Ik heb nog nooit zo hard gehuild... - Stamcafé

als de afgelopen dagen.
Want woensdag moest mijn pa geopereerd worden. Oké niks aan het handje, ookal was die operatie een zware. Mijn ma belde donderdag nog even naar mijn papa. Hij nam op en hij zei; "Ik ben niet lekker en ga slapen," dus toen hing mijn papa op. Ja wij dachten van dat zal wel normaal zijn na zo'n zware operatie. Gisteren kreeg mijn mama om half één telefoon. Het ging niet goed met mijn papa. Er was een lek ontstaan ofzo, en ze hebben mijn pa zijn buik leeggepompt. Hij werd toen naar de insiefcare gebracht. De dokter belde toen nog van dat we beter niet zouden komen, omdat hij telkens lag te slapen. -hij word in slaap gehouden tegen de pijn,- Ik kreeg dat om 2 uur te horen, en ik ben serieus erg hard in huilen uitgebarst. Om half vijf zijn we nog eens opgebeld of we langs wouden komen, voor toestemming om mijn papa een bepaald medicijn te geven. Dus wij vertrekken daarnaar toe. Oké alles goed enz. Krijgen we daar uitleg wat ze gaan doen. Vandaag zou zijn maag nog eens gespoeld worden & Morgen dan nog eens worden geopereerd. Dus daarnet belde mijn mama nog eens, het gaat nu juist slechter met mijn papa. Ik ben daarnet ook weer in huilen uitgebarsten, en ik doe het nog steeds. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen, en ik wil nu gewoon niks. Ik kan amper eten, ik krijg gewoon niks in mijn keel gepropt. En daar komt dan nog eens bij dat ik telkens aan hem denk. Ik heb ook al tijdens hoofdpijn vanaf woensdagmiddag enzo. Maandag ga ik wel gewoon weer naar school, maar ik ben bang dat ik dan iedereen gewoon weg jaag. Ik kan er niet tegen dat iedereen me wilt troosten. Ik vind het wel lief enz, maar ik ga er liever alleen mee om. En nu heb ik dus te horen gekregen dat ze m'n pa morgen misschien niet kunnen opereren omdat het juist slechter met hem gaat. Hij blijft niet lang genoeg stabiel. Ik ben echt bang dat m'n pa dood gaat....

-bedankt als dit allemaal gelezen hebt. Ik weet niet waar dit moet staan enz. Ik moest gewoon even mijn verhaal kwijt.

Sorry voor de spellingsfouten, ik zie nu nogal troebel van het huilen...,-

[ bericht aangepast op 6 maart 2010 - 10:25 ]

---

.

Sterkte,ik zou als je zo erg afziet,totaal niet naar school gaan,en als het erg is loop gewoon uit de klas. Dan gaan ze vragen stellen en misschien gaat die leerkracht boos zijn maar dan heb jij gewoon effe een moment dat je alleen bent. En vraag desnoods aan één vriendin dat ze bij je blijft,maar dat ze je niet gaat troosten maar gewoon naast je sta. Zodat je een knuffel kunt krijgen als je dat wilt. En zeg ook gewoon dat ze niet weg moet lopen als je bod doe. En niet opgeven,jij en je papa komen er wel door!

Heel veel sterkte .

---

it's true; i love you.

Heej sterkte en wens je moeder dat ook! best rot. Als je bij je pa komt, knuffel hem dan extra ook omdat je hem miste, hoopte dat ie niet zoo ging en ook een van mij omdat ik mee leef!
x

---

' Nyctophilia '

Ik zit nu echt hard te huilen. Mijn mama heeft gehoord dat m'n pa een stoma heeft gekregen. Mijn moeder heeft nog niet gehuild, maar daarnet wel. Ze kon gewoon niet huilen. Ik weet het allemaal niet meer. Het gaat steeds slechter lijkt het wel. Er was nu weer een lek, en nu denkt zelfs m'n ma dat mijn papa dood gaat...

---

.

