[Rpg] Magical Youth |Hogwarts| Part Five| - Speeltopics

[ bericht aangepast op 18 maart 2012 - 11:55 ]

"Delaying death is one of my favourite hobbies."

Oki

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

Xenevere Charlie Emilus
"Weet je zeker dat je al terugwil?" mijn stem sloeg over. Hij klonk nogal schel. "I-ik, het bos! We zijn het bos nog niet in geweest?" Lily trok haar wenkbrauwen op. "We k-kunnen nog iets anders gaan doen!" mijn stem klonk niet meer als de mijne.

Tijd voor koffie.

Lily Luna Potter

Ik trok mijn wenkbrauwen op. 'Juist... ehm, Charlie? We zijn in het bos,' ik keek haar met een schuin hoofd aan maar haalde toen mijn schouders op. 'Oke, als je per se wilt blijven kunnen we eenhoorns zoeken! Wat vinden jullie?' vroeg ik aan James en Albus.

Xenevere Charlie Emilus
"Oh eh, ojaa we zijn al in het bos." ik barste in een krankzinnig gegiechel uit, dat langzaam wegstierf. Oops.

Tijd voor koffie.

James
'Ja kom dan.. Uh gaan we.' en hij pakt Charlies hand en loopt door. Gaf een kusje op haar wang.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

Antwoord?

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

Lily Luna Potter

We liepen verder en ik keek wantrouwig vanuit mijn ooghoeken naar James en Charlie. Er was iets raars aan de hand, Charlie deed echt niet normaal! Ik vroeg me echt af wat er aan de hand was. Mijn nieuwsgierigheid kon het elk moment overnemen van mijn zelfbeheersing. Er vloog een grote gedaante over ons heen en ik keek verschrikt naar het groepje om. 'Wat was dat?' vroeg ik ietwat paniekerig. 'Een vogel,' zei James droog zonder ook maar een blik naar de lucht te werpen. 'Nee, dat was absoluut geen vogel! Het was er veel te groot voor,' zei ik en ik zocht de lucht af naar de zwarte gedaante. Enkele seconden later hoorden we een harde plof verderop. We keken om ons heen maar het bleef onduidelijk waar het geluid vandaan was gekomen.

Xenevere Charlie Emilus
Hij was er! Schoot er door me heen.
Hij was er! Hij was er! Hij was er!

Ik rende weg, gillend, tot ik struikelde over een boomwortel. Ik gilde nog een tijdje door, tot ik besefte dat het hem niet was. Hij kon niet vliegen. Ik voelde mijn gezicht rood worden, en Lily en James keken me raar aan. Maar, wat was het eigenlijk wel?

Tijd voor koffie.

James
'Charlie, gaat het?' vroeg James.
'nou, ik schrok van het ding waarvan jij zei dat het een 'vogel' was.' zei ze terug.
'Oh oké ik ga wel kijken.' zei James en liep naar het ding. Het ding had de ijsblauwe ogen. Ze draaide om en keek James aan.
'Wat wil je van me!' zei hij dringend en boos. Hij pakte zijn wand, maar wees het nog niet op haar.
'Ken je me niet meer, James? Ik dacht dat je wel zo slim was om mij te herkennen. Je bent veranderd, James en heel positief, hihi.'
'Het zal wel, als ik je zou herkennen wist ik toch wie je was.'
'wat ik hier doe is, om te kijken hoe je eruit ziet. Je bent net een Sirene maar dan mannelijk.. Jij wordt van mij James.
Hij wees zijn wand op haar met een makkelijke polsbeweging.
'Paraliti-'
'Paralitis! Wilde je mij verlammen zodat je mij beter kon zien en weten wie ik ben? Oogjes dicht... zei ze verleidelijk en gaf James een zoen.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

Xenevere Charlie Emilus
"James?" riep ik. "James waar ben je?" riep ik toen hij een tijdje wegbleef. Snel stond ik op en klopte me uit. "Waar is James?" vroeg ik aan lily, want ik kon zijn jas niet meer tussen de bomen onderscheiden. Lily haalde haar schouders op. Ik rende het bos in. "James?!" riep ik.

Tijd voor koffie.

