• Het verhaal: In ik-vorm verleden tijd.
    Een aantal jongeren worden op onbekende manier door een vortex naar een andere dimensie gezogen. Deze dimensie staat gelijk aan die van ons, behalve dan dat er geen mensen meer wonen. De kleine planeet lijkt totaal verlaten en vervallen. Maar er wonen nog wel andere dingen. De jongeren noemen ze 'de schaduwen', omdat je alleen hun schaduw ziet bewegen. Dan weet je dat je weg moet wezen. Maar er zijn ook enkele goede schaduwen die de jongeren terug willen helpen naar hun eigen dimensie. De jongeren komen niet allemaal tegelijk in de andere dimensie aan en ze kennen elkaar nog niet. Het zijn willekeurige jongeren uit willekeurige steden/plaatsen. Het kan natuurlijk wel zo zijn dat ze er toevallig met z'n tweeen tegelijk zijn gekomen terwijl ze elkaar wel kennen =3 Maar zet het er dan ook even bij.

    Informatie over de Schaduwen:
    Ze lijken op mensen, ze zijn alleen langer en dunner. In het donker van de schaduwen zie je ze niet, maar in het licht hebben ze een witte, wasachtige huid. Ze zijn snel en dodelijk, leven van vlees. De Schaduwen bevolkten deze dimensie ooit.

    Rollen:
    Goede schaduwen: Aimée Fay Moore
    Slechte schaduwen: Darko, Vivian
    Jongeren: Ann Sully, Alice May Moors, Adam Nathaniel Serano, Sarita Tricia Schneider, Silver Joselyne Ford


    Nog mensen gezocht! Je kan makkelijk overal erin springen (:

    RPG begint echt op pagina 3.

    [ topic verplaatst door een moderator ]

    [ bericht aangepast op 25 jan 2011 - 11:39 ]


    Your make-up is terrible

    Sarita Tricia Schneider
    'Ik kan er zo naar binnen,' zei ik tegen Ann. 'En ik zit hier ongeveer 5 jaar. En ja die schaduwen houden van mensen vlees.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alice May Moors, een van de jongeren

    "En je kan hier dus niet weg, teminste ik neem niet aan dat jullie hier zo lang voor de lol zitten." Zei ik.


    De wereld is weer plat ja op bolle bibs na

    Ann Sully, een van de jongeren

    Ik lachte bijna hysterisch. "Ik wil wel weg, Sarita zegt dat het niet kan. Maar ik blijf proberen. En nu we met meer zijn, kunnen we vast ook meer bereiken."


    Your make-up is terrible

    Sarita Tricia Schneider, een van de jongeren
    'Er is misschien wel een manier,' vertelde ik. 'Maar die is heel erg gevaarlijk. Je kunt hier makkelijk weg, als iemand anders zijn leven voor je geeft.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Alice May Moors, een van de jongeren

    "Maar dan zijn er toch vast meer van ons?" Vroeg ik vol hoop.


    De wereld is weer plat ja op bolle bibs na

    Adam.
    Voorzichtig knipperde ik met mijn ogen. Boven mij stonden er sterren aan de hemel. Waar was ik nu weer beland? Ik doe een poging om op te staan, maar faal. Mijn benen glijden gewoon onder me weg. Daar zit ik dan, op een hoop dorre bladeren, zonder dat ik me ook maar ergens heen kan verplaatsen. Rustig laat ik me terugvallen, totdat mijn hoofd ergens op rust.
    Het is stil, veel te stil. Alleen heel in de verte hoor ik iets, maar mijn hoofd bonkt te hard om te horen wat het geluid maakt.


    Remember the nights we drove around crazy, in love.

    Sarita Tricia Schneider
    'Vroeger waren er heel veel. maar die zijn allemaal uitgemoord,' zei ik.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Ann Sully, een van de jongeren

    "Ik zou niet willen dat iemand dat deed voor mij." Zei ik tegen Sarita. "En er zullen vast wel meer van ons zijn, hoop ik."


    Your make-up is terrible

    Alice May Moors, een van de jongeren

    "En hebben jullie nooit gezocht naar overlevende of mensen die hier, net als ik. Net pas bij zijn gekomen? Misschien hebben hun wel hele andere manieren om hier weg te komen?" Vroeg ik, ik had nog zoveel hoop en zag altijd overal het positieven van in.


    De wereld is weer plat ja op bolle bibs na

    Ann Sully, een van de jongeren

    "Als ze hier nog zijn, weten ze vast niets." Drukte ik haar optimisme de kop in.


    Your make-up is terrible

    Alice May Moors, een van de jongeren

    Ik zuchtte diep. "Je zal wel gelijk hebben, ik weet er toch niks van af." Ik zuchtte diep en ging op een stoel zitten.


    De wereld is weer plat ja op bolle bibs na

    Sarita Tricia Schneider
    'Ik heb het geprobeert. Ik zoek nog steeds een andere uitweg. En elk mens die ik heb leren kennen, is opgegeten,' vertelde ik.


    "Ignite, my love. Ignite."

    oke. fail.


    Adam.
    Even later tilde ik mijn hoofd weer op. Het gebonk hield nog steeds aan, maar ik moest hier weg. Het klopte hier niet helemaal. Ik lag hier midden op een, weet ik veel, leeg stuk grond. Ik probeerde nog een keer op te staan. Ach, wat had ik er ook van verwacht. Ik schraapte mijn keel. In een laatste poging tot redding begon ik te schreeuwen. "Help!"


    Remember the nights we drove around crazy, in love.

    Alice May Moors, een van de jongeren

    Ik slikte even bij het woord 'opgegeten.' Ik hield mijn mond maar even om te kijken wat er nu ging gebeuren.


    De wereld is weer plat ja op bolle bibs na

    Ann Sully, een van de jongeren

    "Shhht." Zei ik tegen de rest. "Hoorden jullie dat niet?" Ik spande me in om de stem nog eens te horen.


    Your make-up is terrible