En dat bedoel ik niet op de grappige manier.
Mijn tante en oom zijn al vele jaren geleden gescheiden. Samen hebben ze twee kinderen: M (jongen, 12) en S(meisje, 10). S is echt een schatje. M op zich ook wel, alleen krijg je met hem niet zoveel contact aangezien hij autistisch is en vrijwel alleen achter de computer zit.
Mijn tante heeft al een tijdje een nieuwe vriend, een complete zak is dat. Die twee behandelen mijn nichtje en neefje als slaven. Zij hebben een gigantische achtertuin en M moet die met een grasmaaier die je moet dúwen (dus geen automatische) maaien. S moet al onkruid plukken en het fruit van de bomen halen. Ook worden zij geknepen en mijn tante schiet uit haar slof als zelfs hun schoenen niet recht naast elkaar in het rekje staan.
Beide kinderen praten hier alleen met mij over, vooral S praat, M beaamt alles alleen maar. Nu blijkt dat mijn neefje a 12 jaar nog steeds in zijn broek plast. Niet bij mijn oom en ook niet op zijn school, echt alleen bij mijn tante. Mijn neefje heeft dit ineens uit zichzelf tegen een lerares verteld, die raadde mijn tante aan naar het ziekenhuis te gaan, maar mijn tante weigert dat gewoon te doen. Zij weet dondersgoed waar dit aan ligt, het is gewoon een heks. (Dit is een van de weinige dingen die ze niet voor haar kinderen wil doen, een klein aspect eigenlijk). Echt, ik haat haar lol. Ze krijgen nooit wat liefde van haar, alleen van mijn oom. Mijn nichtje durft met niemand te knuffelen, dan verstijft ze als een plank. Behalve met mij, ik ben haar voorbeeld.
Dit topic heeft geen doel, ik wilde het even kwijt omdat ik me zo gefrustreerd voel. Heeft iemand van jullie ook zulke familieleden?
everything, in time
