[RPG] Geen weg meer terug [3] - Speeltopics

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Kijk hier!

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?

Rollen
Normale tiener: Dewi - Candy - Timothy - Jamie
Goede vampier: Elif - Gawyn
Slechte vampier: Faith - Savoy - Odile

Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen. Hier een lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 24 jan 2011 - 19:01 ]

No growth of the heart is ever a waste

Odile - Slechte vampier.

'Ik zit midden in een jacht en jij doet een beroep op mijn geweten? In dit huis heb ik één ding geleerd: Kijk en leer.' Ik sprint met een waanzinnige snelheid naar buiten waar de donderwolken plaats maken voor het zonlicht en zie het meisje rennen. Ik moet snel zijn. Ik voel me niet in m'n element nu die zon korte metten maakt met mijn blanke huidje. Ik aarzel niet, zet het op de laatste sprint en gooi mezelf bovenop het meisje. Samen vallen we en na een korte worsteling druk ik mijn mes tegen haar keel.
'Die je ogen dicht,' beveel ik haar. 'W-waarom? L-laat me gaan.' 'Doe het!' Ze knijpt haar ogen samen tot spleetjes en in een zo vlug mogelijke beweging snij ik haar keel door, waarna ik gulzig haar bloed opzuig.
Ze hoefde het niet te zien. Ze hoefde haar eigen bloed niet te zien. Niet zoals ik het mijne zag.

[ bericht aangepast op 23 nov 2014 - 19:30 ]

No growth of the heart is ever a waste

'Ik heb serieus géén idee,' mompelde hij. 'We kijken gewoon in de kamers tot we er één vinden, I guess. Maar ik denk dat 't op de tweede verdieping was.' vertelde Lew die naar de deur begon ze wandelen. Eigenlijk was de enige reden dat hij op zoek wilde naar die piano het feit dat ze dan in beweging bleven. De jongen beet zachtjes op zijn lip en probeerde zijn zintuigen optimaal te houden. Hij kon het zich niet verooloven nu een steek te laten vallen. Het zou haar haar leven kunnen kosten. 'Mag ik je wat vragen?' zei Lew, uiteindelijk toen ze een trap opgelopen waren en hij even niet weer wist hoe hij haar af moest leiden. Het onweer was nog steeds aan de gang - al was het sterk verminderd- en nu er ook commotie met de andere vampiers was, kon hij zich goed voorstellen dat Dewi zich niet op haar gemak voelde.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Yue
Voordat ik het weet is Odile al bij Candy. Als haar bloed naar boven komt wordt het wazig voor mijn ogen. Die geur.. Die heerlijke, heerlijke geur... Ze is nu al dood.. Ik kan net zo goed.. Nee. Nee. Nee. Ik moet mezelf in bedwang houden. Ja, dat moet. Maar ik wil het niet. Met een vreemd gevoel in mijn maag ren ik naar Odile en ga naast haar en Candy zitten. Odile heeft geen aandacht voor me, en is al bezig Candy's bloed te drinken. Ik kan er niet meer tegen. Even wordt het zwart. Een heerlijk gevoel van leven overspoeld me, en als ik mijn ogen weer open doe zit ik naast Odile en het lichaam van Candy op de grond. Overal zit bloed.

Odile - Slechte vampier.

Ik kijk op. Mijn mond zit onder het bloed en dat geeft een heel vreemde morbide indruk.
'Ook een slokje?' vraag ik en geef een kort knikje richting het meisje. Ik geef het lichaam door. Onwennig houdt ze het vast. 'Ze is nog warm. Vers bloed is het lekkerst, neem het van mij aan. Dierenbloed kan hier bij lange na niet tegenop en ik ben in een gulle bui vandaag.' Ze twijfelt overduidelijk. Een gewetenskwestie, dezelfde problematiek waar ik jaren geleden mee te maken heb gehad. Vroeg of laat zal een vampier een standpunt innemen ten opzichte van het drinken van mensenbloed. Ik ben wel benieuwd wat het hare is.

[ bericht aangepast op 23 nov 2014 - 19:33 ]

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Terwijl ik naar het dode lichaam naast me kijk begin ik te snikken. "Nee.. Ik wilde niet.." En dan komen de tranen. Ik huil niet vaak, maar als ik huil is het ook echt raak. En met het besef dat nu ik dit heb gedaan, ik niet meer terugkan is er wat mij betreft genoeg reden om te huilen.

Odile - Slechte vampier.

