mensen. Die kunnen niet zo snel rennen. In een reflex grijp ik de hand van het meisje beet en trek haar achter me aan. Ik ren zo snel ik kan.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Elizabeth

'We zijn niet aan het dromen he,' zegt hij op een vaste toon. Ik schudde mijn hoofd. 'Nee, we dromen inderdaad niet,' reageer ik zacht terug en kijk weer even om ons heen. Dan klinkt er een harde knal en geschrokken spring ik iets opzij. Er kwamen twee personen op ons afgelopen en met een verbaasd gezicht kijk ik naar het tweetal. 'Wat is dat?' breng ik uit en voel hoe de jongen mijn hand beetgrijpt en me achter zich aantrekt. Ik probeer zijn snelheid aan te houden en werp onder het rennen door nogmaals een blik over mijn schouder. Echt, waar was ik in hemelsnaam, belandt?

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Destiny

Ik kijk de twee mensen aan en loop hen achterna.
"Wacht! Wij kunnen helpen!" roep ik zo luid ik kan. Ik loop niet te snel, want ik zou hen makkelijk kunnen inhalen. Maar dan zou ik hen eventueel angst kunnen inboezemen, en dat is het laatste wat ik wil. Je ziet zo dat ze niet van hier zijn, en het is het veiligste als ze aan de goede kant staan. De onze.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Laís
Vanaf een afstandje zie ik een Elf op het paar Mensen afgaan.
"Destiny," sis ik zacht.
Neem jij ze maar, ik krijg ze wel.
Sierlijk spring ik het water in. Al snel veranderen mijn benen in een lange blauw paarse staart. Soepel zwem ik naar de rand van het meer toe en vol het gesprek tussen Elf en de Mensen op een afstandje.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Evanna

Ik zie nog meer mensen, nog meer wezens. Ik loop onzeker naar hen toe.
"Ehm, hallo? Weet iemand van jullie waar ik ben?" vraag ik zacht.
Er bestaat geen kans dat ze me gehoord hebben. Voorzichtig loop ik nog wat dichterbij.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Arion

"Wacht! Wij kunnen helpen!" roept iemand ons na.
Even aarzel ik, maar al snel begin ik terug te rennen. Ik hou de hand van het meisje stevig vast en trek af en toe iets harder zodat ze kan bijbenen. Ik ren de open vlakte af, tussen de bomen. Daar begin ik te zigzaggen. Ik raak wel hopeloos de weg kwijt op die manier, maar ik wit toch al niet waar ik ben en het is de meest effectieve manier om iemand af te schudden. Plots zie ik een kleine grot. Ik ren erheen en trek het meisje tegen me aan tot we beiden in de schaduwen verborgen staan. Ik breng mijn vinger naar mijn mond als teken dat ze stil moet zijn.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Story

Ik zie een blond meisje staan.
"Ehm, hallo? Weet iemand van jullie waar ik ben?" vraagt ze aan personen die ondertussen al een eind verder zijn. Ik ren naar haar toe en trek aan haar rok.
"Hallo," zeg ik liefjes. "Ben je verdwaald?" vraag ik glimlachend.
Zij weet niet beter dan dat ik een meisje van rond de acht ben en ik ben van plan dat tot het uiterste uit te buiten.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Destiny

Ik begin te panikeren wanneer ze regelrecht het bos in lopen. Ik haal diep adem en zet er een vaart achter. Op een bepaald moment in het bos raak ik ze kwijt, en ik concentreer me op al mijn zintuigen. Ik zigzag tussen de bomen die er nog wel zijn, en onaangeroerd door het Niets achtergelaten zijn, en kom uit bij een grot, waar ik mensen ruik. Ik besluit niet meteen naar binnen te gaan, maar ik ga toch voor de grot staan.
"Als je jezelf in veiligheid wil brengen, doe het dan op z'n minst op een veilige plaats," zeg ik zacht, en ik probeer mijn stem zo vriendelijk mogelijk te laten klinken. Als deze mensen in handen zouden vallen van de voorstanders van het Niets, is Fantasia verloren.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Evanna

Ik voel iemand aan mijn rok trekken en kijk naar beneden. Een klein schattig meisje kijkt me aan.
"Hallo. Ben je verdwaald?" vraagt ze glimlachend.
Ik zak door mijn knieen, zodat ik op haar ooghoogte kom en kijk haar glimlachend aan.
"Zoiets, ja. Is je mama of papa hier? Ik weet niet hoe ik hier gekomen ben."
Ik kijk even rond, om te kijken of het meisje echt alleen is.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Story

