[RPG] The Escape. - Speeltopics

Ps. Het leek mij wel cool om dit een beetje in de toekomst af te laten spelen, de wereld is heel anders enzo (: En de laboranten/mensen van The Division kunnen dus ook coole wapens hebben om de mutanten te pakken zien te krijgen (;

Nog een belangrijke ps! De laboranten hebben formulieren van iedere mutant, met naam, verleden, gaven en ga zo maar door.

[ bericht aangepast op 10 sep 2011 - 21:53 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Dana
'Ja het gaat prima,' loog ik moeiteloos. 'We gaan.'

"Ignite, my love. Ignite."

James Derby

Ik knikte. "Laat het me even weten als het veranderd." Ik begon in de richting te lopen die ze had aangewezen, alles leek hier enorm veel op elkaar.

Your make-up is terrible

Dana
Ik liep achter James aan. Het bos was stil en ik hoorde me eigen lopen.
'Best vreemd dat the devinsion ons zomaar laten gaan,' merkte ik op.

"Ignite, my love. Ignite."

James Derby

"Niet zomaar." Grijnsde ik, vooral in mezelf. Ze hadden kunnen weten dat we gingen proberen te ontsnappen, we waren immers wel menselijk. "Volgens mij zochten ze iemand, en die hadden ze." zei ik erachter aan.

Your make-up is terrible

Dana
Ik dacht diep na over de woorden van James. Maar hun waren ook menselijk.
'Ze komen terug,' besefte ik. 'Maar dit keer beter voorbereid.'

"Ignite, my love. Ignite."

James Derby

Ze had gelijk. "Dan moeten wij ver uit de buurt zijn." Mompelde ik. "Misschien zijn we nu wel gewoon op onszelf aangewezen..."

Your make-up is terrible

Dana
'We kunnen niet terug naar de groep, nu tenminste niet. Ze weten waar we zijn maar ze weten niet waar de andere zijn.' Mijn stem klonk aarzelend

"Ignite, my love. Ignite."

James Derby

Dana was nog een slimme meid. "We vinden onze eigen weg wel." Ik probeerde haar gerust te stellen maar ik wist niet precies hoe.

Your make-up is terrible

C13/Sky Leah Morgan ~ Gevluchte mutant.
Scott pakte de kooi waar ik in zat op en ik schoof op e neer omdat ik totaal geen grip had, mijn nagels krasten over de bodem. Ondertussen richtte ik mijn aandacht naar de mutant die blijkbaar Jonathan heette, waarom bleef hij? Ik had niet erg veel zin dat iemand achter mijn identiteit kwam. Schattig, dat was niet wat ik wilde zijn en wat ik nu dus wel was. Scott had daarmee mijn imago verpest en mijn ego flink ingedeukt, ik vervloekte hem daarom, verwafschuwde hem.. Toch leken we altijd een soort haat-liefde relatie te hebben gehad. We konden niet met elkaar, maar ook niet zonder elkaar.. En ik moest toegeven dat ik het een beetje had gemist om hem te irriteren, gek, niet?

B72/Emily Green ~ Trouwe mutant.
"Slijmbal.." mompelde ik verlegen en prikte opnieuw in zijn zij. "Je houdt hem niet goed vast, je moet hem zo vasthouden," zei ik en verplaatsen zijn handen en vingers. "Het kan wat onwenning aanvoelen in het begin, maar het went wel." Ik glimlachte naar hem en legde hem vervolgens wat akkoorden uit en liet hem die spelen. "Trouwens, ik ben nu wel benieuwd naar die gozer van de piano. Ik ken hem niet.. Kan jij niet straks eens uitzoeken wie hij is en wat hij kwam doen?" vroeg ik met onschuldig gezicht en grijsnde vervolgens. Misschien zocht hij wel gewoon iemand om mee te rpaten maar was ie te verlegen, arme stakker. Even wierp ik een blik op de wekker die er stond. "O god.." mompelde ik toen ik de tijd zag. "Ik ben te laat voor die stomme test," zei ik en stond gauw op. "Hij vermoord me.." Ik keek Jonathan aan. "Sorry, ik moet echt gaan. Ik beloof dat ik je morgen verder zal helpen, goed?" zei ik snel en haastte me toen de gang op. Ze hadden er een hekel aan als ik te laat kwam, iets wat niet vaak voorkwam, maar áls het gebeurde dan vonden ze het ook niet erg om me eens te straffen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Dana
Ik knikte naar James.
'Ik stel voor dat we die kant oplopen.' Ik wees naar de bomen aan de linkerkant.

"Ignite, my love. Ignite."

Ik heb ook nog twee personages (:

Naam: D101/ Caelio Marshall [Kaailio]
Leeftijd: 23
Karakter: Caelio is streng voor zichzelf (soms té ). Hij is kan er niet tegen als mensen zich aanstellen, maar zal het niet laten om iemand te helpen. Hij kan veel verdragen, maar dat heeft grenzen: als het te erg wordt, zal hij dat wel laten merken. Vergeven kan hij best snel, maar vergeten niet. Soms is dat een voordeel, soms een nadeel. Hij is altijd bereid mensen een kans te geven. Caelio is een trouwe vriend, die zonder moeite zegt waar het op staat en zoveel mogelijk de dingen probeert te relativeren.
Uiterlijk: Caelio heeft lichtblauwe ogen en donkerbruin warrig haar. Hij heeft vrij brede schouders en is lang, maar niet opvallend. Op zijn armen staan er kleine littekens van de proeven die The Division met hem heeft uitgevoerd.
Het blauw van zijn ogen beweegt; kolkend of rustig kabbelend, al naargelang hoe hij zich voelt (da's dankzij The Division).

[ bericht aangepast op 7 sep 2011 - 19:42 ]

Home is now behind you. The world is ahead!

Haha, niiiice, vooral die oudere dude :'D

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Die oude is wel vet sexy :'D

"Ignite, my love. Ignite."

James Derby

Ik knikte naar Dana. "Dat is vast goed..." Ik had werkelijk geen idee.

Jonathan Meyers

"Sorry, ik moet echt gaan. Ik beloof dat ik je morgen verder zal helpen, goed?" zei ze terwijl ze snel op stond en wegging. Ik knikte nog naar haar. "Tot ziens." Mompelde ik. Ondertussen stond ik op om de gitaar terug te brengen, misschien dat die piano jongen er nog was. Dus liep ik door de lange gangen en liep de ruimte in.

Your make-up is terrible

Dana
Voorzichtig liep ik door de bomen heen. Ik liep stevig door want iets tegen me zei dat ik dat moest. Toen ik net een heuvel op liep blijf ik stil staan.
'Kijk,' zei ik wijzend naar de lichten verder op. 'Zou dat een stad zijn?'

"Ignite, my love. Ignite."