[RPG} Geen weg meer terug. [11] - Speeltopics

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.
Nummer 10; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ topic verplaatst door een moderator ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Even abbootje.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ook even een abo c:

Frankly my dear, I don't give a damn.

Meh, me too.

everything, in time

ich auch :]

Trust me. I'm the doctor

Abootjee.

Last post:

Odile - Goede vampier.

"Dat Odile, is precies wat ik bedoel. Iedereen luister even!" Ik zwijg en let nauwkeurig op als hij uitlegt hoe de vloek gebroken kan worden. Energie in z'n puurste vorm, aangewakkerd door gebeurtenissen in iemands leven. Ik bal de vuisten en kijk strak voor me uit terwijl hij verder praat en de groep opdraagt wat te doen. "Iedereen heeft wel zoiets meegemaakt. Ik wil dat jullie me vertellen wat, en wat voor energie je denkt dat het is." Godverdomme, je was er zelf bij, vuile hondenlul! Ik draai me om en loop de kamer uit, op zoek naar Lew. Ik vind hem in mijn kamer, rustend op mijn bed. Het verbaast me dat hij niks heeft meegekregen van de hele commotie, dus ik ga bij hem op bed zitten en leg de situatie uit.
'We kunnen de grens breken. Samen met de groep. Het enige wat we nodig hebben is een heel krachtige emotie die door een herinnering wordt aangedreven.' Ik trek een schamper glimlachje als ik zijn vermoeide uitdrukking zie. 'Neem maar wat rust. We redden ons wel.' Ik druk een kus op zijn mond, loop de kamer uit en sluit de deur achter me. In de gang staar ik even in de spiegel. Nu moet ik precies het tegenovergestelde doen dan wat ik al vijftig jaar probeer, zonder succes. Ik slaak een zucht, haal diep adem en loop weer richting de kamer. En terwijl ik door die gang loop voel ik de schaamte uit mijn lijf sijpelen en maakt het plaats voor woede. Pure, blinde razernij. Ik bal mijn vuist en haal hard uit naar de vaas op de kast, die tegen de muur knalt en uiteen spat. Ik loop verder en kom de kamer weer binnen. Even kruist mijn blik die van Chase en dat laat diezelfde woede in me gevaarlijk aanwakkeren als een niet te controleren vuur. De beelden van hoe ik mijn ouders dood in de woonkamer aantrof flitsen door me heen. Ze voeden die intense woede alleen maar. Ik heb recht op een papa en mama! Ik heb het recht om gelukkig te worden! Ik heb het recht om godverdomme te kunnen slapen zonder dat ik elke nacht opnieuw die doodsangst uit moest staan! Ik heb het recht om te leven! De blinde waas van razernij die voor mijn ogen verschijnt is de rest ook opgevallen, want nu ik langzaamaan weer grip krijg op de werkelijkheid en die wrede beelden verban, kijkt de kamer me onderzoekend aan.
'Moord en verkrachting. De emotie is woede.'
Vervolgens neem ik plaats achter een kaars.

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Geïnteresseerd luister ik naar de uitleg van Ash. Hm, dit wordt moeilijk. Ik weet niet veel meer van vroeger, dus ik zou een emotie van niet al te lang geleden uit moeten zoeken. Maar wat? Misschien die keer dat Lew Odile aanviel, dat was verschrikkelijk. Maar dat zou nu niet meer werken, ze hebben het immers al goedgemaakt. Meer dan dat zelfs. Odile loopt even weg, maar als ze terugkomt weet ik nog steeds niets. Waarom kan ik me toch niets herinneren? Dit is zo frustrerend! Wacht... dat is het! Ik loop naar Ash toe. "Mijn gebeurtenis is geheugenverlies, en de emotie is frustratie." Ik hoop dat het gevoel sterk genoeg zal zijn, dus ik ga zitten en sluit mijn ogen. Ik probeer me uit alle macht te herinneren hoe mijn ouders er uit zagen, hoe hun stem klonk, waar ik heb gewoond.. Maar ik herinner me niets. Ik voel hoe ik gefrustreerd raak, omdat mijn gedachten in hetzelfde rondje blijven gaan, terwijl ik op niets uitkom. Ik zucht diep en probeer aan iets anders te denken. Waar ging ik naar school? Wie waren mijn vrienden? Maar weer niets. Ik voel hoe machteloos ik ben, omdat ik niets meer weet. Zal ik nooit meer iets te weten komen over mijn oude leven?

