Natuurlijk, al zo vaak. Het vervelendst zijn de vrienden waarvan je weet dat zij je niet meer als vrienden zien, je soms zelf gebruiken, maar waaraan je toch nog aan blijft 'hangen'.
Normality is a paved road: it's comfortable to walk, but no flowers grow on it.
Ik heb nooit echt mijn 'echte' vrienden ontmoet, en telkens wanneer ik denk dat ik ze heb gevonden, word ik de beerput weer in gegooid. )':
Achja, misschien dat ik ze op een dag wel tegenkom. :')