Het beheerst m,n leven ik kan er niet door slapen ik denk er al bijna 2 weken aan iedere keer dat ik even niks hoef te doen denk ik eraan alle dingen die er gebeurt zijn ook al zijn ze opgelost blijf ik er aan denken het zijn gewoon zwarte dagen in m,n leven en pijnlijke dagen in m,n leven dagen in m,n leven die ik niet terug krijg hoe graag ik het ook wil smeken heeft toch geen zin die dagen krijg ik gewoon nooit meer terug als ik eraan denk kan ik me daarna geen leuke dingen uit m,n leven meer herinneren nu ik er aan denk ik weet niet wat ik moet denken zelfs m,n vader ligt er 's nachts wakker van dat betekent toch wel wat als je ouders er zelfs niet van kunnen slapen vandaag was ook weer een zwarte dag geslagen geschopt gebroken hart het is gewoon te pijnlijk om te zeggen het is net of je hart in tweeën wordt gescheurd al die dingen die er gebeuren ik wil gewoon niet meer naar school zover is het nu al gekomen ik dacht in de zomer vakantie dat het op de middelbare school beter zou gaan maar het is juist nog veel erger geworden ik zie school eerder als een marteling dan als school het is niet meer leuk om naar school te gaan ik heb het gevoel dat ik alleen maar naar school ga zodat iedereen iemand heeft om even tegenaan te schelden zonder aan diegene zijn gevoelens te denken en dat je diegene gewoon even omver kunt duwen en slaan en schoppen zonder dat diegene pijn lijdt lichamelijk en van binnen ik haat het nu gewoon om naar school te gaan het gaat op deze manier niet meer ze hebben het zo erg gemaakt dat ik niet meer naar school wil waarom moet dit nou altijd mij overkomen ik voel me eerder een object waar je mee doet wat je wil en het ze voor de rest niks kan schelen wat die ervan vind want alleen hun mening telt volgens hun ik zou gewoon willen dat ze dood zijn zonder al die mensen was mijn hele leven niet verpest het is gewoon te erg wat iedereen bij me heeft aangericht ik wil niet meer naar school en als ik naar school ga ben ik nog altijd bang dat als ik naar school ga dat er dan weer wat gebeurt ze kijken me steeds na het lijkt wel of ik iedere dag achtervolgd wordt door Mandy ik kan er niet meer tegen ik wil niet meer naar school en ik durf niet meer naar school ookal wordt het opgelost nog meer mensen die je alleen maar nastaren alsof je een moord hebt gepleegd het is niet meer leuk het was nooit leuk ze hebben geen gevoelens voor andere als ze wisten dat ik bijna iedere dag eraan denk en dat ik moet huilen het je nog geen fuck kan schelen ik kan hier niet meer tegen ze hebben het zover gekregen dat ik niet meer wil niet naar school nooit meer het blijft altijd doorgaan doordat het al is begonnen toen ik nog klein was ben ik er alleen maar gevoeliger voor en het kan ze geen fuck schelen!
Ik ga hier echt kapot aan, weet je dat?
FML.
Life is hard and then we die