Savoy
Met grote stappen loop ik weg uit de kamer. Ik hoor haar nog net "Ik denk niet dat je me nog ziet.." zeggen, en draai me half om. Dewi zit op een bank, en kijkt teneergeslagen voor zich uit. Wat is er in godsnaam met haar aan de hand? Ze mag hier eindelijk weg, en nu lijkt ze wel verdrietig. Ze leeft verdomme nog. Ik slik en draai me weer om. Wat als ik haar echt nooit meer zie? Nee, daar moet ik niet aan denken. Ik haal diep adem en draai me nog een keer om. "Dewi.." Ze kijkt op en ik glimlach ongemakkelijk. "Doei. Ik zal je mis-.." Ik word midden in mijn zin onderbroken door een van de mensen, die iets begint uit te lachen. Ik trek een scheve glimlach en loop weg. Misschien is het maar beter dat hij me onderbrook. Ik ben veel te soft de laatste tijd.

Lew liet zijn hoofd vermoeid tegen het kopstuk van Odiles bed rusten. De uitputting dreef als een ziekte door zijn lichaam, woekerde tot in de kleinste vezel en de kleinste cel. Zijn hele lijf liep gebogen onder zijn vermoeidheid die zich zowel in zijn verstand als in zijn spieren had genesteld. Het was ook daarom dat hij geen vin meer had bewogen sinds Odile vertrokken was - al een hele tijd geleden trouwens-. Het kwam tot op het punt waarbij hij zelfs niet meer de energie kon opbrengen om zich zorgen te maken om de onnatuurlijke stilte in het huis. Hij moest toegeven dat het zijn eigen schuld was. Odile zijn bloed geven nadat hij zoveel had verloren bij ... de gebeurtenissen eerder was ook niet het meest geniale idee. Then again; zij voelde zich in ieder geval beter, wat ook al een hele opluchting was en op dit moment ook het belangrijkste. Hoe minder ze aan die dingen dacht hoe beter. Net stond hij op het punt om in slaap te vallen toen de deur open draaide en zijn geliefde redhead binnen stapte. Een glimlachje verscheen op zijn mond toen ze bij hem kwam zitten en hem uitlegde dat ze Dewi uit het huis konden krijgen. 'Dat is mooi,' Het kwam er minder enthousiast uit dan het in zijn hoofd geklonken had, maar Odile was al weer verder bezig over magische processen met energie generen via een herinnering, waardoor hij die gedachte liet vallen. Hoewel hij graag zou helpen ,en eigenlijk had hij dat ook aan Dewi beloofd, dacht hij niet dat hij het fut kon opbrengen om dat ook nog eens te gaan doen. Blijkbaar stond het praktisch in zijn ogen te lezen, want Odile glimlachte en verzekerde hem dat hem niet nodig hadden en hij kon rusten. Zacht drukte ze een kus op zijn mond en hij keek haar na toen ze de kamer verliet. Lew draaide zich om en sloeg het deken om zijn ijskoude lichaam heen, zich plots heel erg bewust van de brandende pijn in zijn spiervezels. Een dergelijk gevoel had hij niet meer gehad sinds hij mens was en het verontrustte hem lichtjes aangezien vampiers dit helemaal niet horen te hebben. Als nu iemand het in zijn koker haalde om hem aan te vallen, dan was hij er geweest. Opnieuw sloot Lew zijn ogen, waarbij zijn gedachten afdwaalden naar Odile. Hij wist wat ze zou gebruiken om die energie op te brengen. Ergens maakte het hem diep ongelukkig. Hij dacht niet dat iemand haar ooit zou kunnen helpen om dit te verwerken, zelfs hij niet. Zelfs zijn liefde niet. Dan gaf zijn geest zich over en viel hij in een droomloze slaap.

[ bericht aangepast op 11 juni 2011 - 20:58 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Dit topic is zowat uitgestorven ofzo..

No growth of the heart is ever a waste

Nee dit mag niet doodbloeden :c Is het niet aan Ash of Chase of zo ?

Frankly my dear, I don't give a damn.

Ja sorry, ik ga even reageren.
Had 't druk druk en wist niet goed hoe,
maar dan moet jij bij pirates reagerne x'd
r4r, haha :'D

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ja volgens mij ook .
Valt er voor mij uberhaupt wel wat te posten bij Pirates aangezien Ace aan het doodbloeden is..?

[ bericht aangepast op 12 juni 2011 - 20:47 ]

No growth of the heart is ever a waste

En Chase moet idd ook reageren en ik ben bezig [:

Awhm.. Ik ben wel benieuwd naar Ace's jeugd x] Laat hem bewusteloos raken en flashbacks krijgen of zijn jeugd herleven? Hoe hij piraat werd? Iets in die richting? =]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

I've posted . Crappost, maar ze zullen 't ermee moeten doen :]

No growth of the heart is ever a waste

Ik zag 't, ik voel me traag Maar dat komt iedereen reageerde door elkaar en moet dus even puzzelen met mijn post hierdoor ;p

[ bericht aangepast op 12 juni 2011 - 20:59 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.