[RPG] Behind the mask of a godess - Speeltopics

Zeven totaal verschillende meisjes met als enige overeenkomst hun bloedmooie verschijning en intelligentie dachten dat ze op hun twintigste eindelijk een zorgeloos leven konden leiden. Op en een dag krijgen ze allemaal een mysterieuze brief. Ergens ver van hun vertrouwde omgeving wacht er iets op hen. Ergens waar alles mogelijk lijkt, maar het niet is.

Eigenlijk gaat het over een strijd tussen de Griekse goden en godinnen. Ze gebruiken hiervoor hun kinderen als een soort van pionnen in een spel. Ze handelen dan ook gelijkaardig zoals hun vader of moeder zouden handelen.
Als je dus een rol neemt, moet het personage verwant zijn met zijn of haar goddelijke moeder of vader.

Zeker lezen:
- Na het begin zal ik de brief die ze krijgen in het topic zetten. Af en toe zal er opnieuw een brief verschijnen, maar dat zal je zelf wel merken.

- Je kan tijdens het schrijven zeker verwijzen naar elementen uit de Griekse mythologie.

- De bedoeling is wel dat als je schrijft je tekst niet vol fouten zit, je kan wel is spellingfouten maken, maar liefst niet de ene na de andere.

- Het is ook geen 16+, dus houdt het een beetje deftig.

- Het vertelperspectief en ook de tijd waarin je schrijft maakt niets uit.

- Verder wil ik ook zeggen dat dit mijn eerste RPG is. Als je zelf wat meer ervaring hebt, zeg dan maar als ik iets fout doe of als iets beter zou kunnen.

Lijst groep godinnen:
- Penelope Goldwell | Craziness | Persephone
- Juliet Hastings | AnnieCresta | Aphrodite
- Danielle Siobhan McAllister | Chemist | Artemis
- Maellis Valeria Sawyer | Cressida | Nyx
- Elenore Gayla Carson | Minnesota | Demeter
- Selena Claire Sensorene | HurtedHeart | Athena
- Junipa Lucia Marino | Fae | Eris

Lijst groep goden:
- Findecáno Chayah | IloveKellinQ | Erebus
- Tarí Chayah | IloveKellinQ | Erebus
- Dev | Cressida | Hades
- Luke Bryan Gilbert | Ahern | Poseidon
- Juléan Quinten Happle | HurtedHeart | Zeus

Andere topics:
- Rollen

Lijst brieven:
Brief één | Groep godinnen
Brief één | Groep goden

Begin:
De regen viel met bakken uit de lucht. Dit was typisch Engels weer en iedereen zou het omschrijven als strontweer. Maar ik hield ervan. Ik zocht mijn doorzichtige paraplu tussen al de rommel. Uiteindelijk viste ik het vantussen een stapel vuile kleren. 'Ik ben weg!'gilde ik. Een grom vanonder een bult in het bed verried dat Pippa nog leefde. 'Heb een goede dag, Pen!'antwoordde ik in haar plaats. Snel opende ik de paraplu terwijl ik de deur openduwde. Een hels lawaai kletterde overal om me heen. Ik neuriede een liedje om de weg naar de kapper een beetje aangenamer te maken. Mijn stemming was opperbest dankzij het leuke weer.
'Penelope, Penelope, wacht even. Ik heb nog een brief voor je.' De postman rende met een druipende regenjas op me af. Hij had een envelop in zijn hand en hield het beschermend onder zijn jas. Nadat hij het me plechtig overhandigd had, bekeek ik de brief eens beter. Hij was niet wit, maar ik kon door de schaduwen van de wolken niet goed zien welke kleur juist. Het zag er wel belangrijk uit. Ik stopte hem in mijn zwarte rugzak en stapte vrolijk verder naar de kapper. Die brief kon wel nog even wachten.

[ bericht aangepast op 8 jan 2012 - 18:49 ]

Sometimes people are beautiful. Not in looks. Not in what they say. Just in what they are. - The messenger, Markus Zusak

Tarí
'Hoe komen jullie hier eigenlijk allemaal?' vroeg ik zogenaamd geïntresseerd, 'Het is natuurlijk gezellig, maar het is wel raar als er opeens een hele horde in je huis zit,'

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Penelope
Ik hoorde Tarí nog vaag vragen:'Hoe komen jullie hier eigenlijk allemaal?' Op mijn weg naar boven was ik aan het denken hoe je deze situatie het best zou kunnen uitleggen. Zou ik de waarheid vertellen? Maar ik kon zo snel niet een smoes verzinnen dus leek me dat het beste. Ik maakte het bed helemaal op en ging terug naar beneden. 'Ik heb een brief gekregen,'antwoordde ik op haar vraag,'van mijn moeder. Ik heb ze nog nooit gezien en ze zei dat ze hier woonde. En ze is hier niet zoals je ziet. Of jij zou mijn moeder moeten zijn, maar dat lijkt me een beetje onwerkelijk.' Ik glimlachte een beetje flauw om mijn eigen domme grap.

