[RPG] Behind the mask of a godess - Speeltopics

Zeven totaal verschillende meisjes met als enige overeenkomst hun bloedmooie verschijning en intelligentie dachten dat ze op hun twintigste eindelijk een zorgeloos leven konden leiden. Op en een dag krijgen ze allemaal een mysterieuze brief. Ergens ver van hun vertrouwde omgeving wacht er iets op hen. Ergens waar alles mogelijk lijkt, maar het niet is.

Eigenlijk gaat het over een strijd tussen de Griekse goden en godinnen. Ze gebruiken hiervoor hun kinderen als een soort van pionnen in een spel. Ze handelen dan ook gelijkaardig zoals hun vader of moeder zouden handelen.
Als je dus een rol neemt, moet het personage verwant zijn met zijn of haar goddelijke moeder of vader.

Zeker lezen:
- Na het begin zal ik de brief die ze krijgen in het topic zetten. Af en toe zal er opnieuw een brief verschijnen, maar dat zal je zelf wel merken.

- Je kan tijdens het schrijven zeker verwijzen naar elementen uit de Griekse mythologie.

- De bedoeling is wel dat als je schrijft je tekst niet vol fouten zit, je kan wel is spellingfouten maken, maar liefst niet de ene na de andere.

- Het is ook geen 16+, dus houdt het een beetje deftig.

- Het vertelperspectief en ook de tijd waarin je schrijft maakt niets uit.

- Verder wil ik ook zeggen dat dit mijn eerste RPG is. Als je zelf wat meer ervaring hebt, zeg dan maar als ik iets fout doe of als iets beter zou kunnen.

Lijst groep godinnen:
- Penelope Goldwell | Craziness | Persephone
- Juliet Hastings | AnnieCresta | Aphrodite
- Danielle Siobhan McAllister | Chemist | Artemis
- Maellis Valeria Sawyer | Cressida | Nyx
- Elenore Gayla Carson | Minnesota | Demeter
- Selena Claire Sensorene | HurtedHeart | Athena
- Junipa Lucia Marino | Fae | Eris

Lijst groep goden:
- Findecáno Chayah | IloveKellinQ | Erebus
- Tarí Chayah | IloveKellinQ | Erebus
- Dev | Cressida | Hades
- Luke Bryan Gilbert | Ahern | Poseidon
- Juléan Quinten Happle | HurtedHeart | Zeus

Andere topics:
- Rollen

Lijst brieven:
Brief één | Groep godinnen
Brief één | Groep goden

Begin:
De regen viel met bakken uit de lucht. Dit was typisch Engels weer en iedereen zou het omschrijven als strontweer. Maar ik hield ervan. Ik zocht mijn doorzichtige paraplu tussen al de rommel. Uiteindelijk viste ik het vantussen een stapel vuile kleren. 'Ik ben weg!'gilde ik. Een grom vanonder een bult in het bed verried dat Pippa nog leefde. 'Heb een goede dag, Pen!'antwoordde ik in haar plaats. Snel opende ik de paraplu terwijl ik de deur openduwde. Een hels lawaai kletterde overal om me heen. Ik neuriede een liedje om de weg naar de kapper een beetje aangenamer te maken. Mijn stemming was opperbest dankzij het leuke weer.
'Penelope, Penelope, wacht even. Ik heb nog een brief voor je.' De postman rende met een druipende regenjas op me af. Hij had een envelop in zijn hand en hield het beschermend onder zijn jas. Nadat hij het me plechtig overhandigd had, bekeek ik de brief eens beter. Hij was niet wit, maar ik kon door de schaduwen van de wolken niet goed zien welke kleur juist. Het zag er wel belangrijk uit. Ik stopte hem in mijn zwarte rugzak en stapte vrolijk verder naar de kapper. Die brief kon wel nog even wachten.

[ bericht aangepast op 8 jan 2012 - 18:49 ]

Sometimes people are beautiful. Not in looks. Not in what they say. Just in what they are. - The messenger, Markus Zusak

Juliet Hastings
"Eh ik dacht dat ik dood zou kunnen gaan en daarom niet meer hier zou zitten. Mijn ribben doen ongelofelijk veel pijn en ademhalen is moeilijk," zeg ik terwijl ik nog zachtjes kreun van de pijn.
Ik haal zwakjes adem en doe één oog open om te kijken of ik niet blind ben ofzo. Gelukkig zie ik nog alles en doe snel mijn andere oog open. Ik voel weer een felle steek en krimp helemaal in. Waarom had ik dit ook alweer gedaan? Ojaa, omdat ik stom ben.

