[RPG] Mainstreaming 3. - Speeltopics

Het kleine stadje Bon Temps heeft maar weinig inwoners, maar sinds de komst van de vampieren verandert het aantal. Meerdere mensen komen speciaal voor hen, omdat ze zich aangetrokken voelen door de vampieren of gewoon nieuwsgierig zijn en sommigen verdwijnen spoorloos.
De bewoners van Bon Temps weten niet wat ze er mee aanmoeten. Bovendien zijn er ook nog twee groepen vampiers: De groep die zoveel mogelijk mee doet met de mensen, zover dat kan in een wereld. Zij drinken TrueBlood, een soort fake bloed zodat ze geen echt bloed hoeven te drinken. Als je dit doet -het meedoen met de mensheid- heet dat 'mainstreaming'. Dan heb je ook nog de andere groep, die vinden dat vampieren veel beter zijn dan gewone mensen en zullen er alles aan doen om Bon Temps over te kunnen nemen.
Tot overmaat van ramp, blijken er niet alleen vampiers te zitten, maar ook andere mythische wezens. Het probleem is dat je ze niet herkend en je dus niet weet wie je wel en wie je niet kunt vertrouwen.

Zo klinkt het saai, maar ja, het ligt eraan wat we er zelf van maken.

RPG? Ik heb geen idee waar je het over hebt, hoor!
Neem dan vooral hier een kijkje als je benieuwd bent!

Hoe gaan we het doen?
Je schrijft allereerst je naam erboven en wát je bent. Daarna schrijf je wat. Als je wat wil zeggen typ je het gewoon, aanhalingstekens mogen natuurlijk, maar hoeft niet. Wat je doet zet je tussen streepjes/sterretjes, wat jij fijner vindt.
bijvoorbeeld:
Fjodor - Slechte vampier.

Zwijgend neem ik haar in me op. Het is overduidelijk dat ze zich niet op haar gemak voelt en we weten beiden waarom: ik ben een vampier en zij niet. Ik vraag me af of ze iets weet van infiltratieacties van de weerwolven, maar ik heb geen zin in om mijn energie te gebruiken om haar te gaan martelen. Bovendien heb ik een ongelofelijke dorst naar bloed. Mensenbloed. Haar bloed. Ik glimlach even en zeg tegen haar:
'Je krijgt twee minuten voorsprong. Gebruik die goed.' Ik geef mijn woorden extra nadruk door mijn tanden te laten zien. 'Ik zou nu gaan rennen als ik jou was,' voeg ik kil toe als advies.

Even een paar details:
1. Als vampier kun je niet zomaar een huis binnengaan, je moet uitgenodigd worden. Openbare plekken tellen niet mee, daar kun je gewoon naar binnen.
2. Vampierbloed kun je drinken. Het is erg zeldzaam maar zeer populair. Sommige vampiers bieden zich aan, in ruil voor andere diensten. Dat spul heet V.
3. Er is een vampierclub, waar mensen in contact kunnen komen met vampieren. Het heet 'Fangtasia'.
4. Het stamcafé is 'Merlotte's'. De baas is Sam Merlotte.

Beschikbare personages: Mensen, vampiers, weerwolven, elven/feeën en alle andere mythische wezens.
Graag ook mannelijke personages. Je mag meerdere personages hebben, zolang het voor jou maar duidelijk is.

Invullen:
Personage:
Volledige naam:
Leeftijd: *Voor vampieren de leeftijd waarin ze gebeten worden en hoelang ze al vampier zijn.*
Uiterlijk: *Het liefst een foto, geen beroemdheden.*
Goed/Slecht: *Feeën en Elven zijn altijd goed.*
Verslaafd aan V: *Vampieren en andere wezens kunnen dit niet, weerwolven wel.*
Werk: *Niet voor vampieren*
Wel/niet voor vampierrechten: *Dus vind je dat ze wel als normale mensen behandeld moeten worden of niet? Dit hoeven vampieren ook niet in te vullen.*

Als ik nog iets vergeten ben hoor ik het wel. (: En als je denkt 'O, dit is ook belangrijk!' zet je het er maar gewoon bij!

Rollen:
Mens: Milla Maxime Grey.(17) Runako Tahir.(19)
Slechte vampier: Fjodor Iljitsj Kharkov(24/126) Allison Rose.(18/124) Gérard.
Goede vampier: Alicia Leonie Valence.(18/53)Farrah Tsakonis. (18/566)
Slechte weerwolf:
Goede weerwolf: Liv Sophia Cajuki.(18)

[ bericht aangepast op 28 april 2011 - 19:11 ]

everything, in time

Fjodor - Slechte vampier.

