[RPG] Old friends || Hogwarts {1} - Speeltopics

Het rollentopic

Deze RPG gaat over de verleden tijd. Toen James Potter en zijn vrienden de school nog onveilig maakten. Toen Voldemort nog niet aan de macht was. Toen Severus Sneep al verliefd was op Lily Evers. Kortom: het leven vóór Harry Potter.

Goed: de rollen. Je mag maximaal vier rollen hebben. Dit mogen bestaande personages zijn, maar ook verzonnen personages. Je mag ook alvast personages reserveren, als je later pas de rol aanmaakt.

EEN RESERVERING DUURT EEN WEEK. DAARNA VERVALT DE RESERVERING EN IS DE ROL WEER BESCHIKBAAR VOOR IEDEREEN! JE KAN DAARNA DEZE ROL NIET OPNIEUW RESERVEREN!

Dit is het vierde jaar van deze bestaande leerlingpersonages!
De rollen:
Bestaande personages:
-James Potter: xLaughingGryffindor
-Remus Lupos: BADTranslate Gryffindor
-Sirius Zwarts: Inkheart Gryffindor
-Peter Pippeling: Gryffindor
-Lily Evers: Flavius Gryffindor
-Severus Sneep: Slytherin
-Narcissa Zwarts: Chemist Slytherin
-Nymphadora Tops: Chemist Hufflepuff
- [Ben ik iemand vergeten? Zet het even in een reactie.]

Zelfverzonnen personages:
-Maitresse: Brandy Pandora McAllister Slytherin
-xEmmaWatsonx: Katheryn Madison Lynx Slytherin
-BADTranslate: Samira Evelina Caisse Slytherin
-RoozPotter: Emma Marylyn Waters Gryffindor
-xSomewhere: Evana Lexie Morson Gryffindor
-LuLuLovegood: Gabrielle Winona Monroe Gryffindor
-Chemist: Emmeline Elisabeth Ebbers Ravenclaw
-

Leraren:
-Schoolhoofd: Armando Wafelaar (BADTranslate)
-Leraar Gedaanteverwisselingen (Perkamentus):
-Lerares Bezweringen: Amber Uitmunto Wafelaar Hoofd Slytherin (LovePringles)
-

Anders:
-

[ bericht aangepast op 27 dec 2011 - 18:10 ]

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Nymphadora Tops.

Ik hield de inmiddels terugveranderde Remus in mijn armen, met naast me Evana en Emmeline die zijn benen optilden. Ik had snel wat kleren over hem heen gedrapeerd en hij verloor bloed. Zo snel mogelijk liep ik met Evana mee naar wat schijnbaar de leerlingenkamer van Griffoendor was en keek naar Remus. Al tijden lang vond ik hem leuk, maar wie was ik nou? Ik was niemand, een vreemd, gepest kind met vreemde haren. Ergens leek ik wel op Remus, we waren allebei anders dan anderen. Zijn gezicht werd getekend door een litteken dat een weerwolf hem had gegeven, het mijne door felroze-paars haar en grote blauwe ogen. Hij werd gepest wegens zijn soms wat sjofele kleding, ik omdat ik een transformagiër was. Ik streelde door zijn haren en merkte dat zijn lichaam schokte toen het bloed verloor. Ik keek naar links en Emma begon te praten.

Emma.

We snelden naar de leerlingenkamer van Griffoendor en ik voelde kleverig, stroperig bloed over mijn handen lekken. Het plakte, voelde dikkig en ik voelde net als de anderen dat hij schokte. Ik pakte mijn toverstok en legde hem op de verwonde plekken. "Vulnera sanento... vulnera sanento..." prevelde ik en hoopte vurig dat het zou helen. Niet veel later stortten we hem op zijn bed en bekeken we - samen met James Potter, die erg van zijn apprepeau gebracht leek - hoe erg hij gewond was. Naar de ziekenzaal konden we niet, daar was het te druk...

Bananen zijn lekker, toch? Zet dit ook in je signature als je ook van bananaaaas houdt!

James Potter
'Wat is hier gebeurd?! Shit het is volle maan geweest.' zei hij bijna boos en pakte nog meer doeken zodat de meiden er wat mee konden doen.
Hij zat op zijn bed en deed zijn handen op zijn hoofd.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.

Gabrielle Winona Monroe

Ik holde Tops, Emmeline, Evana en Remus achterna. Ze waren al uit het zicht toen ik het kasteel binnen was maar wist zeker dat ze naar de Gryffindor Common Room waren, dat voelde ik gewoon... 'Apekool!' Gilde ik bijna van paniek tegen de Dikke Dame. Ze zwaaide open en vanuit de leerlingenkamer hoorde ik James' stem zeggen 'Wat is hier gebeurd?!' Ik holde de trap van de jongensslaapzaal op en zag dat Remus op een bed lag met Evana, Tops, Emmeline en James rond hem heen. Ik zag dat Evana ook zwaar gewond was en ging bij hun staan. Evana's arm zat onder het bloed en zonder er bij na te denken, scheurde ik een stuk van mijn blouse en deed die om haar wond waarna ik me tot Remus richtte. Ik pakte ook wat doeken van James aan en wikkelde die om een paar lelijke wonden op Remus' been.

