Ik voel mezelf echt gek worden. Ik word gek van de stress en ik kan er niet meer tegen. Een tijd lang dacht ik dat het goed met me ging, maar alle stress van de afgelopen jaren drukt op mijn schouders. Ik weet niet goed hoe ik dit alles moet verwoorden, maar ik doe miijn best.
Ik ben deze week bijna elke dag thuisgebleven, omdat ik het de stress gewoon niet meer aankon. Daardoor mis ik weer lessen, waardoor de stress zich alleen maar opstapelt. Ik slaap de laatste tijd echt slecht en heb ook vaak hoofdpijn - ben aldoor moe.
Mijn moeder denkt dat ik schoolziek ben en ze heeft gelijk. Maar ik ben echt schoolziek, zo schoolziek dat het dus aan mijn gezondheid gaat knagen. Ik zit al een tijdje met het idee dat ik niet meer naar school wil, maar wel door wil bliijven leren. Nu ik de hele week thuis ben gebleven, is dat idee alleen nog maar versterkt. Mijn drang om te leren is groot, maar het idee om weer naar school te gaan maakt me misselijk en ik krijg er serieus hoofdpijn van.
Ik weet niet hoe ik dit aan mijn ouders of mentor moet vertellen, want ze gaan me zeker niet serieus nemen. Mijn ouders gaan mijn voorstel om thuis les te krijgen, zeker afkeuren...
Misschien heeft het ook te maken met het feit dat ik een echte einzelgänger ben. Ik ben het liefst de hele dag alleen, zonder dat ik me eenzaam ga voelen. Ik heb dan welliswaar iets nodig waarmee ik me kan vermaken, maar toch. Het viel me eerst nog niet zo op, maar ik wist wel dat ik het fijn vond om alleen te zijn. Maar nu is dat gevoel echt tien keer verdubbeld...
- Kort samengevat: ik wil niet meer naar school, maar ik wil nog wel doorleren. En ik ben ontzettend bang voor de reactie van mijin omgeving...
Sorry, ik moest het allemaal even kwijt...
OTP: won't stop 'till we surrender...
