• Hoe kan je je ouders over halen?
    ik wil echt zo graag een keer naar een concert. Maar ze vinden me te jong wat ik enrgens op vind slaan. Maar ik wil echt zoooooo graag.


    Ivar Oosterloo.

    Bij mijn vader helpt zeuren. Gewoon net zolang zeuren tot ik krijg wat ik wil :9~(A)


    'I would rather fight with you, than make love to anyone else.'

    Ze zo ver krijgen om met je mee te gaan, je vervolgens heel goed gedragen en ze bij het volgende concert overtuigen dat je wel heel verantwoordelijk bent tijdens zulke evenementen en ze heus niet meer mee hoeven. :Y)

    Toen ze voor het eerst en voor de tweede keer hier in Belgie waren mocht ik ook niet.
    Op werchter boutique, 25 februari en 17 maart mocht ik wel. En dat laatste was zelfs in Lille, haha.
    Maar ik verwittig je, eenmaal je naar 1 concert bent geweest.. kan je echt niet meer zonder D:

    Misschien mag je wel met iemand mee die wat ouder is?


    If I were a boy, I swear I'd be a better man.

    Ik heb moeten wachten tot mijn 17e, waardoor ik toen al veel concerten mis heb moeten lopen -oa de eerste paar van TH waar ik graag heen gewild had-. Ik zou zeggen: Blijf het ze gewoon vragen, maar als het uiteindelijk niet mag, dan mag het niet. Ik zou geen fratsen uit halen als bijvoorbeeld stiekem gaan. Daar schaad je het vertrouwen van je ouders dan heel erg mee plus daarbij zullen ze nog overbezorgder worden met anderen dingen.


    Wie du mir, so ich dir.

    Prodigy schreef:
    Ze zo ver krijgen om met je mee te gaan, je vervolgens heel goed gedragen en ze bij het volgende concert overtuigen dat je wel heel verantwoordelijk bent tijdens zulke evenementen en ze heus niet meer mee hoeven. :Y)


    Staat dat neit raar. Dan sta je daar met je ouders.


    Ivar Oosterloo.

    Voor mij heeft het ook ff geduurd voor ik mocht.
    Vraag of een van hun meegaat? Dan zien ze zelf dat je echt niet te jong bent hoor (krul)


    You’re falling into history.

    Ik ga altijd naar concerten met mijn vader. Da's best gezellig en staat helemaal niet raar! Ik mag ook niet alleen gaan. Dus sluit een compromis en ga met je ouders.

    [ bericht aangepast op 16 juli 2010 - 14:57 ]


    Reality is a lovely place, but I wouldn't wanna live there.

    Ik zeur gewoon altijd door totdat het mag. Of ik ga ineens overdreven vriendelijk doen en het daarna gewoon nog een keer vragen :'D


    Everything is quiet, except for all the voices in my head that say your name.

    Ik ben samen met 2 vriendinnen naar een concert van muse geweest, mijn moeder ging samen met haar vriend. Maar ze hielden helemaal niet van die muziek, haal je ouders gewoon over dat hun ook meegaan, ze stonden ook niet bij me ofzo.

    Nouja, en ze zagen dat ik me goed gedroeg, dus mocht ik met 1 vriendin naar de tmf-awards=D.
    ALLEEN. Dus zeg gewoon dat hun ook meemogen ö.


    Live life like a raver.

    Zorg dat je alles goed in orde hebt. Hoe je erheen gaat, met wie, en hoe je terug komt. Als dat goed gereheld is, is dat al een zorg minder. Verder gewoon doorzeuren en hun overtuigen hoe graag je het wilt. =)


    Love is in the air'<3

    Mijn moeder zei 23 februari (TH concert). 'Ach, ik weet toch dat ik je niet kan tegen houden om niet naar een Tokio Hotel concert te gaan' x). Mijn moeder is op zich wel makkelijk met zulk soort dingen, dus ik heb niet echt tips, sorry.

    De eerste keer kreeg ik ze zover door te zeggen dat mijn vader maar mee moest en de tweede keer mocht ik gewoon, maar toen ging ik met mijn zus. 8D


    "You move me, Kurt." ~ Blaine Anderson

    wat kan je het beste doen..... wachten tot je oud genoeg bent? :/


    waarom is het zo godse koud? :(

    Doe zoals myn broer. (:
    Ga gewoon bij een vriend(in) slapen die wél mag gaan van zijn/haar ouders, en ga gewoon stiekem mee. (:
    Of, neem gewoon een van je ouders mee..?
    Maar, uiteindelijk, by my thuis krijg je alles gedaan van ze, als je een goed rapport hebt.
    Dus, je kan proberen zo'n deal te maken dat als je voor jouw slechtste vak goede punten je haalt, je dan naar een concert mag.. (:


    effort never betrays you