Wat verbaasd kijk ik op en veeg mijn mond af. Het zal waarschijnlijk niet veel hebben geholpen. Enerzijds heb ik zin een valse opmerking op te werpen maar ik hou me rustig. Ik begrijp haar wel. Ze zit in een ongelofelijke crisis waar elke vampier mee te maken krijgt, sooner or later.
Als ik klaar ben leg ik kort een hand op haar schouder, pak het dode meisje op en leg haar over mijn rug.
'Ik ga haar begraven,' verklaar ik en loop met het lichaam de poorten uit, het bos in. Ik weet dat die zon me vroeg of laat gaat nekken, maar ze verdient een gedegen begrafenis. Ik zou ook niet half ontbindend in iemands voortuin willen worden aangetroffen. Ik ga vooruit, denk ik terwijl ik terugblik op het half vergane lichaam in de keldergangen. Misschien is het wel zo. Misschien word ik echt menselijker. Ik sla die gedachte snel uit m'n hoofd. Natuurlijk niet, ik heb net iemand vermoord! Ik heb haar vermoord en ik rouw er niet om ook. Ik kom aan bij een plaats met een enorm gat. Wie of wat het heeft gegraven is me altijd een mysterie gebleven, maar het komt me nu toch wel goed uit. Nog eenmaal werp ik een blik op het meisje en laat haar het gat in glijden, alvorens het dicht te gooien.
Als ik terug loop richting het huis overvalt me een enorm schuldgevoel. Mijn geweten waarvan ik altijd zeker ben geweest dat ik dat niet had.
"Hoe kun je met jezelf leven!"

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Als Odile haar hand op mijn schouder leg kijk ik even op. Misschien is ze toch niet zo wreed... Onzin! Zegt mijn nuchtere ik. Dan loopt ze weg om haarr te begraven. Ik kijk naar mezelf. Mijn handen zitten onder het bloed en mijn gescheurde jurk is meer rood dan wit. Ik zou zo in een horrorfilm kunnen spelen. Ik wil mezelf wassen, want ik voel me vies. Maar ik wil niet naar binnen.. Wat als Elif boos op me wordt? Misschien is erg ergens in deze enorme tuin een vijver. Ik begin te lopen. Aan de zijkant van het huis is een verschroeide plek. Er ligt een lege fles drank naast en geeft het huis net een extra macaber tintje. Achter het huis vind ik een vijver. Hij is verbazingwekkend genoeg vrij helder en ziet er mooi uit. Even twijfel ik of ik mijn jurk uit zal doen, maar als hier nog meer mensen rondlopen wil ik niet dat ze me naakt zien. Daarom stap ik met jurk en al in de vijver. Als de zon weer op mijn huid schijnt realiseer ik me ineens dat mijn huid verbrand aanvoelt. Gelukkig staat er een boom bij de vijver en onder de schaduw begin ik me te wassen.

Odile - Slechte vampier.

Voor de tweede keer deze dag sta ik onder de douche. Mijn huid voelt schraal en droog aan, maar dat herstelt zich wel. Met alle zorg zeep ik mezelf in. Wil ik alle schuld van me af wassen? Ik heb al te veel levens genomen om uberhaupt nog schuld te mogen kennen. Ik ben een vampier en vampiers doden nu eenmaal. Die les heb ik me lang geleden ter harte genomen. Maar waarom schijn ik er nu pas zo'n probleem mee te krijgen?
Ik sluit mijn ogen en laat het water over me heen glijden. Het beeld van het bange meisje flitst door mijn gedachten.
Ik aarzel niet meer, stap de douche uit en kleed me om. Deze keer heb ik uit ellende maar een rokje genomen. Hoe het ook zij: mijn verkoudheid is voorbij.
Vastberaden stap ik de gangen door, tot ik bij Faiths kamer aan kom, waar gedempte stemmen klinken.
'Nee, je kan hier niet weg,' zeg ik rauw als ik de deur opengooi. 'Waarom? Omdat je leeft.' Brutaal neem ik plaats op de bank van Faith. Goddank dat ik mijn portie bloed al heb gehad, anders had ik het hier geen minuut uit gehouden. Ik kijk hem strak aan.
'Je vraagt je af bij wie je veilig bent en bij wie niet. Je bent bang, onzeker, omdat je weet dat hier gekken zijn die azen op jóuw bloed. En ik maak daar geen geheim van, maar er zijn vampiers onder ons die dat wel doen. Luister naar je intuïtie, je instinct. Mensen zijn nog altijd prooidieren met een vluchtmechanisme. Wat zegt dat mechanisme tegen jou? Is die vrouw die naast je staat te vertrouwen? Denk daarover na als je leven je lief is.'

