[RPG] The Escape. - Speeltopics

Ps. Het leek mij wel cool om dit een beetje in de toekomst af te laten spelen, de wereld is heel anders enzo (: En de laboranten/mensen van The Division kunnen dus ook coole wapens hebben om de mutanten te pakken zien te krijgen (;

Nog een belangrijke ps! De laboranten hebben formulieren van iedere mutant, met naam, verleden, gaven en ga zo maar door.

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 10 sep 2011 - 21:53 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

haha ja :'D Ik ga dadelijk voor sk yposten

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Jonathan Meyers - Trouwe mutant

Ik nam plaats op de ijzeren tafel die koud voelde, ik voelde het door mijn spijkerbroek heen, en wachtte tot Scott was uitgepraat. "Eh..." Begon ik, terwijl ik zag wat hij uit de kast pakte. Niet weer die verdomde spuit. Door hem werd ik er nog eens bang voor, terwijl ik normaal nergens bang voor was. "Volgens mij ben ik een beetje verkouden gewees." Ik haalde overdreven mijn neus op en grijnsde. "Nee serieus." Zei ik terwijl ik weer normaal keek. "ik had een druipneus."

---

Your make-up is terrible

C13/Sky Leah Morgan ~ Gevluchte mutant.
Recht in de val! Voor ik het wist was ik omsingeld en gauw trok ik mijn messen. "Kom maar op!" snauwde ik, mijn stem klonk rauw en krachtig. Ik keek naar de geweren die ze op me richtte en haalde arrogant mijn neus op. "Jullie schieten toch niet, Scott wilt me levend," zei ik kalm, maar met een triomfantelijke grijns. Ze zagen het als een uitdaging en kwamen op me afgerend, ik sloeg ze van me af, stak in het wild maar werd op een gegeven moment toch overmeesterd. Mijn handen werden op mijn rug gebonden. Ik vloekte binnesmond, tot me wat te binnen schoot. Gênant, maar enige hoop. Ik gaf de man vor me een kopstoot met resultaat dat ik in een vosje veranderde. Ik worstelde me tussen de klerenhoop en boeien uit en wilde wegrennen, maar een aantal mannen versperde me de weg en een van hun greep me op. Wild beet ik op mijn heen en spartelde, zonder succes want ze gooide me in een kooi en deden die dicht. Nee, nee en nog eens nee! Ze gooiden de kooi waar ik me in bevond achter in een busje, na een tocht vol schaamte, en sloten de deuren. Ik werd omhelst door een duistere mantel, het maaktte me extra alert. Elk geluidje ving ik op en ik hoorde dan ook meteen deuren slaan toen we stilstonden. Ik spitste mijn oren en veerde overeind, mijn houding sprak boekdelen; Kom maar op, ik lust jullie rauw.
De deuren vlogen open en het licht was verblindend, ze schenen namelijk direct een zaklamp naar binnen. Met een grijns die mij was vergaan tilde een van de mannen mijn kooi op en ik werd naar binnen gebracht. Het albekende gebouw, de hel van iedereen. Binnen was alles nog hetzelfde. Het rook vreemd, er hing een ietwat kille sfeer en de gangen waren saai, wit en stoffig. Ik schoof van kant naar kant in het kooitje doordat de man nogal vrolijk zwierde met zijn arm. Boeren lul! Maar dat was niet het ergste, ik wist namelijk al waar ze me heen zouden brengen.

B72/Emily Green ~ Trouwe mutant.
"Drew!" riep ik toen hij wegliep, ik haatte het als ik mensen kwetste. 'Kom nou!" Ik hold ehem achterna en pakte zijn pols. "Iedereen lijdt hier! De een af en toe meer dan een ander, maar niemand is hier echt gelukkig. Probeer er nou gewoon het beste van te maken.. Oké? Ik doe mijn best om iedereen te helpen maar.." Ik zweeg abrupt en sloeg mijn hand voor mijn mond, ik had verdomme te veel egzged. Ik had niemand verteld dat ik stiekem onderzoek deed om de rest van de mutanten te helpen.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Dawn vluchteling
Ik keek naar Leah die weg sprintte en daarna na James.
'Als zij weg wild moet ze het vooral doen.' Ik schudde mijn hoofd. 'Ik hoop dat ze zichzelf in haar eentje red. Klaar voor de verdediging?'

---

"Ignite, my love. Ignite."

James Derby - Gevluchte mutant

Ik knikte naar Dawn. "Eigen schuld, dikke bult." mompelde ik. Ik probeerde al mijn kracht en moed in mezelf te verzamelen en concentreerde me op het enige waar ik echt goed in was.

---

Your make-up is terrible

Roselinde Jane Maura Audrina Rizzoli~Trouwe Mutant

Ik loop wat rond in mijn kamer en ga dan zitten op het bed. 
"Dit is prettig abnormaal." Mompel ik
Ik ben hun dankbaar dat ze mij speciaal hebben gemaakt, maar ik moet wel nog eraan wennen dat ik krachten heb. Ik sluit mijn ogen en denk dan na over niks. Ik sluit mijn gedachten af en dan hoor ik de stem in mijn hoofd. Die me in één klap alles kan laten weten over één persoon. 
"Jane Rizzoli." Mompel ik
Dat is mijn moeder en ik wil weten hoe het gaat met haar. Ik haat haar misschien, maar ze kan dood zijn. In ieder geval ze is niet meer samen met mijn vader. Ik stamp expres met mijn hak op de vloer en dan is mijn concentratie weg. Weet je ik wil niks weten over de achterlijke mensen die mij niet wouden. Ik heb het hier beter en dat is het waard. Ik weet nog steeds dat ene zwakke puntje van mijn moeder. Ik kan er nu niet over nadenken aangezien ik haar haat. Ik zucht zachtjes en staar naar het plafond...

