[RPG} Geen weg meer terug. [11] - Speeltopics

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6; Blub.
Nummer 7; Blub.
Nummer 8; Blub.
Nummer 9; Blub.
Nummer 10; Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!
Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;
Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen - Het waren er meer maar bon ;p
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - JamieGoede vampier: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampier: Faith - Savoy
Vampierjagers: Ask (Damiën) - Chase (James)

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een

lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

[ topic verplaatst door een moderator ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Even abbootje.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Meh, me too.

everything, in time

ich auch :]

Trust me. I'm the doctor

Abootjee.

Last post:

Odile - Goede vampier.

"Dat Odile, is precies wat ik bedoel. Iedereen luister even!" Ik zwijg en let nauwkeurig op als hij uitlegt hoe de vloek gebroken kan worden. Energie in z'n puurste vorm, aangewakkerd door gebeurtenissen in iemands leven. Ik bal de vuisten en kijk strak voor me uit terwijl hij verder praat en de groep opdraagt wat te doen. "Iedereen heeft wel zoiets meegemaakt. Ik wil dat jullie me vertellen wat, en wat voor energie je denkt dat het is." Godverdomme, je was er zelf bij, vuile hondenlul! Ik draai me om en loop de kamer uit, op zoek naar Lew. Ik vind hem in mijn kamer, rustend op mijn bed. Het verbaast me dat hij niks heeft meegekregen van de hele commotie, dus ik ga bij hem op bed zitten en leg de situatie uit.
'We kunnen de grens breken. Samen met de groep. Het enige wat we nodig hebben is een heel krachtige emotie die door een herinnering wordt aangedreven.' Ik trek een schamper glimlachje als ik zijn vermoeide uitdrukking zie. 'Neem maar wat rust. We redden ons wel.' Ik druk een kus op zijn mond, loop de kamer uit en sluit de deur achter me. In de gang staar ik even in de spiegel. Nu moet ik precies het tegenovergestelde doen dan wat ik al vijftig jaar probeer, zonder succes. Ik slaak een zucht, haal diep adem en loop weer richting de kamer. En terwijl ik door die gang loop voel ik de schaamte uit mijn lijf sijpelen en maakt het plaats voor woede. Pure, blinde razernij. Ik bal mijn vuist en haal hard uit naar de vaas op de kast, die tegen de muur knalt en uiteen spat. Ik loop verder en kom de kamer weer binnen. Even kruist mijn blik die van Chase en dat laat diezelfde woede in me gevaarlijk aanwakkeren als een niet te controleren vuur. De beelden van hoe ik mijn ouders dood in de woonkamer aantrof flitsen door me heen. Ze voeden die intense woede alleen maar. Ik heb recht op een papa en mama! Ik heb het recht om gelukkig te worden! Ik heb het recht om godverdomme te kunnen slapen zonder dat ik elke nacht opnieuw die doodsangst uit moest staan! Ik heb het recht om te leven! De blinde waas van razernij die voor mijn ogen verschijnt is de rest ook opgevallen, want nu ik langzaamaan weer grip krijg op de werkelijkheid en die wrede beelden verban, kijkt de kamer me onderzoekend aan.
'Moord en verkrachting. De emotie is woede.'
Vervolgens neem ik plaats achter een kaars.

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Geïnteresseerd luister ik naar de uitleg van Ash. Hm, dit wordt moeilijk. Ik weet niet veel meer van vroeger, dus ik zou een emotie van niet al te lang geleden uit moeten zoeken. Maar wat? Misschien die keer dat Lew Odile aanviel, dat was verschrikkelijk. Maar dat zou nu niet meer werken, ze hebben het immers al goedgemaakt. Meer dan dat zelfs. Odile loopt even weg, maar als ze terugkomt weet ik nog steeds niets. Waarom kan ik me toch niets herinneren? Dit is zo frustrerend! Wacht... dat is het! Ik loop naar Ash toe. "Mijn gebeurtenis is geheugenverlies, en de emotie is frustratie." Ik hoop dat het gevoel sterk genoeg zal zijn, dus ik ga zitten en sluit mijn ogen. Ik probeer me uit alle macht te herinneren hoe mijn ouders er uit zagen, hoe hun stem klonk, waar ik heb gewoond.. Maar ik herinner me niets. Ik voel hoe ik gefrustreerd raak, omdat mijn gedachten in hetzelfde rondje blijven gaan, terwijl ik op niets uitkom. Ik zucht diep en probeer aan iets anders te denken. Waar ging ik naar school? Wie waren mijn vrienden? Maar weer niets. Ik voel hoe machteloos ik ben, omdat ik niets meer weet. Zal ik nooit meer iets te weten komen over mijn oude leven?

