• We zijn een paar jaar verder, de mensen hebben meer kennis verworven over het veranderen van DNA en zijn flink aan het experimenteren geslagen. Al gauw besloot de regering hier een einde aan te maken en verbood het, wat hij niet wist was dat een klein groepje laboranten, genaamd The Division, toch stiekem doorgingen. In een laboratorium dat diep verborgen ligt in een gigantisch, verlaten bos creëren ze al een paar jaar mutanten. Gewone mensen, jong volwassene die als 3-jarige, soms zelfs als baby, weggenomen zijn uit het weeshuis.De laboranten voedden de kinderen op, zorgden dat ze naar hun zouden luisteren en voerde experimenten op hun uit. Ze gaven ze krachten, gaven, of een vloek zoals sommigen mutanten het zelf noemden.

    Nu, een aantal jaar later, gebeurt het nog steeds. Ze zijn niet opgehouden met experimenten uitvoeren. Sommige mutanten zijn de laboranten dankbaar, zijn trouw aan The Division en gebruiken hun nieuwe krachten om hun te beschermen en te helpen met meer onderzoeken. Een aantal anderen zijn te bang om in verzet te gaan en blijven ze trouw, maar tegen hun zin in. Toch was er een groepje dappere mutanten die zijn gevlucht, het was hun eerste keer buiten, het was wennen, maar ze redden het. Ze worden nog altijd gezocht door The Division en ze komen steeds dichterbij, klaar om ze terug te halen voordat het geheim van The Division uitkomt. De mutanten en laboranten zijn tot alles in staat. Kopen elkaar om, verraden vrienden, moorden..

    Het is een kwestie van tijd voordat het geheim van The Division uit zou komen, of tot de vluchtelingen worden uitgemoord of opnieuw gevangen worden genomen. Wie zal deze strijd weten te winnen? Wie kan de doodssprong ontlopen?


    Informatie
    Volledige naam:
    Leeftijd: Liefst 18+
    Karakter:
    Uiterlijk:
    Rol+reden: Waarom gevlucht etc.
    Gaven: Voor mutanten!
    Extra:

    Personages: (Vrouwelijk& mannelijk)
    The Division/Laboranten: MEER GEZOCHT
    Scott Morgan by vluuv
    Emily Green by Endure
    Michelle Latinea Drew by CountMeIn
    Edward Stevens by Sid

    Trouwe mutanten:
    B72/ Emily Green by Endure
    Roselinde Jane Maura Audrina Rizzoli by ZizaDavid
    Drew Morris Drawn by CountMeIn
    Jonathan (John) Meyers by Assassin
    A21/ Gem by Vluuv
    D101/Caelio Marshall by Sid

    Gevluchte mutanten:
    Sky Leah Morgan by Endure
    Dana Daryl Ostern by HeyApple
    James Derby by Assassin
    Dwayne Richard Hayes van Canto by Beard


    Ps. Het leek mij wel cool om dit een beetje in de toekomst af te laten spelen, de wereld is heel anders enzo (: En de laboranten/mensen van The Division kunnen dus ook coole wapens hebben om de mutanten te pakken zien te krijgen (;

    Nog een belangrijke ps! De laboranten hebben formulieren van iedere mutant, met naam, verleden, gaven en ga zo maar door.


    [ topic verplaatst door een moderator ]

    [ bericht aangepast op 10 sep 2011 - 21:53 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Dana
    Het was maar een droom, besefte ik. Het was niet echt. Maar het leek heel echt, ging de andere helft van mijn gedachte er tegen in.
    'Niks, sorry,' zei ik nog steeds snikked. Ik maakte me los uit de greep van James. 'Het was gewoon maar een droom.' Ik voelde me bang.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Gregory Eric Murry

    Langzaam werd ik wakker in een kamer die schemerig verlicht was. Ik kwam overeind, en keek om me heen. Gelukkig, nog altijd in diezelfde koude kamer. Oké, ik was er niet echt blij mee, maar ik wist wel dat zolang ik hier was, ik veilig was. Het was hier extreem koud. Ik kroop weer onder de dekens, en sloot mijn ogen. Slapen zou ik niet kunnen. Aan de andere kant was ik bang weer een nachtmerrie te hebben over die experimenten..

    James Derby

    Ik liet haar snel los, bang dat ik haar te stevig vast had gehouden. Wat was ik ook een idioot, straks werd ze nog bang van mij. "Oh..." Zei ik zacht. "Gaat het weer dan?"


    Your make-up is terrible

    Naar wie kan ik even toekomen om mee te RPGen?
    Want heel alleen blijven is ook niet bepaald gezellig..

    C13/Sky Leah Morgan ~ Gevluchte mutant.
    Scott pakte de kooi waar ik in zat op en ik schoof op e neer omdat ik totaal geen grip had, mijn nagels krasten over de bodem. Ondertussen richtte ik mijn aandacht naar de mutant die blijkbaar Jonathan heette, waarom bleef hij? Ik had niet erg veel zin dat iemand achter mijn identiteit kwam. Schattig, dat was niet wat ik wilde zijn en wat ik nu dus wel was. Scott had daarmee mijn imago verpest en mijn ego flink ingedeukt, ik vervloekte hem daarom, verwafschuwde hem.. Toch leken we altijd een soort haat-liefde relatie te hebben gehad. We konden niet met elkaar, maar ook niet zonder elkaar.. En ik moest toegeven dat ik het een beetje had gemist om hem te irriteren, gek, niet?