---

Don't cry over someone,who wouldn't cry over you~Lauren Conrad

Roselinde Jane Maura Audrina Rizzoli-Trouwe Mutant
Ik heb honger maar dat intreseerd me even niet. Mijn maag protesteert hevig en ik geef het op. Ik open mijn tas en draai hem om. Al mijn spullen vallen eruit en dan zie ik mijn vleesreep zien liggen. Ik eet hem snel op en mijn honger is een beetje vervaagt. Het dagelijkse leven hier is niet bepaald intressant, maar dan zit ik hier ook sinds ik kind ben en nu ben ik 22. Ik haal mijn hand door mijn bruin-zwarte haren en verveel me al meteen. 
"Roselinde wat heb je toch gedaan?" Mompel ik
Ik sta op en schop tegen het bed aan. Er komt rood plakkerig spul uit als ik besef dat mijn been bloed. 
"Dit kun je niet serieus menen." Mompel ik
Ik zoek tussen mijn spullen en vind dan mijn 'verband-doos'. Ik open hem en haal er van die ontsmettingspul uit. Ik ontsmet de wond en wikkel er dan wat verband om heen...

---

Don't cry over someone,who wouldn't cry over you~Lauren Conrad

Drew Morris Drawn
'Maar, wát?' Een antwoord blef ver weg. 'Dat dacht ik al,' mompelde ik en wurmde mezelf lop uit haar greep om vervolgens verder te lopen. Als je niks nuttigs te zeggen hebt, zeg je maar niks, wanneer leert Emily dat nou?!

Michelle Latinea Drew
'Nieuw, nieuw buiten,' klonk haar stem. 'Ik versta je niet kind,' mompelde ik geïrriteerd terwijl ik begon te werken. 'A21, we moeten werken aan jou spraak, morgen doen we een paar testjes. Maar probeer eens duidelijk te zijn over je blaadje?' Waarschijnlijk wou ze naar buiten, maar als zíj geen normale taal spreekt, dan 'versta' ik het zogenaamd ook niet. Ze moet leren zichzelf te verbeteren, ik kan niet alles voor haar doen, dacht ik bij mezelf.

[ bericht aangepast op 6 sep 2011 - 18:04 ]

---

Let it come and let it be

Dawn vluchteling
In de verte hoorde ik stemmen.
'We hebben haar al waarom zoeken we verder?'
'De rest is hier ook vast in de buurt.'
Ik keek naar James. Ik was bang, doodsbang. Maar het leek of James helemaal geen angst kende.
'Ik ben bang,' fluisterde ik.

---

"Ignite, my love. Ignite."

@CountMeIn
Ze bedoeld een blad van een boom.

James Derby

Voorzichtig pakte ik Dawns hand vast. "Je hoeft niet bang te zijn, we kunnen ze wel tegenhouden." Probeerde ik haar goede moed in te praten. Ik had geen idee wat haar gave was, dat maakte het een beetje moeilijk in te schatten of we dit ook daadwerkelijk konden redden. Plots kwamen de zaklampen wel erg dichtbij. Ik liet haar hand los en concentreerde me op het eerste licht dat ik zag bewegen.

---

Your make-up is terrible

Dawn
Ik keek James in de ogen en knikte. Ik hoop dat hij een goede gaven had want ik kon niet iedereen uitschakelen. De zaklampen kwamen dichterbij en de honden blafden. Kut ze hadden honden. Ik concentreerde me en ik hoorde de eerste vijf pijnlijke mensen gillen en 6 honden janken. Elf mensen tegelijkertijd, nieuw record. Ik liet ze twee minuten pijn leiden en toen vielen ze verzwakt neer. Toen concentreerde ik me op de andere.

---

"Ignite, my love. Ignite."

James Derby

Uiteindelijk bleek Dawn een waardige bondgenoot te zijn. Ik haalde even diep adem, strekte mijn arm en stak mijn handpalm naar voren. Ik nam het dichtsbijzijnde doel in het vizier en concentreerde me. Ik voelde de energie vanuit mijn hele lichaam samentrok naar mijn arm, waar hij als een blauw verlichte straal uit kwam. Degene die geraakt werd verstijfde midden in zijn beweging en kreeg een bleekwitte kleur.

---

Your make-up is terrible

Volledige naam: Gregory Eric Murry
Leeftijd: 20 Jaar
Karakter: Gregory is een pittige jongeman, die weet wat hij wil en niet zo snel iemand over zich heen laat lopen. Hij kan aardig zijn, maar er valt niet met hem te spotten.
Uiterlijk: Klikk
Gregory is een knappe jongen, en hij lijkt ouder dan hij is.
Rol+reden: Gregory is ontvoerd en zit al in het lab sinds zijn 14de. Toen kon hij het niet accepteren, maar nu is hij hen dankbaar.
Gaven: Gregory kan iemand pijnigen door diegene alleen maar aan te kijken.
Extra: Gregory is het een beetje zat en wilt aan de andere kant ontsnappen.. Welke keuze gaat hij maken?

Dawn
Ik liet nog een stel neervallen. Ik haalde diep adem en voelde hoe moe ik werd. Er waren er nog een stuk of 40.
'Halen we dit?' vroeg ik hijgend. Ik liet net iemand pijnlijk neer vallen.

---

"Ignite, my love. Ignite."

CountMeIn schreef:Ik snap het van dat vel écht niet :'D[/i]

Haha, ik bedoelde (inderdaad) een blad van een boom x]
Dat ze dus had omdat ze zelf niet naar buiten mocht enzo.. Hehe.