Ik ben weer thuis, sinds gisteren. Eergisteren heb ik nog met mijn ouders gepraat, maar de ruzie werd daarvan niet opgelost. Ik heb dingen gezegd waar ik eigenlijk spijt van moet hebben, maar dat heb ik niet. Alles wat in mijn gedachten zat heb ik gezegd en het heeft mijn ouders tot denken gezet.
Gisteren ben ik weer naar huis gekomen om weer te praten. Gelukkig was mijn vriend er in het begin, anders was ik weer weggegaan. Mijn moeder was niet thuis, maar mijn vader wel. Na een uur is mijn vriend weggegaan zodat ik met mijn vader kon praten.
Hij vertelde mij dingen over mijzelf waar hij en mijn moeder achter zijn gekomen in de dagen dat ik weg was en wat ik dinsdag allemaal zei, heeft hun gedachte zeker gemaakt. Ik vertelde namelijk dat ik een negatieve sfeer bij ons thuis voel, dat ik het hier totaal niet gezellig vind.
Mijn ouders dachten dat ik hooggevoelig was en hebben daar van alles over gezocht. Uiteindelijk zijn ze tot de conclusie gekomen dat het écht zo is. Niet alleen maar omdat ik een negatieve sfeer thuis voel (vooral in de laatste weken), maar omdat mijn moeder de laatste tijd ontzettend chagrijnig is. Dat vertelde ik dinsdag dus ook al, maar toen ontkende ze.
Nadat mijn vader dit vertelde kwam mijn moeder thuis en gingen we met zijn drieën verder praten. Mijn moeder zei dat ze heel lang op internet gezocht heeft en dat heel veel overeemkomt met mij. Ik deed ook nog een test en er kwam een vraag in voor: Irriteer jij je aan lipjes op kleding? Nou, als ik die dingen voel stress ik compleet en ik heb nooit geweten hoe dat komt.
Ik trek mij ook dingen heel erg aan. Een vriendin van mij ligt erg slecht, ze is depressief, heeft boulimia en wordt waaschijnlijk weer opgenomen. Sinds het weer slecht met haar gaat, voel ik me ook slechter. Als iemand mij plaagt zie ik het gelijk als pesten. Er zijn weinig mensen die mij wantrouwen en veel mensen vertrouwen mij ook hun geheimen toe. Ik slaap slecht, omdat ik alles van de afgelopen dag nog moet verwerken. Zo kan ik wel heel lang doorgaan.
Mijn vader vertelde ook nog dit: Als wij iemand over straat niet lopen die huilt, weten wij dat die verdrietig is. Als wij iemand zien lopen die lacht, weten wij dat die vrolijk is. Maar jij kan door dat lachende gezicht doorkijken, jij hebt heel snel door hoe mensen zich voelen. Je kunt het vergelijken met iemand die uit zijn hoofd de worteld van -heel veel getalletjes- weet, zo weet jij iemands zijn gevoelens. Dat klopt ook, ik heb heel snel door als iemand niet lekker in zijn vel zit enzo.
Nouja, het was dus allemaal best heftig wat ik te horen heb gekregen en ik ga daarvoor binnenkort naar een speciale therapeut. Die leert mij omgaan met wat ik heb en hoe ik het kan wegzetten.
Op school krijgt ook niemand het te weten, alleen mijn mentrix. Wanneer ze dit doorverteld halen mijn ouders me van school, omdat de kans groot is dat mensen me hierdoor raar gaan vinden en me gaan pesten.
Ik ben gemeen xoxo
