Hahaha. We zaten zo net aan tafel, te eten. En m'n moeder vroeg aan één van m'n broers een appel. Hij mocht niet rimpelig en zacht zijn. De eerste was dat wel, de tweede niet en die at ze op. Toen pakte ik die eerste, die een beetje een kont had en ik zei: 'Dit is een kontappel'. Ik zette de appel vervolgens voor mijn broer, en hij heel serieus - ja hij meende 't echt. 'Is dat een kontappel?' En ik, 'Neeeeeee, joh. Die bestaan niet.' Waarop hij zegt: 'O, ik dacht misschien is het een soort appel.' En m'n moeder: 'Zie je het al voor je? In de winkel, "Waar liggen de kontappels?".' Hahaha. Ik lag helemaal plat en liet tranen van 't lachen. Ok, wie heeft ook zo'n goedgelovige broer? :')
"I shut my eyes in order to see.'