No growth of the heart is ever a waste

Elif - Goede Vampier.
Toen Elif had gemerkt dat ze te laat was geweest was ze stileltjes afgedropen om Gawyn en Lew te zoeken.. Ze voelde zich vreselijk en een ebroerd schudlgevoel knaagde aan haar en het verdriet zorgde ervoor dat haar ogen vochtig werden. Zelfs vampiers hadden gevoelens ja, althans, sommige.. Uiteindelijk liep ze naar Gawyns kamer en deed de deur open waar ze hem aantrof. (zo spring je weer evne amkkelijk in ;p) ,,Gawyn..?'' vroeg ze zachtjes, haar stem veraadde al dat er iets mis was.

Dewi - MensenGeval.
Dewi had al die tijd gezegen onder het lopen om een ebetje na te denken. Wat was er gaande wta Lew had verontrust en zulk soort vragen.. Allemaal dingen waar ze geen antrwoord op had. Zou ze ook vermoord worden? Kon lew haar karakter inmiddels zien en waren er nog meer geheiemN? Allemaal vreemde vragen waar ze geen raad mee wist en ze besloot het maar te negeren. Net toen ze een trap opgelopen waren vroeg Lew of hij haar wat mocht vragen, Dewi knikte. ,,Sure.'' atnwoordde ze en merkte nu eigenlijk pas dat ze de trap opgelopen waren enzo, in welk deel van het huis ze waren wist ze niet. Ze was niet bepaald bekend, ze kende wel wat plekken maar deze niet. Heel even keek ze rond en haar blik viel op het raam, ze zag iemand weglopen en liep er uit nieuwsgierigheid heen, ze had egwenst dat ze dat niet had gedaan. Ze had geen vampiersogen maar haar zicht was prima en wat ze zag was verschikkelijk. Dewi bleef als versteend staan en keek naar Odile die opstond en een bekend persoon meenam, Candy, onder het bloed.. Het liefst had ze weggekeken maar ze was te geschokeerd om dat te doen en bleef toekijken om te zien heo Odiel het lichaam meenam. Het lichaam ja, want Candy was dood, er was niks voor nisk zoveel bloed en adners had ze vast niet door de poort gkeunt, of wel soms?

Faith - Slechte Vampier.
Nog voordat ze kon antwoorden kwam Odile binnen en schreeuwde ze, meteen drong de bloedgeur Faith's neus binnen. Ze had dan wel gedoucht, de onmiskenbare geur van bleod hing er nog steeds. Heel even zweeg ze, enkel om te lusiteren naar wta Odiel te zeggen had. ,,Of ik te vertrouwen ben?'' ze keek Odile strak aan. ,,Ik ben te vertrouwen ja.'' zei ze, zogenaamd beledigt. ,,Jij daarin tegen.. Hij weet echt wel wie zijn bloed toenstraks had willen drinken en wie hem gered had, hij is niet dom.'' Faith beet op de binnenkant van haar wang, bah, waarom moest Odile het nou altijd verpesten.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Terwijl ik in de vijver stond begon ik opnieuw te huilen. Hoe had ik dit ooit kunnen doen? Het was gewoon niet meer goed te praten. Ik kon geen sorry zeggen. Ik kon niets, alleen maar gefrustreerd denken dat ik het niet had moeten doen. Dat ik Odile tegen had moeten houden. Maar had ik dat gekund? Nee, waarschijnlijk niet. Maar ik had mezelf wel kunnen stoppen.

Toen ik al het bloed van mijn lichaam had gewassen liep ik de vijver uit. Mijn kleren waren nat en vies van het water. Misschien had Elif kleren voor me.. Als ze me ooit nog zou willen zien. De tranen sprongen in mijn ogen. Ik was nog maar zo kort vampier, en had het nu al verkloot. Zachtjes liep ik het huis binnen. Ik slikte. Zou Odile al terug zijn?

Mensjesssss ;o waar kan ik er inspringen?

When I'm good, I'm really good. When I'm bad, I'm even better :]

TheStyx schreef:
Mensjesssss ;o waar kan ik er inspringen?