Sometimes people are beautiful. Not in looks. Not in what they say. Just in what they are. - The messenger, Markus Zusak

Tarí
'Hmm, nee, voor zover ik weet ben ik helemaal niemands moeder,' zei ik, zogenaamd nadenkend, 'Maar vertel eens meer over die brief? Ik vraag me af waarom ze je dan naar ons huis stuurt, en wat de anderen hier doen. Jullie zitten vast niet allemaal per ongeluk op de verkeerde plek hè?'

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Sorry dat ik zo weinig reageer de laatste tijd maar ik ben ziek en het is hier nogal hectisch thuis =.='

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Penelope
De brief lag me best persoonlijk en eigenlijk wou ik niet alles in de brief vertellen. Maar van haar en de anderen mochten we hier wel blijven. Ik was haar wel wat verschuldigd nu. 'Er stond in dat ze me miste, mijn moeder, en waarom ik al die jaren niets van haar gehoord had. Verder stond nog dat als ik naar hier zou komen ik haar zou kunnen ontmoeten. Dat dit haar huis was. Blijkbaar niet dus. Misschien was het gewoon een grappenmaker alleen vind ik het niet grappig. En nog eens bedankt dat ik hier voor de avond mag blijven. Morgen ben ik van plan het dorpje eens te doorzoeken en als ik niets vind ben ik meteen weg. Zouden de anderen ook een brief gekregen hebben?' Ik ratelde zowat en op het einde glimlachte ik dankbaar voor het overnachten hier.

Sometimes people are beautiful. Not in looks. Not in what they say. Just in what they are. - The messenger, Markus Zusak

Patriot schreef:
Sorry dat ik zo weinig reageer de laatste tijd maar ik ben ziek en het is hier nogal hectisch thuis =.='

Sometimes people are beautiful. Not in looks. Not in what they say. Just in what they are. - The messenger, Markus Zusak

Neeee, btmoag mag niet ook dood gaan!

Tarí
Ik probeerde zo warm als ik kon naar haar te glimlachen. Daar moest ik maar eens mee gaan oefenen, ik was nou eenmaal niet aardig en om die rol te spelen moest ik er toch een beetje lief uitzien, afgezien van mijn dagelijkse zwarte kleding.
Ik slenterde terug de woonkamer in. 'Komt er iemand helpen met koken?' vroeg ik, terwijl ik een rondje om mijn as draaide om te zien of er iemand reageerde. Ik had zin om ergens tegen te slaan, ik kon niet tegen non-stop glimlachen.

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Maellis

Ik keek op als ik het woordje koken hoorde. 'I'm in.' Zei ik met een brede grijns zonder echt te kijken wie het uiteindelijk vroeg. Met een paar snelle gebaren rolde ik mijn oortjes rond mijn iPod op en stak die in mijn tas. De deur naar de keuken stond op dus wist ik perfect waar die was, het enige waar ik nog op wachtte was het meisje in de deuropening. Ze was net zoals mij volledig in het zwart gekleed maar van hier gezien zag mijn make up er toch donkerder uit, nu ja, ik straalde gewoon donker en zwart uit.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Yaaay, zwaaart ^^^
Tarí
Uitgerekend de enige persoon in deze ruimte die me zo op het eerste gezicht nog enigzins aardig leek sprong op en liep naar de keuken. Ik keek nog even rond om te zien of er verder niemand zo beleefd was om ook te komen helpen en liep haar toen achterna. Eenmaal in de keuken begon ik in kasten en laden te snuffelen. 'Jij een idee wat we kunnen maken? Ik kook thuis altijd, maar meer met planten die ik zelf verbouw op ons veld,' Ik sloeg mjn handen voor mijn mond toen ik besefte wat een enorme fout ik had gemaakt door over "thuis" te praten. Op een langzame, hopelijk natuurlijk uitziende manier liet ik ze weer zakken, voelde me genoodzaakt om het uit te leggen 'Het huis van onze ouders dan, daar verblijven we meestal, gezien te toestand van dit krot hier,'

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Ze is de dochter van Nyx for something ha? ^^

Wat gingen ze ook alweer eten? I kinda forgot :W
Maellis

'Jij een idee wat we kunnen maken?' Ik schudde even mijn hoofd en begon in de supermarkt zakken te snuffelen naar iets bruikbaars. 'Ik kook thuis altijd, maar meer met planten die ik zelf verbouw op ons veld,' Een beetje bevreemd keek ik op. Ik dacht dat ze hier woonde. 'Het huis van onze ouders dan, daar verblijven we meestal, gezien te toestand van dit krot hier,' Zo bedoelde ze het dus. Ik glimlachte even kort maar wist dat die mijn ogen niet bereikte, dat deed die nooit. 'Ik denk dat we ons wel kunnen redden met wat hier inzit.'

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Ze gingen kaasfondue maken.