[ bericht aangepast op 24 dec 2011 - 4:14 ]

Nymphadora Tops.

Ik keek de kamer rond en wreef over de sneden op mijn been. Ze leken minder pijn te doen dan het idee dat Remus zo lag te schokken. "Ik weet het, jongens, ik ben een freak, maar ik weet niet of het ook op Remus werkt..."
De mensen keken me raar aan en ik zuchtte diep. "Ik kan mijn uiterlijk veranderen wanneer ik maar wil en ik vraag me af of ik dat ook op Remus uit kan oefenen, of ik zijn wonden kan helen..."
Ik legde mijn handen voorzichtig op zijn gloeiende huid en wenste vurig dat zijn wonden zouden genezen. "verdomme, genees nou..." prevelde ik en merkte eindelijk verschil.

Emma.

"Maakt niet uit, Nymphadora. Ik ben ook een freak, dat zegt Malfidus vaak genoeg...". Ik zuchtte een beetje treurig en keek naar de grond. "Maar dat maakt niks uit hoor," zeg ik, plots weer vrolijk. Mijn enorme ijsblauwe ogen sperren zich ietsje verder open en pretlichtjes schijnen er in. "Ik heb Xenofilius, en Frank Lubbermans is altijd lief tegen mij... Dus moet ik niet klagen. Ik vind het niet meer erg als mensen lachen als ik pijn heb... als mijn lach maar niet de reden voor hun pijn is..."
Ik legde mijn arm over Nymphadora's schouder en zei nog wat. "Ik sta achter je, Nymphadora."

Bananen zijn lekker, toch? Zet dit ook in je signature als je ook van bananaaaas houdt!

Evana Lexie Morson
Het lukte me om op te staan en mee te strompelen naar de leerlingen kamer. Mijn arm deed pijn en mijn zicht werd minder hoe meer ik me moest inspannen om te lopen. Ik dat iemand Remus in zijn armen had. Wist hij het? Wist hij, dat hij mij gebeten had, en dat ik zo een weerwolf zou worden? Langzaam en stram ging ik op een bed liggen. Nu ik stil lag, hoefde ik me niet meer te concentreren, dus ik werd me meer en meer bewst van de scherpe pijnen in mijn arm. Het gif had zich waarschijnlijk al in mijn bloedstroom gemengt. Remus was gewond aan zijn been zag ik. Het was mijn schuld. Dit allles was mijn schuld. Nymphadora stond gebogen over Remus' been en probeerde het volgens mij te genezen. "Mijn schuld"... mompelde ik, en ik viel flauw...

[ bericht aangepast op 24 dec 2011 - 16:05 ]

Tijd voor koffie.

Remus

Langzaam kwam ik weer bij bewustzijn. Wat was er gebeurd? Dan herinner ik me alles weer. Ik heb iemand gebeten! Een mens! Verdomme!
Ik probeer rechtop te gaan zitten, maar wat een pijn doet dat, verdorie.
'Au!' roep ik, maar dan besef ik dat er een heleboel mensen om me heen staan.
'Wat? Weten jullie nu allemaal dat ik...'
Ik maak mijn zin niet af, maar kijk ze verbijsterd aan. Ze knikken, en ik schud verwilderd mijn hoofd. Dan kijk ik naar mijn wonden, en zie dat ze allemaal verbonden zijn.
'Jullie mogen dit niet weten. Amnesia!' schreeuw ik, zodat ze allemaal vergeten zijn wat er is gebeurd. Ik verzin wel iets.

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Emma.

"Protego maxima!" zeg ik hardop en een enorm schild vormt zich om mij en enkele anderen heen. Tops staat er nog onder, Evana ook - die inmiddels was gevallen - maar de rest werd weggeblazen door Remus' spreuk.
'Remus Lupos!' zeg ik streng en Nymphadora kijkt me raar aan. 'Doe nou eens even kalm, je bent aangevallen in het bos. Je weet dat ik het weet, dat je Evana hebt gebeten en dat Nymphadora om je gééft, van je hóúdt en het bij zich zal dragen als een van haar diepste geheimen, maar toch spreek je een vergetelheidsspreuk over ons uit? Je kunt je niet eeuwig blijven schamen voor wat er is gebeurd, zo ben je niet en dat houdt niemand vol," Nymphadora haalt ineens heel vluchtig adem en wordt rood. Ik merk dat ze trilt van schaamte en kijk haar aan. "Het is geen schande... Nymphadora, toe nou, wacht heel eventjes- NYMPHADORA!"
Veel heb ik niet tegen haar in te brengen want ze rent alweer weg. Bang, geschrokken en beschaamd. Ik ben waardeloos, besef ik me. Ik breng mensen in verlegenheid en ik heb iemand zojuist verteld dat... dat iemand van hem houdt maar het niet durft te zeggen. Ik ben niets waard.
Dan storm ik ook huilend de kamer uit, op zoek naar Xeno. Ik ben het zát met mezelf, stomme freak die ik ook ben.

