Net een klein kind dat op stap is met haar ouders - Stamcafé

Soms ga ik met mijn ouders naar Utrecht. En ik vind het wel gezellig, maar soms voel ik me net een een klein kind dat op stap is met haar ouders, terwijl ik vijftien jaar oud ben en 1.80 lang. Ik zou ook wel graag met mijn vriendinnen naar de stad willen, maar ik heb lang niet zoveel geld en meestal gedragen ze zich dan heel kinderlijk. Maar om met mijn ouders te gaan, voel ik me zelf weer dat kleine kind. En ik ben enig kind, dus loop echt als kind tussen de volwassenen, zo voel ik het. Heeft iemand dit ook of heeft iemand tips?

If you have the courage to love, you have the courage to suffer.

tip; ga alleen met je moeder of alleen met je vader en niet met beide

love is hard to find, easy to lose, difficult to forget

Papercut schreef:
Probeer het van een andere kant te bekijken, met je ouders op stap gaan is leuk en later zal je dat veel minder doen. Er gewoon van genieten, want uiteindelijk is het vast en zeker gezellig en als je dat gevoel van je af kan zetten ga je het vanzelf leuker vinden.

None but ourselves can free our minds.

Ik ga bijna altijd shoppen met me ouders.

It's not because I smile, my life is perfect. It's because I appreciate what life gives to me, and what God has blesse