Ik kan het niet meer. - Stamcafé

Ik kan niet meer verder. Ik zit vast in een zwart gat. En nu niet gaan zeiken met: ja de puberteit. Want geloof me, dit is geen puberteit. Hiermee loop ik al rond sinds mijn negende, als het al niet eerder was.
Steeds weer het zelfde liedje, iedereen denkt dat ik gelukkig ben, maar stiekem is dat niet zo. Iedereen denkt dat ze me kennen, maar stiekem ben ik heel anders. Diep van binnen ben ik zo fucking ongelukkig. Iedereen denkt dat ze me zo goed kennen, dat ze weten hoe ik me voel als ik een speciale houding heb. Iedereen denkt dat ik nooit twijfel, dat ik niet bang ben. Maar ik heb eigenlijk maar en fucking grote angst, en dat is de toekomst. Om mee te maken hoe mijn leven over 10 jaar naar de klote is. Dat is mijn angst. En stiekem heel stiekem wens ik dat de wereld vergaat in 2012. Want reken maar, dan zorg ik dat ik er als eerst aan ga. Want dan hoef ik die fucking ellende niet meer mee te maken.
Elke dag als ik van de bushalte naar school fietst wens ik dat ik aangereden word of opeens een hart stiltstand krijg.
Ik weet dat sommige nu denken: Als je zo'n hekel aan je leven heb, hang je eigen op.
Maar dat gaat niet, want de enigste reden dat ik door ga met dit vreselijk klote leven is dat ik mijn oma en opa niet nog meer verlies en verdriet willen geven. Dat is de enigste reden, ik wil de mensen van wie ik hou geen pijn doen. Anders had ik hier allang niet meer rond gelopen.
En maar doen alsof ik gelukkig ben, en maar doen alsof ik vrolijk ben, maar terwijl ik dit typ rollen de tranen over mijn wangen. Ik kan het gewoon niet meer. Ik wil het gewoon niet meer.
Ik wil geen mensen meer pijn doen of verdriet zien lijden. Ik wil niet steeds zorgen hoeven maken over mijn toekomst. Ik wil mensen niet meer teleurstellen.
Ik kan het niet meer.
Noem het aandachtstrekkerrij, dat mag je, maar dat is het niet. Want ik hou het geen minuut meer langer vol. Maar ik kan maar niet weg gaan, ik zit in een gevangenis van verdriet, pijn en mijn eigen onzekerheden.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Lieverd, laat andere dan zien hoe je je voel. Je gaat je alleen maar slechter voelen als je dat masker op blíjf houden.
En ik wil nu nog een heel verhaal typen, maar ik moet weg. Maar ik kom terug en dan maak ik dit even voor je af.

---

#WWED - What Would Emma Do?

Authors schreef:
Ik kan niks toevoegen aan wat hierboven al gezegd is. Hulp van een persoon die erin gespecialiseerd is, dat is het enigste dat kan helpen.

+ Veel sterkte

Meid, je bent pas dertien, er is nog zó veel leuks in het leven! En ik keek net even op je profiel, dat vol staat met leuke berichtjes van mensen die om je geven! Je staat er niet alleen voor, maar het is misschien beter dat je wel hulp gaat zoeken...

[ bericht aangepast op 16 april 2011 - 9:50 ]

---

A king can rule a kingdom, but happiness will rule the

Ik heb eigenlijk geen flauw idee hoe ik je moet helpen, maar ik ga het proberen.
Je kunt alles. Alles wat jij je kan verbeelden is echt. Je leeft en dat is al een wonder op zich. Geef niet op, want je bent een sterk persoon. Diep vanbinnen zal het antwoord wel te vinden zijn. Laat jezelf zien. En zoek iemand op met wie je kan praten. Je bent niet de enige, ik zit er ook in. Ik wil alles behalve opgroeien. Maar ik heb hoop opgebouwd. Ik heb ervoor gezorgd dat ik het mooie kan zien in mijn verdriet. Je bent speciaal, waarder jezelf, dan zullen andere mensen je ook waarderen. Als je het echt kwijt wil, praat met iemand en laat het allemaal los. Er zijn mensen die je willen helpen, geloof me.
Je komt er wel doorheen, heb geduld en vertrouwen.

---

wth.

Heel erg allemaal! Ik heb dat ook meegemaakt. Nu slik ik medicijnen ervoor. Misschien kan dat ook bij jou helpen. Allereerst ,ga met iemand praten! Dat helpt!