"Niet weggaan!" hoor ik een heldere stem zeggen. Ik stop ogenblikkelijk en blijf even verdoofd staan. Wat moet ik nu? Terwijl mijn hart nog bezig is over de keuze, zetten mijn hersenen mijn voeten in beweging. Ik kom tevoorschijn uit de bossen en loop langzaam haar kant op.
'Ja?' vraag ik terwijl mijn lichaam me waarschuwt uit de buurt te blijven van de zon. Ik heb al een pijnlijke ervaring achter de rug en ik zit allerminst te wachten op nog zo'n ervaring. 'Is er nog iets wat ik voor je kan doen?' Ik vraag het zakelijker dan bedoeld was, maar de manier waarop ze mijn hand net bij haar voorhoofd weghaalde maakt me wel duidelijk dat ik niet te dichtbij moet komen. Niet meer.

No growth of the heart is ever a waste

Milla - Mens.

Ergens vind ik het heerlijk dat hij teruggekomen is en mijn hart maakt een klein sprongetje. Maar ik heb werkelijk geen enkel idee van wat ik nu moet gaan zeggen. 'Nee,' antwoord ik. Denk hersens, kom op, doe je werk en snel want ik ben nog zwak en wil gaan liggen. Het licht wordt al feller en dat doet zeer aan mijn ogen. Bingo! 'Maar de zon komt bijna op, misschien kun je zolang hier blijven. De gordijnen kunnen natuurlijk dicht en de bank is geheel vrij, ik zal boven blijven, uit je zicht,' vervolg ik, steeds maar weer terugdenkend aan de woorden "ik wil je nooit meer zien". Net als Fjodor praat ik zonder enige vorm van intonatie. Dit is zijn keuze, daar zal hij het mee moeten doen. En ik ook, als hij ervoor kiest toch naar huis te gaan. Maar ik ben bang dat Ik Gérard tegen zal komen. Mijn god, ik misbruik Fjodor gewoon voor mijn veiligheid. Ik moet mezelf er steeds aan herinneren dat Fjodor me ook leeg zou kunnen drinken, dat past gewoon niet bij hem, dat doet hij niet. Ik wil hem helemaal niet alleen om de veiligheid, trouwens. Ik wil Fjodor om Fjodor. En als dat niet zomaar kan, moet ik smoesjes bedenken om hem bij me te kunnen houden.

everything, in time

Fjodor - Slechte vampier.

Ik slaak een voorzichtige zucht.
'Ik wil je niet uit mijn buurt hebben. Mijn hart niet. Maar mijn verstand zegt dat ik wel móet, om jouw veiligheid.' Vervolgens kijk ik op naar boven, waar het al gevaarlijk licht begint te worden. 'Goed, ik blijf wel beneden.'
Ik duik achter een struik om de zonnestralen te ontwijken. Waarom opent ze die deur niet? Dan bedenk ik me dat ze misschien helemaal geen sleutel heeft. Wat dan? Ik vraag me af of die jongeman nog bij haar thuis rond hangt. Dat zou pas een makkelijke voedselbron zijn. Ik trek een mondhoek omhoog. Mijn sadistische zelf speelt weer op en meteen nadat de gedachte mijn hoofd binnendringt verban ik hem weer.

No growth of the heart is ever a waste

Milla - Mens.

"Ik wil je niet uit mijn buurt hebben. Mijn hart niet. Maar mijn verstand zegt dat ik wel móet, om jouw veiligheid." Dat is precies wt ik ook denk, maar dan ook over mijn eigen veiligheid. Het enige wat ik doe is knikken, als hij besluit toch te blijven.
'We moeten achterom, ik heb geen sleutel bij me,' zeg ik en ik loop voor hem uit en duw eenmaal achter de deur makkelijk open. Ik ga eerst naar binnen en zorg er voor dat alle gordijnen gesloten zijn. 'Weet je, Fjodor. Je had gelijk over wat je net zei, maar niet helemaal. De laatste paar dagen was je uit mijn buurt, en blijkbaar ben ik dan ook niet veilig. Gérard denkt dat hij dan vrij spel heeft en we moeten beiden nog op onze hoede zijn voor een eventuele wraak van Gustavs -hoe noemde jij dat nou?- clan. We zitten gewoon beide in de shit, jij omdat een vampier en een mens samen nu eenmaal niet kunnen en nu zul je dat nog eeuwig moeten horen van bepaalde vampiers, denk ik zo. En ik gewoon omdat ik eten ben. Zo simpel, je moet niet alleen en mijn veilgheid denken, jouw eigen veiligheid is op zijn allereerst het meest belangrijk.' Ik heb het hele verhaal tegen gesloten gordijnen staan lullen, nu draai ik me om en zie wat een rotzooi mijn kamer is. Overal slingeren bierblikjes en er staat zelfs nog een hele krat bij de tafelpoot. Shit. Ik ben eigenlijk te moe om alles op te ruimen, maar Fjodor is een gast en die laat je niet in zo'n rotzooi zitten. Ik kijk hem aan en pers er een piepklein glimlachje uit. 'Als je wilt, zal ik snel opruimen en vervolgens naar boven verdwijnen.'

