[RPG] Geen weg meer terug [3] - Speeltopics

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - Jamie
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 24 jan 2011 - 19:01 ]

No growth of the heart is ever a waste

Even schoot zijn linkerwenkbrauw de lucht in. Hij kon zich moeilijk voorstellen dat ze niet op zijn minst geschokeerd was van wat ze net had gezien. Toen ze zijn ogen echter ontweek, wist hij automatisch dat ze loog. Hij had het eerder gezien. Mensen mogen niet weten dat je zwaktes hebt, dus je liegt en liegt tot je je leugens zelf geloofd. Het kwam hem pijnlijk bekend voor. 'It's okay to be upset,' zei Lew uiteindelijk na een stilte. 'Misschien ben ik niet de juiste om je hiermee te confronteren, maar... Je verdrietig, bang en gefrustreerd voelen om wat dat meisje is overkomen is normaal.' Hij kreeg het niet beter verwoord. Het was alsof hij al die dingen kende, maar ze niet in een zin kon gieten. Hij zuchtte. 'Het is het moment dat je die wreedheden normaal gaat vinden, dat je uit moet gaan kijken,' Lewis dacht aan Japan. Op den duur verloor hij zoveel makkers dat hij de moeite niet meer nam om de namen van hun vervangers te leren. Ze gingen toch dood. 'Gun je jezelf dat verdriet, schat. Het is het enige waar je je nu aan vast kan klampen,' Een beetje ongemakkelijk tapte de jongen op haar rug. Again; nooit zijn beste kant geweest.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Elif - Goede Vampier.
Toen Elif had gemerkt dat ze te laat was geweest was ze stileltjes afgedropen om Gawyn en Lew te zoeken.. Ze voelde zich vreselijk en een ebroerd schudlgevoel knaagde aan haar en het verdriet zorgde ervoor dat haar ogen vochtig werden. Zelfs vampiers hadden gevoelens ja, althans, sommige.. Uiteindelijk liep ze naar Gawyns kamer en deed de deur open waar ze hem aantrof. (zo spring je weer evne amkkelijk in ;p) ,,Gawyn..?'' vroeg ze zachtjes, haar stem veraadde al dat er iets mis was.

Dewi - MensenGeval.
Voorzichtig keek ze hem met waterige ogen aan, ze deed een poging ze weg te knipperen maar ze faalde. ,,Het gaat echt wel, maak je geen zorgen.'' ze dwong zichzelf deze keer tot een glimalch. ,,Geloof me, ik heb het altijd al zo gedaan, ik red me wel.'' althans, het was de bedoeling dat ze zich redde, maar hoe ouder ze werd hoe eenzamer en verdrietiger ze zich ging voelen. Het verdriet stapelde zich op en ze kon het nergens kwijt. Ineens voelde ze wat nats over haar wang glijden, al gauw merkte ze dat de tranen al over haar wangen gleden en dat ze het niet meer kon stoppen.

Faith - Slechte Vampier.
Ze volgde Odile nauwlettend met haar ogen. ,,Ga mijn kamer uti odile.'' beval ze en keek har dreigend aan, ze had moeite haar woede onder controle te houden maar deed het niet. ,,Ga iemand anders vervelen met je verhalen.'' voegde ze er nog toe. Hopelijk kreeg ze Jamie alsnog aan haar kant..

[ bericht aangepast op 25 jan 2011 - 19:09 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Slechte vampier.

Ik heb eigenlijk geen idee waar ik mee bezig ben. Probeer ik een leven te redden? Ik? Odile Lavossa? Ik lijk wel gek. Eigenlijk heb ik meer de behoefte om Faith te stangen, wat me uiteraard ook goed af gaat. En dan schiet me een plannetje te binnen.
'Jaloers? Dat ik er wel één te pakken heb gekregen en jij niet? Ik moet het je nageven, het heilige boontje spelen gaat je goed af. Chapeau. Maar de show heeft lang genoeg geduurd.' En ik begin te klappen. De jongen kijkt me vreemd aan. 'Ze is hetzelfde wezen als ik. Alleen ik maak er geen geheim van. Ik hou van doden en alles wat ermee te maken heeft en zij ook. Het liefst rijgt ze je aan het spit. Kijk.' En ik haal ter demonstratie mijn mes uit mijn zak die - nu ik het zie - niet schoon is gemaakt. 'Hmm,' zeg ik inspecterend. 'Dat mag wel gereinigd worden.' En ik wend me nu tot Faith terwijl ik langzaam met het bebloede mes voor haar gezicht zwaai.
'Ruikt lekker he? Hiervan zit zes liter in zíjn lijf. .' Ik maak een pijlsnelle beweging met mijn mes, de getrainde hand van een moordenaar.
'En hij is van jou,' verduidelijk ik met een glimlach. 'Ik geef je een paar dagen, een week op z'n hoogst. Tegen die tijd zal zijn geur dat hier in de kamer hangt je zo compleet gek maken dat je het niet kan laten hem aan stukken te rijgen. Dat is toch waar het om gaat, niet waar? Zijn bloed is waar je op aast.'

