Komt mijn vader binnen: 'Ik ga vanavond te condoleren met je oma.'
Ik: 'Wie is er dood dan?'
Pa: 'Meneer Buter.'
Ik: 'Eh'
Pa schreeuwend: 'JA WAT IS DAT NOU WEER VOOR REACTIE? Zo reageer je toch niet, wat ben je respectloos, je kan toch even zeggen dat je het erg vind blablabla.'
Dude. Ik ken die hele man niet eens ._. Kan ik er wat aan doen dat ik 'eh' zeg als ik aan het nadenken ben over wie het ook alweer is.
Goddamnit :')
Everything is quiet, except for all the voices in my head that say your name.