Savoy
Met grote stappen loop ik weg uit de kamer. Ik hoor haar nog net "Ik denk niet dat je me nog ziet.." zeggen, en draai me half om. Dewi zit op een bank, en kijkt teneergeslagen voor zich uit. Wat is er in godsnaam met haar aan de hand? Ze mag hier eindelijk weg, en nu lijkt ze wel verdrietig. Ze leeft verdomme nog. Ik slik en draai me weer om. Wat als ik haar echt nooit meer zie? Nee, daar moet ik niet aan denken. Ik haal diep adem en draai me nog een keer om. "Dewi.." Ze kijkt op en ik glimlach ongemakkelijk. "Doei. Ik zal je mis-.." Ik word midden in mijn zin onderbroken door een van de mensen, die iets begint uit te lachen. Ik trek een scheve glimlach en loop weg. Misschien is het maar beter dat hij me onderbrook. Ik ben veel te soft de laatste tijd.

Dit topic is zowat uitgestorven ofzo..

No growth of the heart is ever a waste

Ja sorry, ik ga even reageren.
Had 't druk druk en wist niet goed hoe,
maar dan moet jij bij pirates reagerne x'd
r4r, haha :'D

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ja volgens mij ook .
Valt er voor mij uberhaupt wel wat te posten bij Pirates aangezien Ace aan het doodbloeden is..?

[ bericht aangepast op 12 juni 2011 - 20:47 ]

No growth of the heart is ever a waste

En Chase moet idd ook reageren en ik ben bezig [:

Awhm.. Ik ben wel benieuwd naar Ace's jeugd x] Laat hem bewusteloos raken en flashbacks krijgen of zijn jeugd herleven? Hoe hij piraat werd? Iets in die richting? =]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

I've posted . Crappost, maar ze zullen 't ermee moeten doen :]

No growth of the heart is ever a waste

Ik zag 't, ik voel me traag Maar dat komt iedereen reageerde door elkaar en moet dus even puzzelen met mijn post hierdoor ;p

[ bericht aangepast op 12 juni 2011 - 20:59 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Dewi
Ash legde uit wat de bedoeling was. Dus hij moest weten wat we hadden meegemaakt hadden en wat voor emotie daar bij hoorde? Hoe moest ik dat van mij in godsnaam samenvatten? Ik had mijn ouders zien sterven, had de dood verschillende keren onder ogen.. Ik had last van verscheidene emoties, ik was een grote warboel van binnen.. Zachtjes beet ik op mijn onderlip en stond op, kon het trouwens ook fout gaan? Vast wel. Plots verdween Odile en vlak daarna hoorde ik iemand mijn naam zeggen, toen ik keek zag ik dat Savoy zich weer omgedraaid had. Ik glimlachte wat ongemakkelijk naar hem.
"Doei. Ik zal je mis-.." Hij kon zijn zin niet afmaken, want Odile kwam weer terug naar binnen. (Doe het even zo, is logischer ;x) Verbaasd keek ik naar haar, ze stond maar stil en leek in gedachten. "Moord en verkrachting. De emotie is woede," zei ze plots. Geschrokken keek ik naar hoe ze achter een kaars ging zitten, verkrachting? Ik huiverde, dat leek me vreselijk.. TOen zei Yue haar gebeurtenis en emotie, haar geheugenverlies.. Dat leek me ook vreselijk. Ik liepnaar Chase toe en keek hem aan. "Verwarring. Door alles wat er is gebeurd en nog gaat gebeuren.." Ik kon hem moeilijk mijn hele levensverhaal vertellen, nietwaar? Zwijgend ging ik zitten achter een kaars en wachtte de rest af.


(Crap.. En korter dan ik verwacht had)

[ bericht aangepast op 12 juni 2011 - 21:06 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik weet eigenlijk niets nuttigs te posten.