[ bericht aangepast op 13 april 2011 - 6:48 ]

everything, in time

Fjodor - Slechte vampier.

Ik volg haar blik als ze een verklaring geeft, maar deze is meer richting het raam gericht dan naar mij. Ik wil haar zo graag vasthouden, maar ik weet dat ik een flinke mep kan verwachten als ik me daar aan waag.
'Ik red me wel.. meestal dan. Het is lastiger een vampier te doden dan een mens.' Mijn blik valt op de vele bierblikjes rondom de tafel en ik trek even een wenkbrauw op. Niet alleen de onmiskenbare geur van Milla en alcohol vult de kamer, ook hangt de geur van die jongeman hier nog rond. Een aangename geur, dat wel, maar dat doet geen afbreuk aan de pijnlijke scherven van wat mijn hart moet voorstellen.
'Laat de woonkamer maar aan mij over. Het is het belangrijkst om te gaan rusten. Ga maar,' zeg ik tegen haar. Ik vraag me af wat die jongen wel niet voor iemand moet zijn om haar zo met die rotzooi te laten zitten. Vuile lul. Dat is iets waar ik nou geen begrip voor op kan brengen. Maar in plaats van kwaad te worden haal ik diep adem en begin met de rotzooi opruimen. De spanning is haast om te snijden en dit is een aanslag op mijn al zo slechte humeur. Er hoeft maar iets te gebeuren en ik ontplof, ik voel het gewoon.

No growth of the heart is ever a waste

Ah, door die laatste zin is het verleidelijk hem idd te laten ploffen.:'D

Milla - Mens.

Hij heeft gelijk, maar toch, het is tenslotte niet onmogelijk een vampier te doden. Ik wil Fjodor wel helpen, maar het uitrusten klinkt een stuk verleidelijker. Tot ik zie dat hij zijn wenkbrauw op heft, en hoewel het misschien niet zo bedoelt was, voel ik me aangvallen. 'Ik ben geen alcoholist hoor, als je dat soms denkt. Ik was wat aan het drinken met Runako, een goede vriend van me. En ja, dat was héél gezellig.' De laatste hint was geloof ik wel duidelijk. Ik heb geen idee wat ik aan het doen ben, maar net als een typisch tienermeisje heb ik zin om hem op deze manier jaloers te maken, ik moet toch wat? Wie weet wat hij in de tussentijd heeft gedaan. 'Daarbij is het mijn leven, dus je hoeft niet zo arrogant je wenkbrauw op te trekken.'
Nu loop ik naar de tafel en tik de krat op. De kamer draait en ik sluit even mijn ogen tot het rare gevoel weer weg is. Rusten kan zo ook nog, want juist omdat Fjodor zegt dat ik niet hoef te helpen, doe ik het wel. Net als nadenken over wat ik heb gezegd, volgens mij was ik een beetje hard en onsubtiel. Maar nu eerst deze krat, ik hoef maar een paar meter te lopen en zet hem in de hoek van de keuken weer neer. Dat ding is zwaar als je zo moe en slap bent als ik nu, dus hij staat daar wel even goed genoeg.

everything, in time

Ja he 8D

Fjodor - Slechte vampier.

