• De eerste keer dat de zon haar stralen op de aardse dieren wierp, werden 7 vorsten geboren. Deze staan beter bekend als Faunielen. Toen zij de leeftijd van 16 bereikten, veranderden hun levens voorgoed. Eeuwige jeugd werd hun vloek en elk had de gave om in één dier te veranderen wanneer ze dat wouden. Ze werden beschermd door hun wachter, iemand uit hun naaste omgeving.
    Om de 467 jaar wordt een nieuwe vorst geboren en eens deze 16 geworden is, zal de oudste heerser sterven en zo eindelijk rust vinden.
    Indien er geen 7 vorsten zijn, zullen wereldwijd diersoorten uit beginnen sterven. De Floraten, hun tegenpolen doen er alles aan om dit in de hand te werken en de wereld voor zichzelf te veroveren.
    Een maand voordat de nieuwe vorst zijn/ haar troon kan opeisen, wordt deze op brutale wijze door de tegenpolen ontvoerd. Zullen de Faunielen op tijd zijn om hun nieuwe medevorst te redden of zullen de dierensoorten met hem/haar verdwijnen?



    Faunielen (Koningen/Koninginnen)
    - Cockney| Koningin Camargue | Paard (1)
    - Regen| Koningin Rhiannon "Rae" Vilkas | Wolf (2)
    - HurtedHeart| Koningin Serena Polare | Ijsbeer (7)
    - JaiRy| Koningin Eleanor Acquilina | Arend
    - Fayan| Koning Juléan Yahuar | Luipaard (6 )
    - Patronum| Fedea Ambessa |Leeuw (nieuwe vorstin)(8)
    -
    -

    Er kunnen GEEN vrouwelijke Faunielen meer gemaakt worden

    Wachters
    - Cockney| Atreyu Guarin | Wachter van Fedea Ambessa
    - Proprius| Liam Oliver Sanz | Wachter van Camargue
    - Orphin| Fáilte Abhainn | Wachter van Rhiannon
    - Regen|Wachter van Serena Polare
    -
    -
    -
    -

    Floraten onbeperkt
    Cinna| Faye Melodié Sanchez
    BADTranslate| Domestica Amoia Lestice

    Mensen onbeperkt
    Patronum| Mathan Dilis
    MissDreams| Sandriné Lucia Romaní

    [ bericht aangepast op 11 dec 2011 - 12:15 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    !Lees eerst de rollenstory!
    Er staa nog wat handige informatie ivm je soort rol in



    Beginsituatie:
    De Faunielen met hun wachters wonen allemaal in hetzelfde appartementsgebouw -ze hebben wel elk een eigen appartementje- en kunnen zich gedeeltelijk geïntergreerd in de maatschappij (bv naar school gaan, werken) hebben maar dat hoeft niet.
    De mensen en nieuwe vorstin kunnen elkaar kennen.


    Have fun

    [ bericht aangepast op 10 dec 2011 - 18:05 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Jeeujj! [abo]

    Gaat een stuk bedenken.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    [vergeet ik nog abo]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Kunnen jullie nog een koning gebruiken? -aangezien er alleen maar koninginnen zijn- (:


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Ik gok van wel (:


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Atreyu

    Ik breng mijn handen naar mijn gezicht en maak er een kommetje van. Warme adem ontdooit mijn bevroren vingers. Verdomde kou!
    In een ijdele poging warm te blijven, spring ik van het ene been op het andere. Een schrille schoolbel kondigt het einde van de dag aan en het geluid klinkt hemels in mijn oren. Van aan de overkant zie ik hoe mensen het schoolgebouw enthousiast verlaten, maar geen van hen is mijn mens.
    Plots zie ik haar en een lach verschijnt op mijn gezicht.
    "Fedea!" roep ik naar het blondje aan de overkant.
    Ik zwaai en wacht ongeduldig tot ze bij me is.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Eleanor

    Met mijn handen diep in mijn zakken gestoken, mijn gezicht verhuld in de muts van mijn jas loop ik over de straat, terug richting het appartement. Daar waar ik de verwarming eens flink omhoog ga zetten, een warme kop chocomelk ging opwarmen en me even lekker in het hoekje van de bank zou gaan nestelen. Na een werkdagje zoals vandaag had ik dat wel verdiend. Eenmaal bij het appartement aangekomen slaak ik een zacht zuchtje als ik de deur achter me sluit, eindelijk weer thuis.

    [ bericht aangepast op 10 dec 2011 - 16:05 ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Zoeken jullie nog een aantal? Anders maak ik wel eentje, hahaha.