'Laat maar,' fluisterde hij zacht met een stokkende adem en zijn blik gefixeerd op de scene die zich buiten afspeelde. 'Godverdomme,' Doordat hij het zo stil prevelde, had het woord meer iets weg van een gebed dan van een vloek, maar hij had simpelweg de zin niet om de woede het over te laten nemen. Hard beet hij op zijn kaken, in een poging de frustratie een beetje te verminderen, maar het hielp niet. Het meisje was dood en dat werkte in op zowel zijn schuldgevoel als zijn frustraties. Lew slikte en slaakte een korte zucht, alvorens zijn aandacht op Dewi te richten. Hij was al eerder geconfronteerd met de dood - in haar extreemste vorm zelfs- maar hij betwijfelde of Dewi bestand was tegen zulke wreedheden. Met het mannenbrein in zijn hoofd kon Lew op niks beter dan 'Gaat het?' komen. Hij was nooit een krak geweest in het behandelen van emotionele situaties. Dit soort momenten had hij altijd met andere mannen meegemaakt. Nog nooit met een vrouw. Correctie: een meisje. Wist hij veel hoe hij dit tactvol aan moest pakken. Hoewel hij zich amper een houding aan wist te meten, straalden zijn donkergrijze ogen oprechte spijt uit.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Elif - Goede Vampier.
Toen Elif had gemerkt dat ze te laat was geweest was ze stileltjes afgedropen om Gawyn en Lew te zoeken.. Ze voelde zich vreselijk en een ebroerd schudlgevoel knaagde aan haar en het verdriet zorgde ervoor dat haar ogen vochtig werden. Zelfs vampiers hadden gevoelens ja, althans, sommige.. Uiteindelijk liep ze naar Gawyns kamer en deed de deur open waar ze hem aantrof. (zo spring je weer evne amkkelijk in ;p) ,,Gawyn..?'' vroeg ze zachtjes, haar stem veraadde al dat er iets mis was.

Dewi - MensenGeval.
Ze slitk en wendde eindelijk haar hoofd af van het tafereel. Dewi keek naar lew en knikte voorzichtig. ,,ja.'' bracht ze zachtjes uit, het was een leugen. Zo zat ze in elkaar, ze wilden anderen niet lastig vallen met haar problemen en gevoelens.. Zo had ze altijd gehandelt, doen alsof het goed met haar ging ookal had z het gevoel dat haar hele wereld instortte. Het was een gewoonte geworden.. Het was nog nooit iemand echt ogpevallen, of wel maar dan zeiden ze niks.. Want Dewi wist dat ookal glimlachte ze op zulks oort momenten, dat in haar ogen de pijn af te lezen was. Helaas kon ze het nu zelfs niet oprbengen om te glimlachen dus wendde ze haar blik maar af.

Faith - Slechte Vampier.
Nog voordat ze kon antwoorden kwam Odile binnen en schreeuwde ze, meteen drong de bloedgeur Faith's neus binnen. Ze had dan wel gedoucht, de onmiskenbare geur van bleod hing er nog steeds. Heel even zweeg ze, enkel om te lusiteren naar wta Odiel te zeggen had. ,,Of ik te vertrouwen ben?'' ze keek Odile strak aan. ,,Ik ben te vertrouwen ja.'' zei ze, zogenaamd beledigt. ,,Jij daarin tegen.. Hij weet echt wel wie zijn bloed toenstraks had willen drinken en wie hem gered had, hij is niet dom.'' Faith beet op de binnenkant van haar wang, bah, waarom moest Odile het nou altijd verpesten.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Slechte vampier.

Echt onder de indruk van deze redenatie ben ik niet. Ik sla mijn rechterbeen over mijn linkerbeen en probeer mijn haar enigszins stijl te krijgen met een hand. Dit heb ik aan zien komen.
'Hij mag dan wel niet dom zijn, maar hij is wel blind. Stekeblind voor het echte gevaar. Maar wie ben ik? Ik ben maar een harteloze moordenaar.' Daarop kom ik weer uit de bank en wandel rustig door de kamer. Faith kan me wel schieten. Nou als ik haar was had ik het gedaan, grijns ik in mezelf. Dan wend ik me weer tot de jongen.
'Luister. Ik ben dan misschien in jouw ogen niet meer dan een monster, maar heel toevallig weet dit monster wel wat er zo'n beetje in een mensenziel afspeelt. Want ooit was ik net zoals jij. Vraag me niet waarom ik dit vertel, maar zorg dat je in de buurt van Elif, Gawyn of Lewis blijft. Zij zullen je tenminste niet aan stukken rijten.'
Het klinkt als de zinlove poging om de dood van het meisje te compenseren en misschien krijg ik hier nog wel enorme spijt van. Ach, wie weet. Ik neem het risico op de koop toe.

No growth of the heart is ever a waste