Laatst kreeg ik ineens een idee voor een verhaal met One Direction. Ik was net bezig met het boek De Honger Spelen. Dus dacht ik na over een verhaal dat gebaseerd is op de Honger Spelen maar dan met één van de jongens. Ik heb alvast een proloog gemaakt, ik weet alleen nog niet of ik verder zal schrijven.
Ver na het jaar 2000 word Europa over genomen door de Decuman, een gemeenschap die jaren lang plannen heeft gemaakt, en zo ook een heel leger heeft. Heel Europa word verdeeld in County's -ook wel Soils genoemd- iedere County met zijn eigen nummer. Elk jaar worden er Spelen gehouden waar achtentwintig jongeren zullen vechten tot de dood, puur voor vermaak en om te laten zien hoeveel macht ze hebben. Dit jaar is de zeventien-jarige Harry Styles aan de beurt. Samen met Poppy Greene gaat hij naar de Spelen. Dit jaar word het jaar dat staat voor rebellie. Zal de Decuman uiteindelijk uitgeschakeld worden zodat de jongeren blijven leven?
“Ze hebben ons gevonden.”
Dat was het eerste wat er door me heen ging toen ik iets hoorde ritselen, toen er een tak afbrak. Mijn maag draaide om en ik keek meteen naar mijn bondgenoot, die hier samen met mij was in gestopt, Poppy Greene. Ze pelde rustig een handje vol noten voor ze ze in een ijzeren bakje gooide. Mijn ogen zochten vluchtig langs de bosjes, in de hoop een verklaring te vinden voor het geluid. Ik hoopte zo dat het niet de troepen waren. Vanuit mijn ooghoek zag ik iets zwarts uit de bosjes stappen. Vanaf dat moment leek het alsof alles in slowmotion ging. Ik stond de eerste twee seconden vast aan de grond. Dat gaf de aanvaller de tijd om naar Poppy te lopen. ‘Poppy, kijk uit!’ schreeuwde ik. Poppy keek verbaast op, om daarna snel om zich heen te kijken. Ik was te langzaam.. hoe ik naar haar toe wilde rennen om haar te helpen en haar achter me te trekken. Mijn voeten duwde ik diep in de drassige aarde, in de hoop dat ik sneller bij haar was. Poppy gilde terwijl ze het mes probeerde te ontwijken, maar hij stootte het mes al in haar buik. Met een doffe klap viel ze op de grond. Ze trok het mes uit haar buik en probeerde het bloeden te stelpen. Ik voelde hoe woede zich door mijn lichaam verspreidde. Wanhopig struikelde ik achteruit, wild om me heen kijkend, in de hoop dat ik nog een wapen kon vinden. Ik deed een schietgebedje en nam ik afscheid van mijn familie en vrienden. Wat er de seconde daarna gebeurde had ik nooit voor mogelijk kunnen houden. Er vloog een massief gouden pijl in de schouder van mijn aanvaller. Hij viel spartelend neer en probeerde de pijl eruit te trekken. Er kwam echter een meisje uit het bos stappen die op zijn arm trapte. De jongen schreeuwde en spuugde bloed naar het meisje. Ze mompelde iets in een taal die ik nog nooit had gehoord. ‘Grigory.’ gromde ze. Ik zag hoe ze haar boog aanspon en toen wendde ik snel mijn hoofd af. Ergens in mij wist ik dat ik moest rennen voor mijn leven, maar in plaats daarvan knielde ik neer naast Poppy. Ergens hoorde ik het geluid van een kanon die afging. De aanvaller was dood. Ik ondersteunde Poppy’s bovenlichaam en langzaam gingen haar ogen weer een stukje open. Met mijn ene hand streek ik een paar blonde plukken uit haar gezicht. ‘Harry.. alstjeblieft, beloof me dat je je best gaat doen om te winnen? Dat je daarna voor goed voor de jongens zorgt?’ haar stem werd gesmoord door een golf bloed. Ze spuugde het naast zich uit en keek me toen weer aan. ‘Geef me je woord.’ mompelde ze. Ik veegde met een trillende hand mijn tranen weg en knikte snel. ‘Ik beloof het je.’ Haar ogen vielen langzaam dicht en ze haalde moeilijk adem. Na een paar seconden schrok ik op van een kanonschot en sloeg mijn hart een paar slagen over. Langzaam liet ik Poppy op de grond zakken en drukte een kus op de rug van haar hand.
Het meisje naast me stond nog steeds naar ons te kijken. Ze schraapte haar keel. ‘Ben.. ben je bereid om een bondgenoopschap met me aan te gaan? Alleen zul je het vanaf nu niet echt gaan redden.’ zei ze zachtjes. Ze had gelijk en dat wist ik ook. Ik stond ook bij haar in het krijt, ik bedoel ze had wel mijn leven gered, dus ik knikte.
EDIT: beginnen in de arena of bij de boete?
[ bericht aangepast op 2 dec 2011 - 15:25 ]
If you don't do stupid things whilst your young - you have nothing to laugh about when you're old