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

Findecáno
Met een gezicht als plaatselijk noodweer, code rood liep ik de winkel uit, stampte naar mijn auto, gooide de deur open en ging achter het stuur zitten. Ik wachtte ongeduldig tot ze eindelijk zaten en reed toen met een noodgang terug naar het huis. Daar pakte ik een blikje cola uit een boodschappentas en plofte op de bank, waar ik voor me uit ging zitten staren, vooral niet helpend met het uitpakken van de rest van de boodschappen, dat mochten ze lekker zelf doen, stelletje halfvolwassen kippen.

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Junipa
Toen ik terugkwam met het mandje van Tigris zag ik een van de meisjes, Juliet, dacht ik, op de grond liggen en Maellis zat naast haar. Ook waren de eigenaren van het huis gearriveerd, met nog een jongen die ik niet kende. 'Gaat alles goed met haar?' vroeg ik ongerust, terwijl ik naar de meisjes toeliep. De jongen zou ik zometeen wel begroeten.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Penelope
Plotseling komt er nog een meisje binnen die zich voorstelt als Dani en valt Juliet op de grond. Niet lang daarna kwam Junipa binnen met haar kat en de echte bewoners van het huis met boodschappen. Het overweldigde me een beetje. Ik bekeek het hele schouwspel. Uiteindelijk besliste ik de boodschappen in de kasten te zitten aangezien de jongen met de tas lui in de zetel ging zitten. 'Waar moet dit allemaal staan,'vroeg ik.

Sometimes people are beautiful. Not in looks. Not in what they say. Just in what they are. - The messenger, Markus Zusak

Tarí
Findecáno wist niet hoe snel hij bij ons vandaan moest komen. Grinnikend liep in naar binnen, waar ik bijna struikelde over een meisje dat zonder duidelijke reden op de grond lag. 'Pardon!' Het klonk meer als een vloek dan als een verontschuldiging. Ik stapte vrij onbeschoft over haar heen en liep door naar de keuken, waar ik de boodschappen uit pakte. Daar was ik bijna klaar mee toen ik me bedacht dat ik de aardige gastvrouw moest spelen. Mijn ogen werden even heel groot en ik vloekte toen ik een blik op mijn teen liet vallen. Ik schopte het opzij en rende terug naar de gang. Dit plan mocht niet mislukken, we mochten geen argwaan wekken. 'Gaat het wel? Wat is er gebeurd? Sorry van daarnet, die tas was heel erg zwaar, vandaar dat ik even niet zo aardig reageerde,' Ik legde mijn hand op haar voorhoofd (alsof ik daar wat aan had...) en keek de twee andere meisjes die naast haar zaten vragend aan.

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

(Ik ben weer weg, doeg!)

Sometimes people are beautiful. Not in looks. Not in what they say. Just in what they are. - The messenger, Markus Zusak

Juliet Hastings
"Alles is prima," zeg ik niet heel overtuigend terwijl ik in mekaar krimp.
Ik klem mijn kaken op elkaar en probeer me te ontspannen.
"Geeft niet en ik liet mezelf gewoon heel hard vallen op de grond," vervolgde ik mijn zin.
Ik adem, maar voel dan gelijk een steek dus blijf ik maar stil liggen en probeer ik mijn adem in te houden.

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

Junipa
'Ik weet het niet, ik kom ook net weer binnen,' verontschuldigde ik me. 'Oh, even iets heel anders, is het goed als ik mijn kat hier laat lopen? Ze krabt niet aan meubels of zo, maar het is gewoon dat ze even uit die kooi is. Ik begrijp het ook wel als het niet kan, hoor, maar...' Plotseling besefte ik dat ik aan het ratelen was en ik hield mijn mond maar weer.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Elenore Gayla Carson
Rustig klop ik op de deur, ja natuurlijk ben ik weer te laat maar hey ik moest helemaal vanuit Italië komen en mijn vader liet me niet zomaar gaan.
En ik geef toe dat ik Lost eerst af heb gekeken en ik pas twee uur geleden in de brievenbus heb gekeken.
Maar het belangrijkste is dat ik er ben, met mijn halve bibliotheek en klerenkast, maar ik ben er!