    B72/Emily Green ~ Trouwe mutant.
    Jonathan kwam naar buiten en groette me. "Hé," antwoordde ik emt glimlachje, vervolgens zei hij dat ze een van de gevluchte mutanten hadden weten te pakken. "Echt?" vroeg ik, ook op fluistertoon deze keer. "Arme ziel.. Ze zullen hem of haar nu vast harder aanpakken, maar dan had ie niet moeten vluchten, dat is een onbegonnen zaak," ging ik verder. "Ik moet over een uurtje trouwens weer ene iQ test doen, dus dan moet ik weg. Verdomde testen ook," het laatste mompelde ik en zuchtte toen zachtjes. "Maarjs, wat doe je eraan hè? Zal ik je trouwens leren gitaarspelen?" stelde ik enthousiast voor, ik had zin om wat leuks te doen, wat je hier niet veel kon, maar dat leek me wel gezellig.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Jonathan Meyers

    Emily praatte heel veel, ik knikte vooral, maar dat was echt meisjes-eigen, had ik hier wel gemerkt. "Gitaar?" Ik was niet zo kunstzinnig en muzikaal, maar ik besefte me meteen hoe goed een gitaar me zou staan. Dus ik knikte weer eens. "Is goed, lijkt me leuk!" Glimlachte ik naar haar.


    Your make-up is terrible

    C13/Sky Leah Morgan ~ Gevluchte mutant.
    Scott pakte de kooi waar ik in zat op en ik schoof op e neer omdat ik totaal geen grip had, mijn nagels krasten over de bodem. Ondertussen richtte ik mijn aandacht naar de mutant die blijkbaar Jonathan heette, waarom bleef hij? Ik had niet erg veel zin dat iemand achter mijn identiteit kwam. Schattig, dat was niet wat ik wilde zijn en wat ik nu dus wel was. Scott had daarmee mijn imago verpest en mijn ego flink ingedeukt, ik vervloekte hem daarom, verwafschuwde hem.. Toch leken we altijd een soort haat-liefde relatie te hebben gehad. We konden niet met elkaar, maar ook niet zonder elkaar.. En ik moest toegeven dat ik het een beetje had gemist om hem te irriteren, gek, niet?

    B72/Emily Green ~ Trouwe mutant.
    Normaal sprak ik niet zo veel, maar ik voelde me gewoon blij en het ene woord na het andere rolde over mijn lippen. "Is goewd, lijkt me leuk!" antwoordde hij en ik knikte. "Laten we gaan dan" Ik pakte in een impuls zijn hand om hem als het ware mee te trekken, maar liet hem gauw weer los met een rodo hoofd. "Sorry," mompelde ik en begon te lopen. Deze keer zweeg ik en keek voornamelijk naar de grond, mijn praterige bui was weer over en verlegen tuurde ik naar de grond, ik voelde me ineens weer zo.. Zo vreemd, dat had ik vaak in de buurt van jongens. Stom, maar toch.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Jonathan Meyers

    Ik grijnsde naar Emily, zag hoe rood ze werd nadat ze mijn hand had vast gepakt en weer had los gelaten. "Je bent wel heel enthousiast." Fluisterde ik zachtjes terwijl ik haar volgde. "Hou je veel van muziek?" Vroeg ik om haar plotselinge stilzwijgen te doorbreken. Ik probeerde haar weer op haar gemak te laten voelen in mijn buurt zoals eerder het geval was. Als zij veel praatte hoefde ik niets te bedenken en alles te lachen en te knikken. Af en toe iets terug te zeggen had meestal genoeg uitwerking op meisjes.


    Your make-up is terrible

    C13/Sky Leah Morgan ~ Gevluchte mutant.
    Scott pakte de kooi waar ik in zat op en ik schoof op e neer omdat ik totaal geen grip had, mijn nagels krasten over de bodem. Ondertussen richtte ik mijn aandacht naar de mutant die blijkbaar Jonathan heette, waarom bleef hij? Ik had niet erg veel zin dat iemand achter mijn identiteit kwam. Schattig, dat was niet wat ik wilde zijn en wat ik nu dus wel was. Scott had daarmee mijn imago verpest en mijn ego flink ingedeukt, ik vervloekte hem daarom, verwafschuwde hem.. Toch leken we altijd een soort haat-liefde relatie te hebben gehad. We konden niet met elkaar, maar ook niet zonder elkaar.. En ik moest toegeven dat ik het een beetje had gemist om hem te irriteren, gek, niet?