Tarí
Ik pakte wat zakjes kaas uit de tas en ging op zoek naar een pan. Ik vond een vervormd, stoffig, metalen voorwerp dat er misschien ooit een was geweest en trok mijn wenkbrauw op. 'íew,' Kreunde ik, het ding in de gootsteen gooiend. Dde kraan zette ik zo hard mogelijk en deed mijn best om het aangekoekte vet en stof eruit te schrobben met wat afwasmiddel uit de boodschappentas. Mijn maag draaide zich om bij het idee dat we híér ons eten in moesten koken.

Findecáno
Toen ik me begon te vervelen stond ik op en liep wat rond. Mensen keken me raar aan vanwege mijn doelloze rondgedraai dus deed ik alsof ik daadwerkelijk iets aan het doen was en liep richting de trap. Ik moest die bovenverdieping maar eens gaan verkennen en bedenken wat en hoe we schoon moesten gaan maken.

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

All right Maar definitely not in die pan hoor ö

Maellis

Ik kuchte even en hield Tarí mijn vondst voor. 'Ik denk dat dit misschien iets beter gaat werken...' Het was een normale maar deftige pan waar zich maar een dun laagje stop op gevormd had. Deze was waarschijnlijk iets vaker gebruikt. Het verbaasde me eigenlijk wel dat ze alles nog moest zoeken in haar eigen huis, oke dat ze hier niet veel verbleef maar dan nog weet je toch het meeste wel nog staan? Ik besloot me er niet druk om te maken en begon de zakjes kaas te openen.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

^^
Tarí
Met een zucht van verlichting bekeek ik haar pan. Ik kon haar wel zoenen! 'Dankjedankjedankje! Ik was al bang dat we hieruit moesten eten,' zei ik met een walgende blik op het hoopje roest in mijn hand. Samen gingen we verder met het openmaken en in de pan gooien van de kaas. 'Moet er verder nog iets bij?' Ik kon niet blozen, maar als ik dat wel had gekund had ik het waarschijnlijk nu gedaan omdat ik er echt niet tegen kon dat ik niet wist hoe je dit moest maken, terwijl het zó makkelijk klonk.

Findecáno
De trap kraakte terwijl mijn voeten de treden raakten. Boven was het donker. Ik gleed met mijn vingertoppen over de muur, op zoek naar een lichtknopje dat ik niet vond. Ik liep op mijn tenen, omdat ik er niet van hield als mensen me hoorden, en bovendien hoopte ik dat ik zo minder kans had om ergens over te struikelen. Mijn hand vond een deur naar rechts, die ik openduwde. Met een afgrijselijke piep zwaaide hij de kamer in. Één enkele zonnestraal had zich tussen de stoffige gordijnen door weten te wurmen. Het was hier vól met rommel.
Achteruit liep ik de gang weer op, en stootte daarbij mijn teen tegen een hardhouten stoel. Wat die op een gang deed wist ik ook niet, maar het deed pijn. Ik vloekte zachtjes en beet op mijn lip, waarna ik verder de gang door sloop. Een volgende deurklink glansde lichtjes, en ik ging ook die kamer binnen. Het verschilde niet veel van de vorige, al ontbrak hier de zonnestraal.
Elke volgende kamer die ik binnenging zag er zo uit, en het moed zonk me in de schoenen. Hoe gingen we dit in godsnaam op orde krijgen? Na een tijdje gaf ik het op en ging moedeloos op een bed liggen. Wat hadden we ons nu weer op de hals gehaald? Stomme vader.

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Maellis

Ik grijnsde even kort om haar vraag en begon dan met de kaas terug uit de pan te halen. Waar ik het mes uitgetoverd had wist ik al niet meer, met een snelle beweging sneed ik een teentje knoflook doormidden en begon er de pan mee in te wrijven. 'Zo,' Zonder mijn zin af te maken zette ik de pan op het vuur en goot er witte wijn in. 'Die moet nu even koken, zodat de alcohol eruit gaat.' Ik wachtte even tot de wijn begon te bruisen en voegde dan een klein beetje citroensap toe. 'En nu gewoon kaas toevoegen met klein beetjes tot die allemaal gesmolten is,' grinnikte ik zachtjes terwijl ik mezelf een glas witte wijn uitschonk van de overschot. 'Jij ook?' In mijn hoofd ging ik ondertussen moeders recept na. Als alle kaas gesmolten was moest er nog wat kirsch bij en dan nog wat kruiden zoals peper,zout of nootmuskaat.

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Tarí
Ik gromde zachtjes. Ik haatte het als mensen iets beter wisten dan ik. Maar afgezien daarvan leek ze me wel aardig, dus deed ik mijn uiterste best om niet al te chagarijnig te worden. Dat was trouwens best ironisch, gezien mijn rol in dit hele stuk. Voorzichtig pakte ik de wijnfles van haar aan en schonk een klein beetje voor mezelf in, ik was niet heel dol op alcohol. Nippend van mijn glas gooide ik beetje bij beetje de kaas in de pan. Dat mislukte gelukkig niet, gezien ik op mijn eigen manier een best goede kok was. Met een zucht van verlichting besefte ik dat het fornuis het gewoon deed. Misschien was dit huis toch minder lang onbewoond geweest dan ik dacht.

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.