Nou, het leven heeft geen nut. Kijk, het is simpel. We worden geboren, alleen. We leven, helemaal alleen. En dan sterven we, alleen voor altijd. Na een paar generaties worden we vergeten. Zo denk ik er over. -pessimist, sorry- Maar ik denk dat je in die tussentijd, het zult moeten proberen. Je zult moeten proberen om je over de dood en onmogelijke vragen heen te zetten en proberen te houden van. Je zult moeten proberen te respecteren en leren. Het is allemaal heel erg kort en het is van jou. Redenen zul je denk ik nooit vinden. Je zult erin moeten geloven. Ik kan niet zonder redenen en antwoorden -vandaar dat ik dus misschien onderzoeker word in de schei- en natuurkundekant- dus ik denk na over een God of leven na de dood, maar het is allemaal zo onwaarschijnlijk. Misschien is de rede wel liefde, je zielsverwant vinden, maar dat is ook een clichéverhaaltje. Ik weet het niet en niemand zal het denk ik ooit weten. Zelfs filosofen hebben allemaal een verschillende mening. Leef gewoon op de manier jij het prettigst vind, of dat nou als een naïef blondje is of een diepzinning iemand. Het maakt allemaal niet uit, want op een gegeven moment ben je er niet meer.
AMEN
wth.
