• Wat doe je als je na een afgrijselijke nacht ontwaakt in een vreemd huis en ontdekt dat je niet alleen bent?
    Wie vertrouw je in een spel waar ieder zichzelf moet zien te redden?
    Hoe kom je te weten wie geheimzinnige spelmaker is die jou doorheen deze hel sleept door middel van de meest bloederige quuestes?
    Wat staat er degenen die het niet halen te wachten?
    Hoe ver ga jij om de sleutel te bemachtigen die jou je vrijheid of dood kan brengen?

    To win your Freedom, you must play the Game.

    ##


    Leave| Cymbeline Crane Callous |Spelmaker
    Cockney| Arya Rana Debris
    Proprius| Liam Oliver Sanz
    Bigheart| Lucas Sam Avery
    Inkheart| Damian Tycho Ophelos
    PHENOMENIALL| Lucas Reynold Jenson
    JaiRy| Josey Willows
    HurtedHeart| Sarina Sersea Calle
    Fayan|Veralynn June Carter
    Priemgetal| Jacqueline Emma Scott
    Cinna| Abigale Sparks
    Epitaph| Murlaugh Danson Upgraye
    GoogleIt| Dedrick Mecvin Geneva

    [ bericht aangepast op 27 nov 2011 - 19:58 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Sarina Sersea Calle
    Ik hoorde waar ze over praatte en keek om. 'zij heb een soort van zwaard en twee messen gevonden.' Zei ik ter informatie. 'Ik weet misschien waar we eten kunnen vinden.' Zei ik serieus. Rustig keek ik de anderen aan en deed ik een stap naar ze toe. 'Wie gaan er met elkaar? ik stel voor dat we 2 om twee gaan dat is wel zo veilig.' Zei ik ter zake. Ik had ook geen zin om hier dood te gaan.


    I'm finally back, Finally after a Year break

    Josey

    Ik schudde mijn hoofd. 'Niet twee om twee, dat is te riskant. Verdelen in twee groepen is beter,' zei ik tegen Sarina. 'Geen flauw idee,'antwoorde Gale daarna. Ik haalde het kleine mesje uit mijn zak. 'Ik heb er een, jij hebt er twee..' zeg ik tegen Gale. 'Het slimste is als iedereen een mes heeft,' vervolg ik en blijf even aarzelend naar Gale kijken. Ik wist inmiddels wie ik wel kon vertrouwen -Arya, Gale, Sarina- en wie niet, iedereen een mes geven was misschien dan niet zo heel slim...


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Abigale
    Ik knik bevestigend en glimlach even naar Josey. "Ik houd de dolk van hem," Ondertussen wijs ik even op de jongen naast me, "bij me, voor het geval dat. Als we hem nodig hebben." Zeg ik eigenwijs en houdt hem goed in de gaten. Wie weet wat hij nog meer bij zich heeft.
    "Dus, hoe gaan we opsplitsen?" Ik kijk even de groep rond.

    [Met hoeveel zijn we in totaal in de gang? Lucas, Gale, Josey, Arya, Damian, Sarina?]


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Arya
    Ik knik als ik Josey hoor praten, per twee is riskant.
    "Josey, Gale en Liam, jullie zoeken een slaapplaats," zeg ik als ik merk dat we er niet snel uit gaan komen "Sarina, Damian, de nieuwe en ik gaan eten zoeken. Tenminste, als iedereen daarmee akkoord is."
    Ik heb de groepen zo strategisch mogelijk ingedeeld. Ik vind het rot dat ik die ene knul "de nieuwe" moet noemen maar ik weet zijn naam niet. Ik hoop hem te weten te komen als Gale hem niet kan intimideren.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Abigale
    Koppig kijk ik Arya aan en zucht. Dat kind ziet er zo lief en zacht uit dat als ik de dolk aan haar zou geven, ze hem vrijwel direct terug aan de nieuweling zou geven. Hij hoefde misschien maar even te smeken, hoewel ik twijfelde of Damian daarmee akkoord zou gaan.
    "Ik heb zijn dolk," zeg ik vlug en tik geïrriteerd met mijn voeten op de grond, de hak van mijn laars maakt een klikkend geluidje wat de akelige stilte verbreekt.