Ik draai me van haar af en haal heel diep adem terwijl ik even de vuisten bal. Het is lastig te beschrijven hoe ik me voel. "En ja, het was heel gezellig." De woorden dreunen in me na en ik voel een paar harde stompen tegen mijn borst, alsof alle lucht eruit wordt gezogen. Vervolgens voel ik pure woede opborrelen. En nog meer gevoelens van agressie, onmacht, kwelling, walging, haat. Maar ook het gevoel van liefde. Ik weet dat wat er in me zit, eruit wil. Ik bijt hard op mijn tong om geen stekende opmerking terug te gooien. Maar aan de andere kant: wat maakt het verdomme nog uit? Wie de bal kaatst kan hem terug verwachten. Denkt ze nu werkelijk dat ze me zomaar kan uitdagen omdat ze een mens is? Ze wil niet weten hoe simpel het is om haar te doden. Maar ondanks alle kwade woorden en snijdende opmerkingen zou ik het nooit over mijn hart kunnen krijgen. Ik kijk over mijn schouder en merk dat ze moeizaam een krat optilt. De engel in mij zegt dat ik haar moet helpen, maar de duivel in mij zegt dat ik de kans moet grijpen om haar leeg te zuigen. Ik draai me langzaam om naar haar. Hoewel ik het niet wil toegeven, doen haar woorden zo'n zeer dat ik wel kan huilen. Maar dat gaat niet gebeuren. Niet hier. Niet nu. Ik had gelijk. Ze gaf kennelijk niet zo veel om me als ik had gedacht.
'Je hebt gelijk. Dit is inderdaad jouw leven. En ik hoop echt dat deze jongen jou kan geven wat je verdient.' Het komt er zachter uit dan ik heb gedacht. Wat is er met me gebeurd? Heeft iemand me echt zo kunnen kwetsen dat ik mezelf ben verloren? Lang denk ik er niet over na. Ik draai me om zonder haar nog eenmaal aan te kijken en loop de kamer uit, naar de deur en open die. Met samengeknepen ogen staar ik in de zon, waarop ik de deur uit loop en die vervolgens sluit. Ik lijk wel gek. Ik voel de zon branden, maar die pijn is niets vergeleken met de hel waar zij me zojuist in gooide. Ik loop de straat in terwijl de zon op mijn huid brandt en zoek vervolgens dekking in het bos. Mijn oog valt op een stel spelende kinderen. Een bal rolt mijn kant op.
'Meneer, wilt u die even terug gooien?' hoor ik. Ik glimlach flauwtjes en trap de bal terug. 'Dan u!' En ze verdwijnen weer. Ik loop verder en als ik zeker ben dat er niemand in de buurt is geef ik mijn emoties hun zin en laar een traan naar beneden glijden. Ze heeft geen idee hoe zeer ze me hiermee deed. Maar het zal nooit weer gebeuren. Vanaf nu zocht ze het maar uit. Ik zal geen rol meer spelen in haar leven en mezelf en haar nog meer ellende bezorgen. Fjodor Kharkov is er klaar mee. Ik ga niet vechten voor verloren zaken. Ik moet accepteren dat ze niet van me zal houden. Nog een traan glijdt naar beneden en ik zet voet richting huis.

[ bericht aangepast op 13 april 2011 - 22:41 ]

No growth of the heart is ever a waste

Milla - Mens.

Ik hoor Fjodor nog wat mompelen en draai me om omdat ik wil vragen wat hij zojuist zei, maar dat gaat niet. Hij sluit net de deur achter zich. Waar gaat hij heen? Ik schuif het gordijn een stukje opzij en zie hem weglopen, de straat in. Is hij soms gek geworden? De zon is veel te fel nu, hij zal verbranden! Dus? Vraagt een stemmetje mij. Dat is beter voor je. En waarschijnlijk ook voor hem.
Dat kan wel zo zijn, maar ik ben degene die hem weg heeft gepest. En nu komt hij nooit meer terug, dat is wel zeker.
Een deel van mij wil huilen, een ander deel juist niet. Niet om hem. Bovendien zijn mijn tranen geloof ik op, ik heb te veel gehuild de laatste tijd. Het is beter zo, blijf ik voor mezelf herhalen.
Een diepe zucht verlaat mijn mond, als Gérard me vermoord had was dit niet gebeurd. Als Fjodor mij die eerste nacht had vermoord was dit allemaal niet gebeurd. Hij had me net kunnen vermoorden, maar deed het niet. Terwijl ik zo ongelooflijk grof was, dat zegt zo veel over hem, maar het spreekt de rest van het vampier zijn tegen.
De doodse stilte die nu in het huis heerst, is verschrikkelijk. Langzaam loop ik naar de bank en ga er languit op liggen. Misschien is dit maar een droom, als ik straks wakker word, is alles weer normaal en lig ik in Fjodors armen. Vermoeid sluit ik mijn ogen en val uiteindelijk in een onrustige slaap, waarbij de afgelopen leuke tijd met Fjodor zich achter mijn ogen steeds maar weer opnieuw herhaald.