    B72/Emily Green ~ Trouwe mutant.
    Ik hoorde hem zachtjes wat fluisteren, maar verstond niet precies wat. Wat hij daarna zei hoorde ik dan weer wel, hij vroeg of ik veel van muziek hield. Ik keek hem aan en knikte. "A-huh. Ben er zo'n beetje mee opgegroeid," legde ik hem uit. "En jouw hobby's dan? Voor zover je die hier kan hebben.." het laatste zei ik met flauw grijnsje. We waren er bijna, waar de insturmenten stonden, niemand gebruikte ze ooit. Gelukkig, dan had ik ze allemaal voor mezelf.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Jonathan Meyers

    Ik dacht even na. Echt hobbies had ik hier niet echt. "Scott pesten is het enige wat ik kan bedenken." antwoordde ik er maar op, terwijl ik mjn schouders ophaalde. Daar was ik af en toe wel goed in, ik zei vaak dingen die helemaal nergens opsloegen en dan raakte hij lichtelijk in paniek waarna ik hem uitlachtte. Zo had ik al een goede grap bedacht voor het volgende onderzoek. Ik had hem al lang niet meer gepest. "Ik wist niet dat je hier normale hobbies kon hebben."


    Your make-up is terrible

    Gregory Eric Murry

    Ik kwam uiteindelijk toch maar uit bed. Ik werd er suf van, en ik wou even rondlopen. Ik hield enorm van piano spelen. Dan moest ik naar de kamer waar de instrumenten stonden, toch? Ja, natuurlijk. Ik grijnsde even om mijn eigen dommigheid, en stond toen op. Ik deed de deur open, en liep een gang door. Ik zag er een meisje lopen, en.. Wie er naast haar liep zag ik niet. Ik glipte langs hen heen de instrumenten kamer in. ' I'm the first one, ' mompelde ik met een kleine glimlach, en ging achter de piano zitten.

    edit ;p w8 even, check nieuwe post dadelijk.

    [ bericht aangepast op 7 sep 2011 - 13:14 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    C13/Sky Leah Morgan ~ Gevluchte mutant.
    Scott pakte de kooi waar ik in zat op en ik schoof op e neer omdat ik totaal geen grip had, mijn nagels krasten over de bodem. Ondertussen richtte ik mijn aandacht naar de mutant die blijkbaar Jonathan heette, waarom bleef hij? Ik had niet erg veel zin dat iemand achter mijn identiteit kwam. Schattig, dat was niet wat ik wilde zijn en wat ik nu dus wel was. Scott had daarmee mijn imago verpest en mijn ego flink ingedeukt, ik vervloekte hem daarom, verwafschuwde hem.. Toch leken we altijd een soort haat-liefde relatie te hebben gehad. We konden niet met elkaar, maar ook niet zonder elkaar.. En ik moest toegeven dat ik het een beetje had gemist om hem te irriteren, gek, niet?

    B72/Emily Green ~ Trouwe mutant.
    "Scott pesten?" ik lachtte zachtjes. "Echt iets voor jou, maar hij zal zijn aandacht wel gaan vestigen op die opnieuw gevangen mutant, net zoals de rest trouwens. Denk je ook niet?" Toen we er bijna waren glipte iemand voor ons de muziekruimte in, ik trok even een wenkibrauw op. Toch liep ik met Jonathan naar binnen en keek naar de jongen die achter de piano ging zitten. "Ik wist niet dat er nog meer waren die een instrument bespeelde.." mompelde ik verbaasd en keek Jonathan even aan. "Ik denk dat we een andere ruimte moeten vindden om te oefenen," zei ik hem terwijl ik een akoestische gitaar oppakte.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Gregory Eric Murry

    Ik zag dat er zojuist twee mensen binnenkwamen. Een meisje pakte de gitaar op. Ondertussen speelde ik op de piano. Elke klank was prachtig, en zo puur. Ik sloot mijn ogen terwijl ik mee neuriede. Even stopte ik, en keek naar de twee. ' Hebben jullie er last van als ik speel? ' ik keek hen vragend aan.

    C13/Sky Leah Morgan ~ Gevluchte mutant.
    Scott pakte de kooi waar ik in zat op en ik schoof op e neer omdat ik totaal geen grip had, mijn nagels krasten over de bodem. Ondertussen richtte ik mijn aandacht naar de mutant die blijkbaar Jonathan heette, waarom bleef hij? Ik had niet erg veel zin dat iemand achter mijn identiteit kwam. Schattig, dat was niet wat ik wilde zijn en wat ik nu dus wel was. Scott had daarmee mijn imago verpest en mijn ego flink ingedeukt, ik vervloekte hem daarom, verwafschuwde hem.. Toch leken we altijd een soort haat-liefde relatie te hebben gehad. We konden niet met elkaar, maar ook niet zonder elkaar.. En ik moest toegeven dat ik het een beetje had gemist om hem te irriteren, gek, niet?

    B72/Emily Green ~ Trouwe mutant.
    "Nee nee, we gaan wel ergens anders oefenen.. Sorry dat we stoorde," vertonschuldigde ik mezelf terwijl ik voelde dat mijn wangen weer kleurden. Way to go Emily! Zachtjes vloekte ik in het Italiaans, dat was het makkelijkste, niemand wist dan dat ik vloekte. "Zullen we gaan, Jonathan?"


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.