Ash

Ik knik als Yue, Odile en Dewi hun emoties hebben verteld. ''Dat is de goede energie'' ik zucht een keer en kijk rond. ''Er zijn nog meer mensen hier? Of heb ik het verkeerd begrepen'' mijn ogen glijden nog snel de kamer rond voordat ik ook ga zitten achter een kaars. ''Mijn emotie is verdriet'' meer zeg ik niet, hoewel ik deze mensen hier net heb verteld dat ze de gebeurtenis moeten vertellen. ''Wegens het verliezen van mijn ouders'' mompel ik er zachtjes en snel achteraan.

kort

Trust me. I'm the doctor

Odile - Goede vampier.

Als uiteindelijk ook Yue en Dewi gaan zitten blijf ik strak voor me uitkijken. Dewi's totaal verraste blik vakkundig ontwijkend. Ik heb geen zin in vragen, dit hele proces is toch al een aanslag op mijn humeur. Ik moet me focussen. Elk detail naar voren halen. Ineens vraagt Ash of er nog meer mensen zijn hier.
'Die zijn allemaal al vermoord,' antwoord ik. Ik denk terug aan Candy, de laatste dood die ik op mijn geweten heb. En ineens heb ik spijt van wat ik heb gedaan. Niet nu, Odile. Laat je schuldgevoel je een andere keer maar lastigvallen! Als Ash ook zijn gebeurtenis en emotie opnoemt borrelt er een ellendig, tweeledig gevoel op. Zelfs hij heeft een menselijke kant. Zou zelfs Chase..? Ik dwing mezelf om me niet meer te kwellen met deze absolute onzin. Pure woede heb ik nodig. Woede in z'n reinste vorm.
'Goed. Laten we starten, ik heb geen zin om nog uren die leuke herinneringen op te halen,' zeg ik gefrustreerd en sluit de ogen. Godverdomme, dit kan maar beter werken!

'Mama, papa, ik heb mijn rapport. Kijk eens! Zelfs rekenen was een eitje. Mama..? Papa..? W-wat..' Ik durfde eerst niet dichterbij te komen, maar het bloed dat nog steeds vers uit mijn vaders borst liep maakte mijn ergste nachtmerrie waar. 'Nee.. mama! Papa! Wakker worden! Word wakker!' Maar het enige wat ik voelde was hun koude huid. Ze kwamen nooit meer terug.
Het was koud, donker en het regende. De loods zag er verlaten uit, op een vijftal na.
"Je hebt ze vermoord en eindelijk heb ik je spoor gevonden. Ik ben voorbereid, Kazinsky." "Maar ik beter. Grijp haar." "Laat me los, laat me los!" "Je had het moeten laten rusten en je niet met zaken moeten bemoeien die je niks aangaan. Je zult een oneervolle dood sterven, Odile Lavossa. Dat is een belofte die ik je maak." "Laat me los! Wat doe- nee! Nee! Laat me gaan! Nee!" "Je bent zo mooi. Zonde. Erg zonde." Ik zag lust in zijn ogen en dat maakte me doodsbang. Want ik wist wat er komen ging. "Nee, alsjeblieft." Ik hield op met huilen, smeken, bidden want ik wist dat dit het einde was. Ik hoopte alleen dat hij me snel van kant maakte. "Jij ook, Serge? Volgens mij vindt ze het wel lekker." "Maar al te graag. Kom maar bij mij schatje." Het gebeurde niet. Het ging door en door. Ik voelde me koud, naakt en gebroken. Tot ik de ogen sloot en mezelf verloor door de pijn.
'Lew,' fluister ik in shock als ik zijn toegetakelde lijf zie. Hij heft het hoofd en zijn ogen kruisen de mijne. Ik had gelijk! Ik had verdomme gelijk! Godverdomme! Mijn adem stokt in mijn keel als James voor me gaat staan.
"Mijn naam is Chase. Ik wil dat je die naam kreunt." Een ijzingwekkende rilling vliegt langs mijn rug als hij aan zijn riem prutst en ik langzaam het hoofd in ongeloof schud. Opnieuw diezelfde pijn. Ik ben hier niet klaar voor, niet voor dit leven, deze pijn. Niet nu, niet nooit!

No growth of the heart is ever a waste