everything, in time

Omdat dinges -marleen toch?- het graag wou :'D

Alicia Leonie Valence ~ Goed vampierwijf ^^,
Ik zwierf door de straten, het was overdag, maar ik droeg een parasol die me beschermde tegen de helse stralen van de zon. Vroeger hield ik van de zon, er was niks mooiers.. Hoe zoiets moois mijn ergste vijand had kunnen worden. Na een tijdje besluiteloos te hebben rondgezworven trok ik het bos in, het plafond van bladeren hield een groot deel van de zon tegen, toch liet ik mijn parasol niet zakken. Soms wist de zon sluw tussen het bladerdek heen te komen en ik had geen zin in dat irritante gevoel op mijn huid. Plotseling zag ik de man lopen van eerder, toen hij een mensenmeisje bij hem had. Hij had rode ogen, niet van dorst of lust, maar van.. Verdriet? Ik bleef op een afstandje voor hem staan en keek zwijgend naar hem, ik had niet vaak mannen zien huilen. Vooral geen vampieren en al helemaal hem niet. Ik fronste kort en bleef besluiteloos staann, mezelf niet echt een goede houding te weten geven.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Nee, ik heet geen Marleen, ik heet inderdaad dinges.
Nee grapje!
Maar hoezo faal jij?;o Ik vind het een goed stukje hoor!

everything, in time

hahaha, duuude, ik voel me sowieso falen bij jou, Astrid en Sam :'D Vind mezelf slecht omfg, moet nog stukje schrijven voor mijn story. -zucht-
En.. Ik ben er van maandag t/m vrijdag niet. Dan zit ik in Engeland met school

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

BOEM
en toen was ik er weer.

Allison Rose - Vampier


Woedend sloeg ik op de deuren van mij -oude- huis, de zon brande lichtjes op mijn huid maar de grote bomen hielden de meesten stralen tegen. 'Ik zei laat me erin!' nog een keer sloeg ik op de deuren. 'Hoé durven jullie mijn huis te verkopen malloten!' ik begon te gillen, opeens werd de deur opengegooit. 'Jongedame dit huist staat niet op jou naam., ik kan nergens gegevens van ene Allison Rose vinden. Dit huis was van de staat, en is nu overgedragen aan een nieuw gezin. Ik wil nu dat je vertrekt' de man en Allison staarde elkaar woedend aan 'oke, als ik even naar binnen mag om mijn spullen te pakken'. De man keek even spottend naar Allison en zuchte toen 'Nee, ik weet wat je bent dus nu oprotten' met nog een korte blik gooide de man de deur dicht. 'Idioot!' gilde Allison voordat ze onder de eik voor haar huis ging zitten.

Trust me. I'm the doctor

Even abbo.

-ja sam er is rea op Fjordor, of iets wat er op lijkt tenminste xd-

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Fjodor - Slechte vampier.

Als ik verder loop waait de wind een nieuwe geur mijn richting op. Ik kijk voor me uit en zie een nieuwe vampier, die ik naar mijn weten nog niet eerder heb gezien. Ze kijkt me onderzoekend aan. Automatisch ben ik op mijn hoede, maar loop rustig door. Dan komt de gedachte in me op dat ze waarschijnlijk een nieuwe bewoner is, op zoek naar de club Fangtasia.
'Rechtdoor en volg de borden om bij Fangtasia te komen,' zeg ik dan tegen haar. Ze kijkt me wat verrast aan en de gedachte komt in me op dat dit wellicht niet de reden is dat ze hier staat.

No growth of the heart is ever a waste

Iedereen weer boos op me hier --'' Altijd als ik wil helpen gaat het fout en wordt iedereen boos o-o Ben ik vervloekt ofzo.

Alicia Leonie Valence ~ Goed vampierwijf ^^,
(Hij had haar wel gezien hoor ;p)'Rechtdoor en volg de borden om bij Fangtasia te komen,' zei de jongeman uit het niets en ik keek even evrrast.
''Ik weet waar Fangtasia is, ik woon hier al langer dan vandaag. Toch bedankt.'' zei ik hem en dwong mezelf tot een glimlachje. Eerder had hij een andere idnruk op me gemaakt en had ik al snel conclusies getrokken, maar nu leek hij vriendelijker, maar ook verdrietiger. Verslagen. Ik vroeg me af wat hem zo van de kaart had gebracht, een vampier was voor zover ik wist niet snel te raken. We leefden langer en waren heel wat gewend door de eeuwen heen, we waren harder geworden.
''De laatste keer dat ik een man zo verslagen zag was eeuwen geleden.'' ik bekeek hem kort. ''Wat is er gebeurd dat je er nu zo bij loopt?'' vroeg ik. Het waren mijn zaken niet en misschien was het vreselijk associaal van me, maar ik had het er al uti gegooid voordat ik er erg in had gehad.

er erg in had gehad, haha ;p

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.