[ bericht aangepast op 23 nov 2014 - 19:36 ]

No growth of the heart is ever a waste

'Laat 't er maar uit, joh. Ze zeggen dat dat beter voelt,' sprak hij geruststellend, niet wetend wat hij nu hoorde te doen. Even warrelde hij ongemakkelijk door zijn haren, debaterend met zichzelf of hij haar in zijn armen zou nemen. Dat deden ze toch altijd in films... Toen ze echter zo hartverscheurend snikte, brak zijn hart en trok hij het meisje toch tegen zich aan terwijl hij het kloppen van haar bloed door haar aderen probeerde te negeren. 'Kalm maar. Ik zorg ervoor dat dat jou niet over komt. Ik zweer het.' Hoewel hij die gedachte snel bande, vroeg hij zich even af wat er van haar terecht zou komen. Ze zou sterven. Zowieso. Dat stond vast. Hij wilde haar alleen de zekerheid en de troost van de dood niet afpakken, door een vampier van haar te maken. Maar wat voor een leven had ze nou, om als een kanarie gevangen te zitten in een huis vol katten ? Hij werd er lichtelijk hopeloos van... 'Het is oké. Het komt allemaal wel goed,' fluisterde hij geruststellend, hoewel hij niet helemaal wist of die woorden wel gepast waren.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Gatsie, volgens mij moet ik terug lezen..

Ik geef je wel een samenvatting: Odile is je personage aan het waarschuwen voor Faith 8]

No growth of the heart is ever a waste

Ik heb het gelezen

Was gelukkig niet zo veel ^^

Elif - Goede Vampier.
Toen Elif had gemerkt dat ze te laat was geweest was ze stileltjes afgedropen om Gawyn en Lew te zoeken.. Ze voelde zich vreselijk en een ebroerd schudlgevoel knaagde aan haar en het verdriet zorgde ervoor dat haar ogen vochtig werden. Zelfs vampiers hadden gevoelens ja, althans, sommige.. Uiteindelijk liep ze naar Gawyns kamer en deed de deur open waar ze hem aantrof. (zo spring je weer evne amkkelijk in ;p) ,,Gawyn..?'' vroeg ze zachtjes, haar stem veraadde al dat er iets mis was.

Dewi - MensenGeval.
Ze pakte zijn shirt vast en verborg haar gezicht in zin borstkas. (Okay dat klinkt maf.) Dewi probeerde zichzelf wat te bedaren en het lukte aardig. ,,je hoeft niet tegen em te liegen.'' zei ze zachtjes, ze keek een beetje opzij naar het raam waardoor ze alles gezien had. ,,Ik weet hoe de wereld in elkaar zit, hij is hard en kent geen genade. Zoiets leer je wel als je je ouders in vlammen op ziet gaat en er vervoglens alleen voor staat.'' ze fluisterde het haast en zweeg vervolgens. Ze beet op haar onderlip en knipperde een aantal tranen weg, ook voelde ze hoe de tranen op haar wangen opdroogde.

Faith - Slechte Vampier.
Ze merkte wat odile van plan was en besloot er neit aan toe te geven. Faith duwde kalm het mes van haar opzij. ,,Denk je nou echt dat ik zo zwak ben als jij?'' vroeg ze en keek haar aan. ,,Ik heb mezelf prima onder controle, in tegenstelling tot anderen hier.'' ze zweeg een paar tellen. ,,En denk je nou echt dat hij luistert naar iemand zoals jij.'' ze spak het woordje jij met minachting uit. ,,Je probeerde hem toenstraks nog te doden, snel en genadeloos noem je dat, neitwaar? Ik noem het moorden.'' ze zat nogal in 2strijd wat het acteren lastig maakte en ze wist dat als ze Odile nu zou pijnigen de jongen al helemaal dat beetje vertrouwen in haar kwijtraakte en dat kon ze zich niet veroorloven.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Terwijl ik nog een tijdje stil stond te bedenken wat ik moest doen hoorde ik ineens iemand huilen. Niet hard, maar net hard genoeg om het te horen. Het leek ook of ik stemmen hoorde. Ik volgde het geluid en zag een jongen en een meisje voor een raam staan. De jongen had het meisje, dat duidelijk degene was die huilde, in zijn armen en probeerde haar te troosten. Waarom huilde ze? Toen ik zag uit het raam de poort waar Odile Candy door had meegenomen. Onee, zouden ze me gezien hebben? Ik kreeg een vervelend gevoel in mijn maag. Misschien was het meisje daar wel verwant geweest aan Candy. O god, wat had ik gedaan?

Jamie.

Hij keek van de ene persoon naar de andere. Zijn ogen gleden even naar de deur en zonder wat te zeggen stond hij op. Hij wou hier nu niet zijn want hij werdt er alleen maar onzeker van. Zwijgend liep hij de kamer uit en ging Pim zoeken.

Odile - Slechte vampier.