[ bericht aangepast op 23 jan 2012 - 20:35 ]

You keep breathing, that doesn’t mean you’re alive - TABLO (Tommorrow)

Tarí
'Natuurlijk kan je kat hier blijven, ik ben gek op ze,' zeg ik, ik voel me net een oud oma'tje als ik dat zo zeg, nou ja, het zei zo, als ik dat moet doen voor deze opdracht dan moet dat maar. Ik weet niet wat er mis is met het meisje op de grond, maar ik til haar op van de grond. Ik wil eerst naar boven lopen om een bed te zoeken, maar omdat ik niet weet waar die zijn leg ik haar naast mijn broer op de bank. 'Blijf liggen, ik ga een bed voor je opmaken,'

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Juliet Hastings
Ik blijf maar stil liggen, want bewegen doet vreselijk veel pijn en ik wil niet nog meer pijn krijgen dan ik al krijg van ademhalen.

You gave me forever within the numbered days and I am grateful.

Junipa
'Dankjewel,' glimlachte ik en ik haalde het slot van het deurtje. Onmiddelijk stoof de geïrriteerde grijze kat naar buiten en blies even naar me. Ik trok een gezicht naar haar. 'Tigris, doe niet zo moeilijk,' zei ik, compleet negerend dat ze me niet begreep.

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Tarí
Zachtjes liep ik de trap op. Boven was alles in een soort waas van stof en zachtheid. Het licht liet ik uit, dat had ik niet zo nodig en bovendien vond ik het gewoon fijner zo. Ik hield van het donker.
Mijn vingertoppen gleden over de muur naast me, ik vond een deurklink. De deur klemde een beetje toen ik hem open maakte.
Ik bevond me in een soort badkamer. Ik probeerde of de kraan het nog deed. Gelijk splashte het water alle kanten op. Knipperend met mijn ogen draaide ik hem met enige moeite weer dicht en keek geschokt neer op mijn doorweekte shirt dat zwart was, maar erg dun en daardoor gelijk verschrikkelijk doorscheen. Er zat zeker iets verstopt in de kraan, daar moesten we maar snel wat op bedenken. Snel stommelde ik de kamer weer uit en opende de volgende deur, dit was wel een slaapkamer, alleen lag die zo vol met stof en rommel dat ik besloot dat ik haar hier maar beter niet neer kon leggen. Ik griste de deken van het bed, en schudde het eens flink door elkaar. Vervolgens zocht ik in de kast naar een sloop die nog enigzins schoon was, zonder dat ze zich dood zou hoesten aan het stof.
Ik vond een stapeltje beddengoed en trok daar het onderste laken uit, daar zat hopelijk het minst stof op. Ook die schudde ik nog even goed door elkaar en begon aan het moeilijkste: De hoes om de deken heen krijgen...
Ik pakte de deken bij twee hoeken en stak daarbij mijn hoofd in de hoes, die gelijk mijn hele lichaam bedekte, nu zat ik erin. Ik pakte de hoeken bij elkaar en probeerde me daarbij weer eruit te worstelen op een manier waarop ze zo zouden blijven zitten, maar draaide me daarbij zó dat ik verstrikt raakte in al het stof, en omviel. Chagrijnig zat ik daar in kleermakerszit in mijn hoopje beddengoed, dat nog steeds niet zat zoals het zou moeten zitten en legde mijn kin op mijn handen, mijn blik was duister. 'Help?' zei ik, op een toon die mensen eerder gillend zou laten wegrennen dan me te laten helpen, maar ach, ik was toch op de tweede verdieping waar ik niet gehoord zou worden.

[En ja, dit is gebaseerd op hoe ik mijn bed verschoon ;x]

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Penelope
'Ok, nergens dan,' antwoordde ik ietwat chagrijnig doordat ik geen antwoord kreeg. Ik zette alles hier en daar wat. Alleen vond ik het wel raar dat al de kasten helemaal leeg waren. Junipa liet haar kat vrij. Ik hield wel van dieren en wanneer ze mijn richting uitliep, ging ik naar haar toe. Voorzichtig hurkte ik voor haar neer en begon haar te aaien. Ze leek het wel ok te vinden.
'Tigris, wat een leuke naam,'zei ik tegen Junipa.

(gelukkige verjaardag IloveKellinQ!!)

[ bericht aangepast op 24 jan 2012 - 20:02 ]

Sometimes people are beautiful. Not in looks. Not in what they say. Just in what they are. - The messenger, Markus Zusak

Dankjewel! (:
Misschien kan iemand Tarí komen bevrijden ofzo?
Hihi ^^

[ bericht aangepast op 24 jan 2012 - 20:18 ]

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.