Nymphadora Tops.

Remus spreekt een vergetelheidsspreuk uit en ik wil wegduiken, maar merk dan dat een schild zich om Evana, Emmeline en mij heen vormt. Ik kijk bang naar Remus die sneller ademhaalt dan gewoonlijk en op het punt van barsten staat. Dit is mijn schuld, mijn stomme schuld. "Ik- Ik probeerde je te genezen maar-" wil ik zeggen, maar Emmeline kapt me af. "...en dat Nymphadora om je gééft, van je hóúdt en het bij zich zal dragen als een van haar diepste geheimen..." galmt door mijn gedachten en mijn hoofd begint te bonken. Ik krijg geen lucht en word rood. "...Het is geen schande... Nymphadora, toe nou, wacht heel eventjes- NYMPHADORA!..." hoor ik, maar het geluid sterft weg als ik huilend wegren met een enorm drukkend gevoel in mijn hoofd en een bonzend hart dat springt alsof het een kangoeroe in een te kleine kooi is. Remus weet het.

Bananen zijn lekker, toch? Zet dit ook in je signature als je ook van bananaaaas houdt!

Remus

'Nee! Kom terug, ik-'
Hopeloos kijk ik naar de meiden die zijn weggehold. Wat moet ik hier nou mee? Dan kijk ik naar de anderen, die nog onder invloed van de vergetelheidsspreuk zijn.
'Rem? Hoe kom je aan die wonden?' vraagt iemand.
'Oh, ik struikelde, en toen bloedde het heel erg, en toen ging ik naar Madame Plijster, maar die was er niet en toen moest ik dus heel lang wachten, maar uiteindelijk kwam ze eraan, waarna ze mijn wonden verbond.'
Ik kijk de anderen overtuigend aan, en hoop dat ze niet door hebben dat ik glashard lieg.

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Evana
Ik droomde alweer. Mijn hoofd deed pijn en ik droomde dat ik weer wezens mijzelf op zag eten. Dit keer waren het geen wolven. Het waren mensen. Ik gilde zo hard als ik kon. Ik wou wakker worden maar het lukte niet...

[Kort, weet ik maar ik moet gaan ]

Tijd voor koffie.

[Lisanne kan jij een Samira stukje schrijven??]

living la dolce vita

Nymphadora Tops.

Eenmaal terug in de leerlingenkamer van Huffelpuf stort ik me huilend op mijn bed. Ik weet zeker dat Remus me uit zal lachen en me niet zal willen. Mijn haar kleurt zilverwit en ik kruip onder mijn dekens. 'Expecto patronum...' fluister ik en een klein wolfje komt omhuld door blauw-zilveren waas uit mijn toverstok. Hij kijkt me treurig aan en verdwijnt weer. Wát een afgang daarnet... Ik durf me niet meer te vertonen.

Bananen zijn lekker, toch? Zet dit ook in je signature als je ook van bananaaaas houdt!

Gabrielle Winona Monroe

'Protego Maxima.' Fluisterde ik haast onverstaanbaar toen Remus de vergetelheidsspreuk over ons uitsprak. James had geluk dat hij achter me stond. Niemand bleek te beseffen dat wij er ook bijstonden. Algauw werd er bekend gemaakt dat Tops Remus van Remus hield? Er brak taboe uit waarna Emmeline en Tops de kamer uit renden. 'Rem, hoe kom je aan die wonden?' Vraagt James. Ik kijk hem ongelovig aan. Hij stond toch achter mijn schild? Ik besefte dat James toneel speelde, waarom wist ik niet. Remus vertelde een of ander stom verhaal waarna ik afkeurend mijn hoofd schudde. James mocht dan wel toneel willen spelen, maar ik deed dat absoluut niet. 'Je hoeft niet te liegen. Ik ben blijkbaar zo onzichtbaar dat mensen niet merken dat ik me -of ons, ook heb afgeweerd tegen je spreuk.' Ik keek Remus doordringend aan.

[dat blijkt uit de boeken, en ik vind het wel een leuke dramatische wending]

Bananen zijn lekker, toch? Zet dit ook in je signature als je ook van bananaaaas houdt!

[dat Tops van Remus houdt, bedoel je? ya, i know . mijn personage was alleen ff een tikkeltje verbaasd ]

James Potter
Hij vond het altijd wel leuk om mensen aan het lachen te maken door te doen alsof hij wel geraakt werd. Hij wist best wel dat hij weer was veranderd en weer zich zelf niet was. 'Dankje Gabrielle.' zei hij en keek nu Remus aan.
'Maar vertel Maanling, wat kun je je nog herinneren?' vroeg hij vragend en ging tegenover hem zitten.

Good friends are hard to find, harder to leave, and impossible to forget.