Ik heb gister mijn kitten van 8 weken zien sterven. Het was echt verschrikkelijk! En vooral het feit dat ik écht van haar hield ondanks dat ze nog maar 8 weken was.
Ik zat boven totdat mijn moeder mij in paniek riep en ik mijn zusje beneden hoorde gillen. Ik rende zo snel als ik kon naar beneden en mijn moeder vertelde wat er was gebeurd. Er was een bloempot van het raamkozijn op haar gevallen. Het was echt niet fijn om te zien hoe ze crepeerde van de pijn, mijn moeder zei nadat alles gebeurd was hij waarschijnlijk op haar hoofd gevallen was.
Ze strompelde door het huis en liet overal poep achter -dat was al geen goed teken- naar de keuken en bleef maar heel raar miauwen. Het was vreselijk om te zien, ze ging onder de klep van de vaatwasser zitten en ik liep achter haar aan. Ik ging op mijn knieën zitten en keek naar haar ik probeerde haar te kalmeren aangezien ze totaal in paniek was. Mijn zusje heeft gedragstoornissen zoals ADHD, ging naar buiten en schreeuwde en gilde alles bij elkaar zelfs de hele buurt kwam naar buiten. Hierdoor had mijn moeder geen tijd om er voor de kitten te zijn. Eerst was ik nog wel kalm en rustig. Totdat ik terug liep naar de woonkamer om tegen mijn zusje te schelden dat ze normaal moest doen wat ik tripte er ook door. En toen kwam het, mijn zusje schreeuwde alles bij elkaar een gilde dat ze dood was. Ik draaide me om en voelde de paniek en angst door mijn lichaam heen gaan, aangezien ik die ochtend nog heel leuk met haar bezig was. Ik kon het niet begrijpen, ik speelde eerst zelf nog baby'tje met haar, dan wikkelde ik haar in een deken en legde haar in mijn armen waarna zij dan rustig in slaap viel. In die acht weken had ik echt een band met haar gekregen...
Ik barstte in snikken uit en liet mezelf tegen de muur naar beneden zakken. Mijn moeder moest voor de zoveelste keer achter mijn zusje aan naar buiten. Het was echt verschrikkelijk om te zien hoe ze daar dood lag, ze was gewoon weg. Na eventjes kwam mijn oma want wij drieën konden echt geen dood dier oprapen. Mijn moeder, zusje en oma gingen met haar naar de dierenarts. Waar ze gecremeerd werd. Toen ik alleen thuis was werd ik gek, ik zag bloed in de keuken en barstte weer in huilen uit. Ze had zoveel pijn gehad! Het was echt verschrikkelijk om dat kleine beestje zo te zien lijden. Onze andere kitten bleef er maar naar toe gaan en erbij zitten.
Toen mijn moeder thuis kwam bleek dat het bloed uit haar mondje was gekomen. Daarna hebben we met z'n drieën er nog lang over gepraat en mijn moeder zei dat, dat bloed en poep gewoon kwam omdat ze verlamd was geworden door die nek. Maar nu, ik hier zo zit denk ik telkens als ik naar beneden ga haar weer zie, dat ze gewoon aan het spelen is... Ik kan gewoon niet geloven dat het gebeurd is, die bloempot is nog nóóit gevallen en dan moet dat kut ding nu precies vallen waar zij zat?! Ongelukken zitten dus écht in kleine hoekjes...
Sorry, maar ik moest het echt even aan iemand kwijt.
[ bericht aangepast op 11 aug 2010 - 9:14 ]
