Nou, ik heb ongeveer een jaar geleden een jongen via internet leren kennen. Ik heb nu nog steeds contact met hem. Het is altijd heel gezellig; msn gesprekken over allemaal onzin of juist serieuze dingen en als hij een Cam heeft, gaan we cammen.
Ik vond vind hem leuk. Heel erg leuk.
Op een gegeven moment heb ik hem aan mijn beste vriendin voorgesteld. Als zij bij me was gingen we altijd met hem cammen enzo.
Mijn vriendin zei tegen mij dat ze een geheim met hem had; maar zelfs ik mocht het niet weten. C'mon, ik ben je beste vriendin, dat vertel je toch gewoon?
Maar nee, dat deed ze niet.
Ik vertelde die jongen op een gegeven moment dat ik hem leuk vond, maar hij deed er niet zoveel mee. Hij heeft er daarna nooit meer iets over gezegd. Achja, ik kon er mee leven. Ik vergat het gewoon.
Tot gisteren. Hij vertelde even doodleuk tegen mij dat hij mijn beste vriendin leuk vind.
Nouja, meteen stroomden de tranen over mijn wangen enzo.
Ik had al een beetje een vermoeden, maa ze vonden elkaar inderdaad leuk.
Het heeft me echt gebroken en ik kan elk moment weer gaan huilen.
Een andere vriendin van mij stuurde me een berichtje. Echt heel lief en om me te steunen enzo. Mijn beste vriendin las dat en direct kreeg ik een sms: wat is er?
Ik voelde me zo kut, begon half te flippen in mijn bed. Hele kussen kleddernat van de tranen.
Mijn vriendin begon zich kut te voelen omdat ze mij pijn had gedaan, ze werd half depri, kon niet meer slapen, moest ook huilen.
Nou, ik heb wel een goed gesprek met haar gehad, maar het blijft me zo'n pijn doen. En ergens ben ik ook boos. Ze vinden elkaar leuk en mij vertelt ze niets. Helemaal niets...
Sorry voor dit zeikverhaal maar het moest er echt even uit.
Cause there'll be no sunlight if I lose you, baby.