Ik besluit er nog een schepje bovenop te doen. Eens zien hoe ver ik kan gaan. Ik wandel op de jongen af en loop een paar cirkeltjes om hem heen.
'A0. Goeie keuze. Had het zelf niet beter kunnen doen.' Ik draai mijn hoofd zodanig dat het vlak boven zijn hals komt te hangen. De uiteindes van mijn rode lokken strijken over het stukje blote huid. 'Hmm.. hiervoor ben ik altijd wel in de stemming. Lekker.' Ik hef het hoofd weer en pak de jongen bij zijn schouders vast.
'Moet je je verse steak niet beschermen ofzo? Net zoals die andere verraders van hun afkomst dat doen? Oh nee, dat is waar ook. Zo ben jij helemaal niet. Wat dacht je ervan? Ik weet dat je al heel lang geen slokje mens hebt gehad. Nee, jij wacht tot je hem voor jezelf hebt. Slim, erg slim.' Ik pak hem beet en lik hem in zijn nek. Ik zie bijna letterlijk dat de rillingen hem over zijn rug lopen, zo bleek is hij geworden.
'Lekker hoor,' zeg ik. 'Je mag altijd bij mij op de kamer komen,' voeg ik grijnzend toe. Vanuit een ooghoek kijk ik naar Faith, die inmiddels bloedheet van woede is geworden. Toe dan, kom maar op.
Nu wordt het de jongen toch echt te veel en hij maakt zich uit de voeten. Shit. Nu heb ík een probleem. Nu kan Faith me wel zonder problemen martelen. Ik moet oppassen.

[ bericht aangepast op 23 nov 2014 - 19:37 ]

No growth of the heart is ever a waste

Hij was sprakeloos, toen hij zich realiseerde dat ze waarschijnlijk niet alleen huilde om wat Candy overkomen was, maar ook om de andere shit die haar kwelde. Haar verdriet raakte hem tot diep in zijn ziel. Hoe zo'n jong persoon al zo verscheurd kon zijn. Hij trok haar wat dichter tegen zich aan, in een poging haar te troosten. ' Ik ga die oneerlijkheid niet ontkennen. Het leven is hard. Maar ik zweer je; hoe uitzichtloos het ook lijkt: aan alles komt een eind. Binnenkort is het allemaal voorbij.' Het klonk deprimerender dan hij verwacht had, maar voor hem had het ook een optimistische betekenis. Na negentig jaar lijkt een eind soms aantrekkelijker dan een begin. 'Ik zal alles doen om je in leven te houden, schat. Alles. Maak je maar geen zorgen. Jij verlaat dit huis als een mens, levend en wel. We vinden wel iets. Er komt vast wel iets. Alles heeft een oplossing, right?' Lew realiseerde zich dat hij niet alleen bezig was met haar te proberen op te beuren, maar dat hij ook zichzelf aan het overtuigen was.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Yue
Terwijl ik hoorde hoe de jongen het meisje probeerde op te fleuren vroeg ik me af of ze mensen of vampiers waren. Het rook hier wel naar.. bloed. Maar ik wist niet of dat van mezelf afkwam of van de jongen en het meisje. Ik wilde ze niet storen, ook omdat ik bang was dat ze boos op me zouden worden, dus draaide ik me om en probeerde zo stil mogelijk weg te lopen.

Elif - Goede Vampier.
Toen Elif had gemerkt dat ze te laat was geweest was ze stileltjes afgedropen om Gawyn en Lew te zoeken.. Ze voelde zich vreselijk en een ebroerd schudlgevoel knaagde aan haar en het verdriet zorgde ervoor dat haar ogen vochtig werden. Zelfs vampiers hadden gevoelens ja, althans, sommige.. Uiteindelijk liep ze naar Gawyns kamer en deed de deur open waar ze hem aantrof. (zo spring je weer evne amkkelijk in ;p) ,,Gawyn..?'' vroeg ze zachtjes, haar stem veraadde al dat er iets mis was.

Dewi - MensenGeval.
Ze luisterde zwijgend nar hem, kon het maar en was het maar zo simpel. Ze zou het graag geloven maar op de een of andere manier durfde ze dat niet, bang om teleurgesteld te worden. Als je het ergste evrwachtte kon het alleen maar meevallen, toch.. ,,Dankje..'' zei ze zachtjes en keek 'm dankbaaar aan. (argh, weer zo lekker kort ><)

Faith - Slechte Vampier.
Ze stond op en keek anar de twee. ,,Blijf van hem af.'' siste ze, de jognen zou het vast opnemen als een reddingsactie, maar ze wilde hme gewoonv oor zichzelf. Opeens zag ze de jongen vluchten en Faith glimlachte onschuldig. Ze liep langs Odile heen, wierp nog een korte blik op haar. Heel even kon toch wel? Faith bleef even staan en liet Odile merken dat ze ook geen genade kende, neit bij haar. Toen ze haar in haar ogen genoeg gepijnigd had liep Faith de gang verder in. ,,jamie!'' riep ze en keek zoekend rond.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Jamie.

Vliegensvlug rende hij de trap af, onderweg kwam hij Pim tegen en pakte hem op. Snel liep hij het verneukte huis uit en keek zoekend omzich heen. Ergens in de tuin stond een grote boom. Als een aap klom hij in de boom en ging zitten op een dikke tak. Lichtjes rilde hij en aaide de kat die op zijn schoot zat.