Ik kan het niet meer. - Stamcafé

Ik kan niet meer verder. Ik zit vast in een zwart gat. En nu niet gaan zeiken met: ja de puberteit. Want geloof me, dit is geen puberteit. Hiermee loop ik al rond sinds mijn negende, als het al niet eerder was.
Steeds weer het zelfde liedje, iedereen denkt dat ik gelukkig ben, maar stiekem is dat niet zo. Iedereen denkt dat ze me kennen, maar stiekem ben ik heel anders. Diep van binnen ben ik zo fucking ongelukkig. Iedereen denkt dat ze me zo goed kennen, dat ze weten hoe ik me voel als ik een speciale houding heb. Iedereen denkt dat ik nooit twijfel, dat ik niet bang ben. Maar ik heb eigenlijk maar en fucking grote angst, en dat is de toekomst. Om mee te maken hoe mijn leven over 10 jaar naar de klote is. Dat is mijn angst. En stiekem heel stiekem wens ik dat de wereld vergaat in 2012. Want reken maar, dan zorg ik dat ik er als eerst aan ga. Want dan hoef ik die fucking ellende niet meer mee te maken.
Elke dag als ik van de bushalte naar school fietst wens ik dat ik aangereden word of opeens een hart stiltstand krijg.
Ik weet dat sommige nu denken: Als je zo'n hekel aan je leven heb, hang je eigen op.
Maar dat gaat niet, want de enigste reden dat ik door ga met dit vreselijk klote leven is dat ik mijn oma en opa niet nog meer verlies en verdriet willen geven. Dat is de enigste reden, ik wil de mensen van wie ik hou geen pijn doen. Anders had ik hier allang niet meer rond gelopen.
En maar doen alsof ik gelukkig ben, en maar doen alsof ik vrolijk ben, maar terwijl ik dit typ rollen de tranen over mijn wangen. Ik kan het gewoon niet meer. Ik wil het gewoon niet meer.
Ik wil geen mensen meer pijn doen of verdriet zien lijden. Ik wil niet steeds zorgen hoeven maken over mijn toekomst. Ik wil mensen niet meer teleurstellen.
Ik kan het niet meer.
Noem het aandachtstrekkerrij, dat mag je, maar dat is het niet. Want ik hou het geen minuut meer langer vol. Maar ik kan maar niet weg gaan, ik zit in een gevangenis van verdriet, pijn en mijn eigen onzekerheden.

"Ignite, my love. Ignite."

Het wordt hoog tijd dat jij gaat praten meisje. Over álles wat je dwars zit. Over alles waar jij kwaad over bent of verdriet over hebt. Alleen zo kom je er uit. En ik weet dat dat zo ontzettend moeilijk is en het is zo'n ontzettende lange en harde weg en je moet zo ontzettend je best doen wil je daaruit komen. Maar uiteindelijk is dat het allemaal waard. En geloof me maar.. Ik weet echt waar ik het over hebt.

Je komt geen aandacht te kort, maar een luisterend oor en begrip. Waar een begin is, is ook een eind. Alleen jij kan uit die kwelling stappen waar je jezelf in vast hodut. Ik weet zeker dat jij dat in je hebt. Aan de reacties te zien hoe jij op mensen reageert.. Dat pantser daar prik ik zo doorheen. Er zit een heel sterk meisje in jou wat er zo ontzettend graag uit wil. Als je ergens over wil praten/zeiken/schreeuwen/huilen/lachen, dan mag je me altijd een pbtje sturen. x

Wie du mir, so ich dir.

Ik snap je totaal. Ik heb dat gevoel ook vele jaren meegetrokken.
Maar wanneer je echte vrienden leert kennen en een hechte band met je klas krijgt, ebt dat allemaal weg. Dat was bij mij zo het geval.
Sorry dat ik het zeg, volgens mij is het inderdaad je puberteit. Meisjes hebben die fase sowieso vroeger en sommige zijn eerder rijp hiervoor.

Mijn tip: zorg dat je mensen hebt die zeker en vast voor je klaar staan. Die je een houvast bieden en zekerheid. Zowel van je eigen leeftijd als iet wat ouder. Niet per se een volwassene, maar iemand met ervaring. Misschien zelfs iemand die ongeveer hetzelfde heeft meegemaakt.

Ik weet hoe moeilijk het is om uit die put te komen en soms donder je er gewoon weer in. Maar je mag niet alleen aan de slechte dingen denken. Er zijn genoeg happy things in life. Denk daar aan. Dat helpt.

I'm just a musical prostitute, my dear. - Freddie Mercury

Come stand in line.

Brunhilde schreef:

Het wordt hoog tijd dat jij gaat praten meisje. Over álles wat je dwars zit. Over alles waar jij kwaad over bent of verdriet over hebt. Alleen zo kom je er uit. En ik weet dat dat zo ontzettend moeilijk is en het is zo'n ontzettende lange en harde weg en je moet zo ontzettend je best doen wil je daaruit komen. Maar uiteindelijk is dat het allemaal waard. En geloof me maar.. Ik weet echt waar ik het over hebt.