---

It's going to be difficult, but not impossible.

Praat erover met je vriendinnen dat ze je niet kennen
Praat erover met iemand die je vertrouwt wat je dwars zit
Misschien kunnen zij je helpen

---

Doe je niet anders voor om er bij te horen want dan ben je niet jezelf

Er is maar één manier om hier doorheen te komen en dat is door je mond open te zetten. Geloof 't of niet, ik was óók bang voor de toekomst. Waar andere mensen van mijn leeftijd niet konden wachten tot ze achttien werden om zelf beslissingen te nemen, leek mij het juist vreselijk. Al die extra verantwoordelijkheden, gedonder met overheidsinstanties. Yes, I cried alot. Maar door ervaring in zaken werd me toch duidelijker dat al die overpeinzingen in 9 van de 10 gevallen een stuk minder erg waren dan ze aanvankelijk leken. Ik zeg niet dat dat in jouw geval zo is, maar in mijn geval bleek dat wel. Ik leerde ook dat als je wat dwars zit, dat je je mond open moet trekken en dat je je dan zo'n stuk beter zal voelen als je dat hebt gedaan. Want het kan het verschil maken tussen wegkwijnen in ellende, of weer back on track worden geholpen door iemand die jou lief heeft ^^
Hoewel je het in the end zelf moet doen, kunnen anderen je wel een heel grote steun en toeverlaat zijn bij gevechten in het leven.

[ bericht aangepast op 16 april 2011 - 11:33 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

Wounded schreef:
Moet rot voor je zijn ;s misschien heb je iemand nodig waar je je verhaal bij kwijt kunt ? Iemand die je er bovenop kan helpen, en misschien stoppen met doen alsof, want dat hou je ook niet voor eeuwig uit... sterkte meisje (: x

---

your eyes are like stars in the night.

Lieverd, ik ken jou misschien niet, maar ik kan me in jouw verhaal plaatsen. Ik wil dat je weet dat je een prachtig persoon bent, om aan jouw grootouders te denken, ook al heb je het zelf zo zwaar. Mag ik raden? Volgens mij ben jij slechts 'gelukkig' als iedereen rondom jou, iedereen waarvan jij houdt, gelukkig is en kan lachen.
Het moet enorm zwaar voor jou zijn, dat weet ik wel. Ik merk het, ook al ken ik jou niet. En ik wil jou helemaal niet pushen, maar praten met iemand die er voor is opgeleid, kan jou veel beter doen voelen. Je bent niet gek als je met een psycholoog gaat praten. Integendeel. Je gaat je echt beter gaan voelen, ik beloof het jou. <3

---

So here's a heart to heart on the back of postcards sent from California

Lievelievelievelievelievelieve Sarita.
Hoe komt het dat je je zo voelt? Is er iets gebeurd, is er een aanleiding? Of loop je gewoon met dit gevoel rond?
Ik ben niet zo goed in psychologische praatjes, maar je weet dat ik er altijd voor jou ben, hea?

---

Has no one told you she's not breathing?

Ik ken het,maar ja,je doet er niks aan. Behalve proberen te stoppen. Ook al werkt dat niet.
Probeer zo veel mogelijk aan andere dingen te denken,of niet te denken. Het is moeilijk maar als het je soms lukt werkt het.

O ja,en laat je vooral niks aan praten,doe niks dat je niet wilt wand dan word het alleen maar erger,geloof me dat heb ik gehad.

[ bericht aangepast op 16 april 2011 - 13:24 ]

---

Hey you, don't tell me there's no hope at all. Together we stand, divided we fall

Vaynese schreef:
Ik heb zin om je te knuffelen en te zeggen dat alles áltijd goed komt. Ook al is het over een jaar, morgen of drie maanden nadat je dit hebt geschreven. Je begon te snappen dat dit zo niet meer langer kan; dat is al de eerste stap en ook nog vertellen tegen zoveel mensen, geeft je een rustig gevoel. Ik hoop, ik smeek, dat je niet langer meer een masker voor je gezicht houd. Vergeet het verleden; heel de wonden die je jaren lang heeft verzwakt en schrijf alles op wat er in je hoofd rondspookt. Laat het iemand lezen; een random iemand die je zeker weet dat hij of zij het niet doorverteld. Je kan die persoon dan opdragen om er niets over te zeggen; alleen dat hij of zij in stilte moet lezen wat er door jouw gedachtegangen rondspookt. Een onzichtbare steun die je op de één of andere manier het leven in je houdt. Ik weet niet als deze woorden je raken, of jezelf iets kan schelen, maar op de een of andere manier ben ik er voor je. Houdt altijd in gedachte dat héél Quizlet achter je staat, je opa en oma, en waarschijnlijk andere duizenden mensen. Misschien denk jij dat ze je niet kennen; dat ze helemaal niets van je weten. Maar ik weet vrijwel zeker dat ze je niet kwijt willen (ik kan het ook fout hebben, ik ken ze niet). Als het even niet meer meezit; verstop je in je woorden en laat die woorden door iemand lezen.