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Selena Polare
    Ik keek naar de sneeuwvlokjes die op mij en dit stukje wereld neerdaalde. Mijn trouwe wachter stond bij me en ik knipoogde naar hem. Er was niemand die floraat ofzoiets was. Ik was vrij zelfverzekerd ik was nu nog de jongste fauniel. Er zou binnenkort een kroning plaatsvinden voor de nieuwste. De bel galmde over het plein, dat bewoont werd door honderden tieners. Ik zou nu geschiedenis hebben. Ik wist alles al. Na een aantal jaar steeds hetzelfde leren wist ik het nog steeds. Ik keek om me heen en zag mijn wachter naar binnen lopen. Dit was mijn kans. Mijn kleine kans om even vrij te zijn. Ik liep van het plein af naar de bossen die bijna naast de school lag. Daar veranderde ik. Ik kreeg mijn prachtige ijsbeer vorm. Ik rende door het bos en klom in bomen. Ik voelde me zo vrij, maar dat zou ik nooit worden ik had een vreselijke vloek. Eeuwige jeugd, Ja dat bezitte ik. Toen ik in de top had geklommen veranderde ik weer terug. Een dikke trui en spijkerbroek liet ik mijn huid beschermen. Ik had een eind gerend en het zou nu bijna half vijf zijn. Normaal zou ik nu uit zijn. Ik keek over het witte bos. Een oranje glans gleed over de bomen. Het was een prachtige blauwe lucht geen wolkje te zien. Het sneeuwen was ook gestopt. De prachtige ondergaande zon keek me aan totdat zijn laatste lichtstraal over mijn huid heen ging. Ik sprong van de boom terwijl ik veranderde. Ik drukte mijn klauwen in de koude grond. Ik rende terug tot ik bij school aan kwam. Ik veranderde snel en deed een grijze trui aan die een schouder niet bedekte en een paarse spijkerbroek. Snel rende ik naar mijn appartement. Zouden ze boos zijn?


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Fedea

    Met een zwaai beland mijn schooltas op mijn rug en mijn ogen glijden de straat over. Hah, daar is hij!
    Ik wuif even, en steek gracieus de straat over.
    "Atreyu, je leeft nog!"
    Ik grinnikte en stak een losgekomen haarlok achter mijn oor.


    Mathan
    Toen de schoolbel eindelijk ging liep ik eerst naar mijn kluisje om de overbodige boeken weg te leggen.
    Opgelucht haalde ik adem. Nog enkele maanden, en mijn schoolcarriere was voorbij. Eindelijk.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Atreyu

    "Ik doe mijn best, prinses," zeg ik lachend terwijl ik bij haar een losgekomen haarlok naar achter duw. Net op dat moment doet zij hetzelfde en ons vingers raken even. Een zalige rilling loopt langs mijn rug.
    "Kom op, het is veel te koud buiten," verzin ik een excuus.
    Ik sla mijn arm om haar heen en begin te wandelen. Uit mijn ooghoeken zie ik hoe haar vriendinnen ons nastaren en ik knipoog even naar hen. Prompt kijken ze allemaal een andere richting uit en ik moet een lach onderdrukken.
    "En, wat wordt het vandaag? Gitaar of Piano?" vraag ik aan Fedea.

    [ bericht aangepast op 10 dec 2011 - 18:01 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Juléan

    Ik ijsbeerde door mijn slaapkamer heen en keek af en toe door het raam heen naar buiten, de straat in. Het was niet erg druk vandaag en er reed maar af en toe een auto langs. Mooi zo, ik was wel toe aan wat rust.
    Hier in dit appartement was niet veel rust. Ik woonde hier samen met de andere Faunielen en ik, als man zijnde, was zwáár in de minderheid. Het was echt een vrouwenhuishouden.
    Niet dat ik dat erg vond, mij hoorde je verder niet klagen, maar af en toe werd het me even teveel en had ik gewoon wat tijd voor mezelf nodig. Nee, eigenlijk had ik gewoon even stilte nodig. Het scheen voor de dames nogal moeilijk te zijn om eens langer dan vijf seconden hun mond te houden.
    Maar het lag niet aan henzelf, hoor. Ik kon wel opschieten met hen allemaal, vond ze ook allemaal aardig, maar oh, als ze allemaal thuis waren en goed op dreef... nee, dan zocht ik de stilte van mijn kamer op.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Fedea

    Ik grinnikte toen hij me even aanraakte en wandelde relaxt naast hem verder.
    "Hmmm, ik heb er vandaag niet zo'n zin in," zei ik twijfelend.
    En dat kwam niet veel voor bij mij.
    "Of..." Ik dacht even na.
    "Ik wil buiten wel iets doen, we kunnen in het park gaan zitten,
    en we nemen de gitaar mee?" stelde ik voor.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Selena Polare
    Rustig liep ik het appartement in, Blijkbaar was ik de enige tot ik Juléans kamer open zag staan. Ik keek in het huis, maar er was niemand meer dan ons twee. Juléan was een panter. Hij was mooi in zijn mensen en dieren vorm. Eustig keek ik zijn kamer. Daar lag hij op zijn bed. Rustig sloot ik binnen. Hij had net als ik school tot 5 uur. Het was nu bijna half 5. Rustig plofde ik naast hem neer zodat hij schrok. 'Moet je niet naar school?' Zei ik grijnzend terwijl ik naar het plafon keek. Ik genoot erval om vragen te stelen, maar toch. Ik was zelf ook niet braaf. Ik hoorde nu aardrijkskunde te hebben, maar toch. Ik hate school. Letterlijk. Ik verachte het gewoon. Rustig wachte ik tot Juléans Antwoord


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Eleanor

    Eenmaal terug in het appartement draai ik de knop van de verwarming op 22 graden, even opwarmen. Daarna loop ik richting de keuken voor een leker mok chocomelk. Terwijl ik de melk opwarmde in de magnetron woelde ik met mijn handen door mijn lange haren en staarde even bedenkelijk voor me uit. Het was stil in huis, er heerste even rust en daar kon ik erg van genieten. We woonden met z'n negenen hier in het appartement, dus soms was het een drukte van jewelste. Altijd gezellig maar soms net even iets te druk. Het piepje van de magnetron haalde me terug uit mijn gedachten en met de warme mok in mijn handen liet ik me in het hoekje van de bank ploffen.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'