• Op een onbekend eiland Alcamene heerst al voor zolang men kan herinneren een strenge winter. Meters sneeuw, dikke pakken ijs en een eeuwig durende, strenge wind. Het eiland wordt bewoond door verschillende wezens, die sinds de wintertijd niet meer blind op iemand kunnen vertrouwen.
    De koningin Epona Euryanassa is degene die de winter over het eiland heeft uitgeroepen, en het contact met zustereiland Melania heeft verbroken waardoor de inwoners van Alcamene geen kant meer opkunnen. Stuk voor stuk zullen ze moeten buigen voor de koningin, die een aardig aantal wezens achter zich heeft staan.


    In deze RPG worden de bewoners van het eiland Alcamene gespeeld, vanaf 12 en t/m 30 jaar. In de story die beneden in dit topic te vinden is, kun je de verschillende soorten vinden die kunnen worden gespeeld - waaronder ook 'gewoon' een mens.
    De koningin wordt niet gespeeld, maar het is wel mogelijk om iemand te spelen die voor haar werkt. Die komt bijvoorbeeld spioneren, informatie zoeken, etc.
    Op zustereiland Melaina wordt een verzet bij elkaar geraapt om de koningin van de troon te stoten, maar dat deel komt verder in de RPG aan bod.
    Alle personage's zullen met naam en speler in het topic komen te staan, en uitgebreid in de daarvoor bestemde story.


    - Rollentopic
    - Rollenstory
    - Speltopics





    Dulcis
    Rizardo (Rizardo)
    Silvano (Psychos)
    Nairawen (Aesthetic)

    Interius
    Leyla (Psychos)
    June (Panter)
    Scirius (MustacheMe)
    Madeline (HurtedHeart)
    Raveny (Fae)

    Sanguis
    Vedran (Fayan)
    Alissa (Discovery)
    Dream (Rizardo)
    Mischa (Psychos)

    Sirene
    Michael (Rizardo)
    Cameron (HurtedHeart)
    Adeleide (FlawlessLove)
    Veralynn (Fayan)

    Cornu
    Charis (Fayan)
    Miorynn (Aesthetic)
    Felicia (HurtedHeart)
    Angélo (MustacheMe)
    Zorah (Fae)
    Cherelle (Psychos)

    Mens
    Arlene (Cresta)
    Jake (HurtedHeart)
    Liam (TheDirection)
    Iris (RainbowDay)

    Koppeltjes:
    Vedran x Leyla
    Silvano x Raveny


    "In the depth of the winter, I finally learned that within me there lay on invicible summer"

    [ bericht aangepast op 25 nov 2011 - 0:25 ]


    -

    Silvano Vino
    Hij mompelde iets, en schudde even met zijn hoofd.
    Misschien snapte ze het niet omdat ze niet echt vaak met jongens omging. Ze was vaak in het bos, en dan ook nog eens als zwaluw of lynx. En welke jongen was nou zo wanhopig om een dier te versieren?
    'Nee, niks.'


    -

    Raveny
    Ik haalde mijn schouders op en er viel even een stilte. Misschien was hij weer met zijn hoofd bij de Dulcis-aanval, of zo. Zoals ik zo vaak deed als er stiltes vielen, want daar kon ik niet tegen, begon ik een onzinverhaal te vertellen - meestal nog waargebeurd ook. 'Weet je, Myra en ik hadden een keer besloten om een taart te bakken. Ik was toen negen. Dus wij deeg maken, en dan even proeven natuurlijk. Hebben we bijna alles opgegeten,' grinnik ik. 'Nieuw deeg maken, taart in oven, volledig vergeten en toen is dat ding ontploft.'


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Silvano Vino
    Hij glimlachte flauw, en zakte wat onderuit op de bank.
    Maar hoe zou hij het dan duidelijk kunnen maken? Het gewoon zeggen? Nee, echt niet. Dat was niks voor hem.
    Hoewel hij ook niet wist hoe hij het anders moest doen. Hij had nooit een meisje leuk gevonden op die manier, alleen "wel interessant", maar toen hadden die meisjes zo om hem heen lopen draaien dat hij ze gewoon had gezoend zonder bang te zijn op een afwijzing.