Je komt geen aandacht te kort, maar een luisterend oor en begrip. Waar een begin is, is ook een eind. Alleen jij kan uit die kwelling stappen waar je jezelf in vast hodut. Ik weet zeker dat jij dat in je hebt. Aan de reacties te zien hoe jij op mensen reageert.. Dat pantser daar prik ik zo doorheen. Er zit een heel sterk meisje in jou wat er zo ontzettend graag uit wil. Als je ergens over wil praten/zeiken/schreeuwen/huilen/lachen, dan mag je me altijd een pbtje sturen. x

Smile and live.

Stop alsjeblieft met doen alsof, daar help je jezelf niet mee. Net wat Kirsten zegt: je hebt een luisterend oor nodig, een persoon waar je je hart bij uit kan storten.
Echt doen, ook al is het moeilijk, eng & pijnlijk. Het gaat je lukken, als je er zelf maar in blijft geloven!

You're a lover of the wild and a joker of the heart, but are you mine?

Vele familieleden van mij hebben ook last van depressie.
Wat echt zou helpen is naar een psycholoog gaan. Geloof me, het helpt echt! Vele denken gelijk; yeah right, dat gaat toch niet helpen.
Maar het helpt echt. Het heeft mijn oma erg veel geholpen. Ook zou je anti depressie pillen kunnen slikken. Sommige zeggen dat het goed werkt. Ik zelf ben er nog niet helemaal van overtuigd, want mijn broer slikte ook een tijdje die pillen. Hij had wel minder last van zijn depressie, maar hij kreeg woede aanvallen van die pillen. Dus ik weet niet precies of anderen daar ook last van hebben gehad. Maar je zou het eventueel aan een dokter kunnen vragen voor anti depressie pillen, en of ze nare bijwerkingen hebben.
Probeer ook aan alle goede dingen van het leven te denken. Denk aan dingen die je gelukkig maken. Soms kunnen de simpelste dingen je al een glimlach op je gezicht toveren :')

We waste time looking for the perfect lover, instead of creating the perfect love.

@Persefoneia. Tabletten onderdrukken de boel, wat uiteindelijk idd averechts werkt. Je komt er alleen door heen als je de problemen aanpakt. En idd praten met iemand die er profesioneel in is opgeleid kan ontzettend veel helpen

Wie du mir, so ich dir.

Moet rot voor je zijn ;s misschien heb je iemand nodig waar je je verhaal bij kwijt kunt ? Iemand die je er bovenop kan helpen, en misschien stoppen met doen alsof, want dat hou je ook niet voor eeuwig uit... sterkte meisje (: x

[ bericht aangepast op 16 april 2011 - 1:24 ]

None but ourselves can free our minds.

Ik kan niks toevoegen aan wat hierboven al gezegd is. Hulp van een persoon die erin gespecialiseerd is, dat is het enigste dat kan helpen.

Olive

Authors schreef:
Ik kan niks toevoegen aan wat hierboven al gezegd is. Hulp van een persoon die erin gespecialiseerd is, dat is het enigste dat kan helpen.

This is the part of me, that you're never ever gonna take away from me.

Meisje, Het is tijd dat jij zoekt. Zoeken,Ja zoeken. Naar de Persoon met wie je kan praten.

Het is nooit goed om het alleen aan ons te vertellen,Wat ik al knap vind.
Opschrijven helpt niet, Geloof me je moet naar een Psycholoog gaan.

Firm believer of all that is magic

Ik heb zin om je te knuffelen en te zeggen dat alles áltijd goed komt. Ook al is het over een jaar, morgen of drie maanden nadat je dit hebt geschreven. Je begon te snappen dat dit zo niet meer langer kan; dat is al de eerste stap en ook nog vertellen tegen zoveel mensen, geeft je een rustig gevoel. Ik hoop, ik smeek, dat je niet langer meer een masker voor je gezicht houd. Vergeet het verleden; heel de wonden die je jaren lang heeft verzwakt en schrijf alles op wat er in je hoofd rondspookt. Laat het iemand lezen; een random iemand die je zeker weet dat hij of zij het niet doorverteld. Je kan die persoon dan opdragen om er niets over te zeggen; alleen dat hij of zij in stilte moet lezen wat er door jouw gedachtegangen rondspookt. Een onzichtbare steun die je op de één of andere manier het leven in je houdt. Ik weet niet als deze woorden je raken, of jezelf iets kan schelen, maar op de een of andere manier ben ik er voor je. Houdt altijd in gedachte dat héél Quizlet achter je staat, je opa en oma, en waarschijnlijk andere duizenden mensen. Misschien denk jij dat ze je niet kennen; dat ze helemaal niets van je weten. Maar ik weet vrijwel zeker dat ze je niet kwijt willen (ik kan het ook fout hebben, ik ken ze niet). Als het even niet meer meezit; verstop je in je woorden en laat die woorden door iemand lezen.

Zoals de oude Hawaiianen altijd zeiden: Als je troebel water met rust laat, wordt het vanzelf helder.

Authors schreef:
Ik kan niks toevoegen aan wat hierboven al gezegd is. Hulp van een persoon die erin gespecialiseerd is, dat is het enigste dat kan helpen.

Me so good.

Authors schreef:
Ik kan niks toevoegen aan wat hierboven al gezegd is. Hulp van een persoon die erin gespecialiseerd is, dat is het enigste dat kan helpen.

Opgeven is geen optie.

Authors schreef:
Ik kan niks toevoegen aan wat hierboven al gezegd is. Hulp van een persoon die erin gespecialiseerd is, dat is het enigste dat kan helpen.

I will be.