Ze bukt zich en komt op ooghoogte zitten.
"Zoiets, ja. Is je mama of papa hier? Ik weet niet hoe ik hier gekomen ben."
Doe niet zo neerbuigend, mensenjong. Ik ben ouder dan jij.
Ik sla mijn ogen naar de grond en laat mijn mondhoeken naar beneden zakken.
"Ik heb geen ouders," zeg ik droef. "Ik ben alleen."
Het is geen regelrechte leugen. Ik heb geen ouders. Ik ben geboren in de druppels van het water.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Evanna

Ik kijk haar met grote ogen aan en sla mijn armen om het kleine meisje heen.
"Ben je helemaal alleen? Maar, wie zorgt er dan voor je?" vraag ik bezorgd. Dit is gewoon onverantwoord. Ik knuffel het arme meisje. Ze is niet te mager, en ziet er gezond uit, dus er wordt wel degelijk voor haar gezorgd. Maar door wie dan?

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Laís
Ik volg het gesprek tussen het Mensenkind en Story vanuit het water. Het is hilarisch om te horen hoe neerbuigend het Mensenkind tegen haar doet.
Wacht maar, wij krijgen jou nog wel.
Ik griffel zachtjes in mezelf.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Elizabeth

Een van de twee vage personen was achter ons aan komen lopen. 'Wacht! Wij kunnen helpen!' riep ze ons na waarop de jongen even lijkt te aarzelen. Even kijk ik naar en schuin naar achter, richting de stem. Snel daarna besluit hij om toch weer door te rennen. Mooi, want eerlijk gezegd zag ik het niet zitten om naar ze toe te gaan. Terwijl hij mijn hand stevig vasthoudt, me af en toe iets harder trekt zodat ik hem bij kan houden, rennen we de open vlakte af. Zodra we tussen de bomen doorgaan begint hij te zigzaggen, op deze manier zouden we alleen maar verdwalen maar hopelijk raakte we onze achtervolger wel kwijt. Ondertussen werp ik af en toe een vlugge blik om me heen en zodra de jongen een grot in zicht krijgt trekt hij me tegen zich aan de grot in. Verborgen in de schaduw brengt hij zijn vinger naar zijn mond ten teken dat ik stil moet zijn. Ik knikte alleen maar en probeerde mijn gejaagde ademhaling zo stil mogelijk te houden en hoopte dat deze snel rustiger ging. 'Als je jezelf in veiligheid wil brengen, doe het dan op z'n minst op een veilige plaats,' hoor ik plots een stem van buiten de grot zeggen. Mijn ogen schieten van hem naar de richting waarvan de stem vandaan kwam en weer terug. Ik vertrouwde het niet helemaal dus hield mijn lippen stijf op elkaar.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Destiny

Ik loop voorzichtig de grot binnen en kijk hen aan.
"Mijn naam is Destiny, ik ben een elf. Jullie zijn niet van hier," stel ik vast. Ik kijk hen vriendelijk aan.
"Ik wil jullie helpen, maar dat gaat niet als jullie hier blijven zitten. Deze plek kan sneller verdwenen zijn dan dat je met je ogen knippert."

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Arion

Een roodharig meisje komt de grot binnen gestapt en ik duw het meisje waarmee ik op de vlucht ben achter me.
"Mijn naam is Destiny, ik ben een elf. Jullie zijn niet van hier. Ik wil jullie helpen, maar dat gaat niet als jullie hier blijven zitten. Deze plek kan sneller verdwenen zijn dan dat je met je ogen knippert."
Ik neem een houding aan waarin ik me makkelijk kan verdedigen mocht dat nodig zijn.
"Juist ja. Ik weet niet eens hoe ik hier kom. En ik moet je zomaar vertrouwen? Hoe weet ik dat jij veilig bent?"
Ik laat mijn emoties niet naar het oppervlak drijven.

Story

Ze omhelst me en ik trek automatisch mijn neus op.
"Ben je helemaal alleen? Maar, wie zorgt er dan voor je?" vraagt ze dan.
Ik maak me heel zachtjes los uit haar omhelzing.
"Ik zorg voor mezelf. De meerminnen helpen me soms vis vangen," zeg ik terwijl ik naar het hoofd van Laís, dat boven het water uitsteekt, wijs. "Soms spelen ze ook met me," voeg ik er glimlachend aan toe. Ik kan er maar beter meteen voor zorgen dat ze op een goed blaadje staan bij de mensenkinderen.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.