    [ bericht aangepast op 20 nov 2011 - 19:10 ]


    -

    Raveny
    Ah, dat werkte dus ook niet. Ik trok mijn benen op en keek uit het raam. De lichtflitsen verlichtten opnieuw de hemel en het onweer zat recht boven het eiland. Het zag er mooi uit, eerlijk gezegd, maar als het ergens in zou slaan... Onwillekeurig schoot mijn blik even naar Silvano. Wat vond ik nou van hem? Hij was aardig, dat zeker. En grappig, en best knap. Maar was ik... verliefd?


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Sorry, moest even telefooncirkel doen voor uitval :'D

    Silvano Vino
    Ach, waarom ook niet? Als ze hem zou slaan, kon hij gewoon weglopen, en anders kon hij zeggen dat hij dronken was van de bessensap. Onwillekeurig grinnikte hij, en keek naar haar op.
    'Zeg,' begon hij met een onwillekeurig lagere stem terwijl hij langzaam dichterbij schoof.


    -

    Raveny
    Misschien was ik wel verliefd. Maar dat kende ik niet, dat gevoel was eerlijk gezegd helemaal nieuw voor me, en ik voelde me er nogal ongemakkelijk bij. Niet omdat het geen prettig gevoel was, maar omdat ik geen idee had wat ik er mee moest. Silvano onderbrak mijn gedachtengang, en ik keek op. 'Ja?' Wonder boven wonder klonk mijn stem zoals hij normaal zou klinken, in plaats van nerveus.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Silvano Vino
    Hij keek bedenkelijk naar haar, liet zijn blik over haar gezicht glijden.
    God, waar was hij aan begonnen? Maar hij kon nu moeilijk stoppen. 'Het was geen grapje.'


    -

    Raveny
    Even dacht ik na wat hij bedoelde, toen werd ik knalrood. 'Dus, eh...' stamelde ik. Nou, in elk geval was het nu duidelijk dat ik verliefd was. Voor mij, wel te verstaan. Voor hem leek ik momenteel waarschijnlijk verdacht veel op een kreeft. 'Je bedoelt dat, zegmaar, je me... leuk vind?' vroeg ik aarzelend, ter bevestiging. Anders stond ik straks toch maar mooi voor schut met mijn 'ik hou ook van jou hoor.'


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Silvano Vino
    Een scheve, aanlokkelijke grijns verscheen op zijn gezicht. Daarna krulde hij langzaam een arm om haar middel, zijn grijsblauwe ogen bleven op de hare rusten.
    In plaats van echt te antwoorden, drukte hij even zacht en kort zijn lippen tegen die van haar.


    -

    Raveny
    Op dat moment had ik eigenlijk zin om keihard te gaan juichen, maar ik wist iets veel beters om met mijn mond te doen. Ik drukte hem gewoon opnieuw op die van hem.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Silvano Vino
    Een opgelucht, gelukzalig gevoel welde in hem op, hij trok haar rustig dichterbij en beantwoordde de kus.
    Hij was nog nooit zo bang geweest om afgewezen te worden, en ook nog nooit zo opgelucht toen hij geen klap kreeg of iets dergelijks. Dat was zijn broertje van vijftien wel gebeurd, die dacht even een meisje te kunnen zoenen die hij net een uur of twee kende.


    -

    Raveny
    Mijn lippen krulden zich om tot een glimlach, zonder van de zijne gehaald te worden. Ik legde mijn handen in zijn nek, terwijl we ondertussen meer op de bank lagen dan zat we zaten. 'Weet je, ik ben al de hele week aan het denken of ik nou wel of niet verliefd op je ben. Raad eens? Ik ben eruit,' grijnsde ik.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Silvano Vino
    'En?' vroeg hij met een lichte grijns.
    Hij liet zijn vingers over haar ravenzwarte lokken glijden, volgde geïnteresseerd die bewegende glans die zo ontstond.


    -

    Raveny
    Opnieuw drukte ik mijn lippen op de zijne, haalde ze er pas vanaf nadat er weer een halve minuut voorbij was. 'Antwoord genoeg? Of moet ik het herhalen?' vroeg ik met pretlichtjes in mijn ogen.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Silvano Vino
    Hij trok bedenkelijk één van zijn wenkbrauwen omhoog.
    'Ik denk dat ik het nog niet helemaal snap.' Meteen nadat hij dat gezegd had, begon hij weer met een kus. Hij liet zijn lippen enigzins van elkaar wijken, krulde zijn armen om haar middel en trok haar zo dichterbij.


    -