Maar ik moet het echt even kwijt.
Mijn crush heeft dus wat met een vriendin van me, en volgens mij is het dik aan. En telkens heb ik dat van me af proberen te duwen van nee, het gaat wel uit, ooit. Hij twijfelde zelfs nog toen ze hadden, en dat vertelde hij tegen mij. Dus ik vestigde weinig hoop op hun relatie en veel mensen om mij heen zeiden zelf ook al dat ze echt niet snapten wat die twee bij elkaar doen.
Maar vandaag is die hoop dus compleet weggevaagd.
Oké, telkens als ik zie dat ze een kus geven omdat ze naar een verschillende les moeten kijk ik weg omdat ik het niet hoefde te zien.
Maar nu?
Het was pauze en de bel ging. Zoals altijd gaven ze elkaar een kus enzo, dus ik keek weg. Maar blijkbaar was één niet genoeg, nee natuurlijk niet. Ze konden niet van elkaar afblijven, bleek. En ik zag het niet, ik hóórde het. Echt, dat was heel erg fijn.
?!
Moet ik nu oordoppen meenemen of zo? Echt, ik werd helemaal misselijk en ik ben zo snel mogelijk weggegaan.
Nu voel ik me nog steeds kut want het ik haaaaat het zo. Die verliefdheid gaat maar niet weg, en ik heb nu ook al geen hoop meer dat het weg zal gaan. Ik haat liefde, die!
Heeft iemand hier ook lovetroubles, tell me. Anders voel ik me zo alleen op de wereld. (':
You're a lover of the wild and a joker of the heart, but are you mine?