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Josey

    'Oke, laten we dan maar gaan. Hoe sneller we weg zijn, des te sneller we hopelijk ook weer terug zijn,' zeg ik en draai me om naar Gale. Ook ik vertrouwde de jongen nog niet goed genoeg om hem meteen de mes terug te geven. 'Tot over een uur,'zeg ik tegen Arya over mijn schouder 'Laten wij deze kant op lopen..' vervolg ik tegen Gale en loop de gang langzaam verder in.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Arya
    Ik zie hoe Gale me aankijkt.
    "Ik heb zijn dolk," zegt ze koppig en ik barst uit in lachen. Iedereen verklaart me vast voor gek maar er is iets grappigs aan de situatie.
    "Sorry Gale," verontschuldig ik me vrijwel meteen "je mag hem gerust houden." zeg ik met een knipoog en een lach. Ik twijfel niet aan haar beoordelingsvermogen, we moeten inderdaad voorzichtig zijn. Alleen ligt mijn strategie anders dan de hare.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Abigale
    Een grijns siert rond mijn gezicht en ik knik, kijk naar Josey en trek Liam met ons mee. "Goed dan, tot over een uur." zeg ik iets harder, zodat iedereen het nog luid en duidelijk zou kunnen verstaan.
    "Gewoon kamers uittesten maar?" Vragend kijk ik Josey aan, terwijl ik tegen een muurtje aanleun en wendt mijn hoofd even.


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Liam Oliver Sanz
    Ik liep met Gale mee. "Wat doen we nu?" vroeg ik zachtjes. Ik voelde me niet op mijn gemak, ik had geen wapen en je wist maar nooit wat er hier allemaal zou kunnen gebeuren als je eventjes niet goed opletten.

    Abigale
    "Wat doen we nu?" Hoor ik Liam zachtjes zeggen, net hard genoeg zodat alleen ik het kan horen. Ik glimlach even en druk het lemmet van mijn mes in zijn handen.
    "Alleen gebruiken als het echt nodig is," fluister ik en waarschuw hem, dan kijk ik Josey weer aan.


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Josey

    'Ja, we gaan kamers uittesten,' beantwoord ik Gales vraag. 'Misschien vinden we wel een of andere aanwijzing en verteld het hopelijk iets meer dan we nu weten,' zeg ik daarna en wijs vervolgens naar een deur verderop in de gang. 'Die dan maar als eerste?'

    [ga ff eten, sleur josey maar mee (; ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Liam Oliver Sanz
    Een mes. Ik haal opgelucht adem. "Dankje." Fluister ik terug. Ik laat Gale voor gaan, ze heeft hier vaker gelopen dat ik en weet dan ook welke kant we blijkbaar op moeten.

    Abigale
    "Dankje," Hoor ik Liam nog zeggen, dus haal ik mijn schouders op en steek de dolk recht voor me uit terwijl we de donkere gang verder inlopen. Ik kijk even naar Liam en Josey die achter me aan komen en slik, dapper moet ik blijven is me geleerd. Ik raak elke deurknop aan, maar tevergeefs zitten ze allemaal op slot dus trap ik van frustratie tegen één deur aan en kijk Liam even smekend aan.
    "We gaan hem openbreken, goed?" Het is riskant, maar we moeten een slaapverblijf hebben.


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Liam Oliver Pryst
    Ik knik instemmend. "Wat vind jij?" Josey knikt en ik kijk weer naar Gale. "De deur inbeuken dan maar?" Vraag ik. Ik zou ook niet weten hoe we hem anders open zouden krijgen.

    Abigale
    Ik lach even en knik. "Dat was wel mijn bedoeling, ja. We zitten niet in één of ander televisieprogramma waar ik met een haarclipje de deur open kan breken." zeg ik glimlachend en wacht geduldig tot Josey en Liam naast me staan, ik leg mijn dolk op de grond, zodat ik meer grip heb en zet mijn benen er stevig tussen.
    "Klaar?"


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.