Lily Luna Potter

Ik rende achter Charlie aan tot ik na een paar meters James en een vrouwelijke gedaante zag. Zonder er ook meer een seconde bij na te denken wees ik mijn stok op de vrouwelijke gedaante en schreeuwde:
'Expelliarmus!'
De stok vloog uit haar hand en belandde ongeveer tien meter verderop.
'Cool,' zei ik onder de indruk van mijn eigen staaltje toverkunst. Maar mijn bewondering duurde niet lang want algauw keek de vrouw me zo dodelijk aan dat ik er zelf even van schrok en rende ze naar haar stok. Ik wees weer met mijn toverstok op haar en probeerde me elke spreuk die ik kende te herinneren.
'Eh... Parelits!'
Niets. Hoe sprak je het ook alweer uit?
'Ehm, eh... Paralts!'
Alweer niks. Ik trippelde nu op mijn tenen opzoek naar de goede uitspraak van die stomme spreuk.
'Oh ja! Paralitis!' schreeuwde ik weer maar de vrouw was al bij haar toverstok en schermde zich af door "Expelliarmus" te roepen.
'Haha, komt het welpje je nu redden, James? Wat was het ook alweer...? Lily, toch?' zei de vrouw met een zachte en scherpe stem.
'Wat? Gast, ik ken je niet eens!' riep ik ietwat geirriteerd omdat de vrouw - of eigenlijk meisje zo schijnheilig sprak en mijn naam wist.

Xenevere Charlie Emilus
Ik wist niet hoe, maar het lukte me om mijn hoofd koel te houden. "Protego!" riep ik. De vrouw keek eerst licht geirriteerd, en wendde zich toen geamuseerd naar mij. "En kijk wie we daar hebben.", haar blik was tegelijkertijd verschroeiend als misleidend. "Het liefje van James. Ach, wat schattig! Je kunt nog een spreukje afvuren." ze zwaaide met haar stok door de lucht, en aan een licht windje kon ik voelen dat ze het schild op geheven had. Ze was sterk. Ik vergat al mijn spreuken. Pratega. Protege. Nee. Toen ging ze verder. "Wie had het óóit nog kunnen denken. Altijd zo hulpeloos. Verlegen, ze wisten niet eens dat je op school zat hier.. Behalve je beste vrienden, zoals Malfidus.", ik rilde. Ze had mijn zwakke plek ontdekt. Ze grijnsde. "Weetje lieverd, je bent nog steeds niémand. Op school kent niemand je. Ze gaan alleen maar met je om uit medelijden." ze stootte een lach uit. Ik beet op mijn lip. Ze zag dit. "Wat is er meisje? Of Xenevere, ja ik noem je liever zo. Kan je niet tegen de waarheid? Dan moet ik je telleurstellen." haar blik veranderde. Al haar verleidelijkheid was weg. "Het is nou eenmaal zo, je bent Niemand. Ze doen dit alleen uit medelijden. En ken je je oude vriend nog?", niet huilen, zei ik tegen mezelf. Het mislukte. Stille tranen stroomde over mijn wangen. Ze had genoeg van mij, want ze richtte zich weer op een van de andere.

Tijd voor koffie.

James
Hij leunde stijf tegen de boom, met zijn wand in zijn handen, maar kon niet bewegen.
James hoorde het meisje, dat nu op een soort van schaduw met ijsblauwe ogen, die Charlie belachelijk maakte. Hij werd woedend en werd rood. Ze zag hem en liep naar hem toe.
'Enervatio...' zei ze verleidelijk. 'Is... Charlie jouw vriendinnetje? Kan je er niet tegen dat ik haar belachelijk ma-'
James kon er niet tegen en sprong op haar en met zijn kracht haar tegen hield.
'Nu. Hou. Je. Op!'
'James neemt het op voor Xenevere, je hebt me... Onthul mij maar...'
James trok het zwarte rook van haar gezicht. Blonde haren kwamen tevoorschijn.
Net dat James minder kracht gaf, nam zij het over en sprong op hem.
'Ik hou van je...' zei ze en stond op en rende nonchalant weg. Ze draaide zich om.
'Maxima bombarda!' richte ze strak naast James waardoor alles naar beneden viel.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

Lily Luna Potter

'Protego!' schreeuwde ik zodat de enorme vallende takken niet op James terecht kwamen. Ik rende naar hem toe.
'Waar sloeg dat op?!' zei ik. Het begon me ietwat te duizelen; hoe wist ze mijn naam? En wie was zij? Waar had ze het überhaupt over? Had James zoveel vriendinnetjes gehad dat hij de gevaarlijkste ervan niet kon herinneren?

James
'Lily, ik heb geen flaaaaauw idee wie ze is! Ze zegt dat ze mij van vroeger kende. Dan neem ik aan dat ik dan een peuter was ofzo. Toen, Lily, had ik geen relatie...' zei James geirriteerd en keek om zich heen. Hij zocht meteen naar Charlie. Ze lag onder een paar takjes en haalde ze weg. Veegde plukken haar uit het gezicht en deed haar ogen wagenwijd open. Hij hielp haar met opstaan en omhelsde haar.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.