---

I wish I could write as mysterious as a cat - Edgar Allan Poe

Brunhilde schreef:

Het wordt hoog tijd dat jij gaat praten meisje. Over álles wat je dwars zit. Over alles waar jij kwaad over bent of verdriet over hebt. Alleen zo kom je er uit. En ik weet dat dat zo ontzettend moeilijk is en het is zo'n ontzettende lange en harde weg en je moet zo ontzettend je best doen wil je daaruit komen. Maar uiteindelijk is dat het allemaal waard. En geloof me maar.. Ik weet echt waar ik het over hebt.

Je komt geen aandacht te kort, maar een luisterend oor en begrip. Waar een begin is, is ook een eind. Alleen jij kan uit die kwelling stappen waar je jezelf in vast hodut. Ik weet zeker dat jij dat in je hebt. Aan de reacties te zien hoe jij op mensen reageert.. Dat pantser daar prik ik zo doorheen. Er zit een heel sterk meisje in jou wat er zo ontzettend graag uit wil. Als je ergens over wil praten/zeiken/schreeuwen/huilen/lachen, dan mag je me altijd een pbtje sturen. x

Mee eens.
Ik heb ook in een zwart gat gezeten. Zo erg dat ik pogingen tot zelfmoord deed. Ik was zo depressief dat ik echt over alles, maar dan ook alles negatief ging denken. Maar weetje hoe moeilijk het ook klinkt. Je moet gewoon denken van 'Ik ben nog jong en ik heb nog een heel leven voor me en daar moet ik iets uithalen.' Ik ben op de grond gaan zitten met de handen naast me op een ruste plek. Ik ben over alles gaan nadenken en toen kwam er een soort stemmetje in mijn hoofd dat tegen me begon te praten en mij positief liet denken. Ik wou niet langer meer depressief zijn. Want je hebt niet alleen jezelf er mee, maar ook anderen. Alsjeblieft, ga niks doms doen zoals zelfmoord, je moet hier echt uitstappen. Het leven kan nog zo mooi worden ondanks waar je bang voor bent. Geef het een kans, en als je wil praten mag je me altijd een bericht sturen want ik wil je graag helpen <3 Maar ontneem jezelf het leven niet!

---

Sometimes it's best not to care.

En ik heb het idee dat jij inderdaad heel veel nadenkt. Meisje, dat moet je niet doen. Denkt niet té veel na over de toekomst of iets anders. Leef in het nu en maak er iets van. Wat later gebeurt zie je dan wel. Maar gewoon niet te veel nadenken want daar word je serieus GEK van

---

Sometimes it's best not to care.

Brunhilde schreef:

Het wordt hoog tijd dat jij gaat praten meisje. Over álles wat je dwars zit. Over alles waar jij kwaad over bent of verdriet over hebt. Alleen zo kom je er uit. En ik weet dat dat zo ontzettend moeilijk is en het is zo'n ontzettende lange en harde weg en je moet zo ontzettend je best doen wil je daaruit komen. Maar uiteindelijk is dat het allemaal waard. En geloof me maar.. Ik weet echt waar ik het over hebt.

Je komt geen aandacht te kort, maar een luisterend oor en begrip. Waar een begin is, is ook een eind. Alleen jij kan uit die kwelling stappen waar je jezelf in vast hodut. Ik weet zeker dat jij dat in je hebt. Aan de reacties te zien hoe jij op mensen reageert.. Dat pantser daar prik ik zo doorheen. Er zit een heel sterk meisje in jou wat er zo ontzettend graag uit wil. Als je ergens over wil praten/zeiken/schreeuwen/huilen/lachen, dan mag je me altijd een pbtje sturen. x

---

Noem mezelf baas, want ze weten wie ik ben.