[ bericht aangepast op 7 maart 2010 - 18:14 ]

---

' Nyctophilia '

Weetje niet aan denken. Ga met je moeder gek doen op muziek ofzo? Of juist op de muziek die zij leuk vind. of neem een douche. dta ontspant mij altijd!

x

---

' Nyctophilia '

Dankje.
Ik hoop dat school me morgen wat afleiding geeft.

---

.

Meisje toch.. heel veel succes en alle geluk van de wereld voor je vader <3

---

ars moriendi

Veel sterkte!

---

Wrinkled linen and half tinted sunnies.

Jeetje wat een verhaal..
Ik weet gewoon even niks te zeggen.
Dit is echt heel erg heftig en het is echt klote dat het juist jou overkomt!
Heel veel sterkte!

---

your eyes are like stars in the night.

Bedankt allemaal. Echt waar<3

---

If you don't understand my silence, you will never understand my words.

Pliena schreef:
Heel veel sterkte en probeer afentoe ook je zinnen eens te verzetten.

---

Let's do this poo

SilentShadow schreef:
Ach, lieverd, toch!
Het spijt me echt heel erg voor jullie. Ik denk dat het enige wat je kunt doen is élke dag blijven hopen dat het goed komt met je vader. En met heel je hart erin geloven! Probeer zo min mogelijk te twijfelen, of te denken aan het ergste. Blijf geloven, geef niet op! Dan zal je vader dat ook niet doen. <3

En wat je situatie op school betreft; ik denk dat je beter voorzichtig kunt zeggen dat je er liever niet over wilt praten. Ze zullen het heus wel begrijpen. En anders is het misschien beter om er wél met iemand over te praten, want als je het geheim houd wordt het misschien uiteindelijk veel moeilijker voor je om het te verwerken. Doe maar waar jij je het beste bij voelt! <3
Veeel sterkte!

Ik ben het met haar eens.

Okay, ik ben ook iemand verloren. Ik geef het gewoon eerlijk toe. Maar op school weten ze er niks van af. Ik heb er zelf voor gekozen. Alleen mijn bff's weten dit, en nog een paar meiden/jongens die ik goed vertrouw enzo. Maar tegenwoordig vertel ik het meer. En ook van waarom hij op mijn verjaardag zm heeft gepleegd, en wat voor reden dat was, en waarom zijn vrienden het pas 2 maanden later vertelden (ze deden het niet omdat mijn bff Lars (die jongen die zm pleegde) dat wou, maar omdat ze bang waren dan mijn verjaardag meteen, euh, bah zal zijn.

Maar eigenlijk is mijn levens-ervaring met dit eigenlijk niet zo erg vergelijkbaar, maar misschien heb je er wel iets mee. Ik heb het er zelf voor gekozen, om het niet op school te koop mee gaan lopen, en ook het alleen tegen mijn bff's te vertellen. De laatste tijd vertel ik het meer tegen mensen die ik net ken, maar dat is gewoon om even te laten zien zo van. Dit is Jannie Jackknife, dit is mijn leven, en zo ziet het eruit. Fack het feit dat ik veel met zm, snijden, ano, boulimia, kanker, enzovoorts te maken heb. That's life. Maar 1 ding dat ik wel heb geleerd is, kan misschien lullig bij je overkomen maar zo is het echt niet bedoeld! Keep holding on, because I know that I can make it through.

Maar wat bij mij heel veel helpt, is gewoon muziek aan zetten. Of het nou Children Of Bodom, Secondhand Serenade, Bullet For My Valentine of STEREO is. Luister gewoon een liedje, probeer het mee te zingen, ookal zing je zo vals als een domme kraai, of zing je zo perfect als een nachtegaal, gewoon zingen. En onthoud het zinnetje wat ik net ook zei. Keep holding on, because I know that I can make it through.

Misschien heb je hier iets aan, of niet. Maar soms is het wel even fijn om te weten dat er mensen voor je klaar staan, ookal ken je ze niet.

Heel veel sterkte meid, en gebruik je kansen voor een schouder om op te huilen! Het lucht echt! Of het nou je moeder is of je aller beste vriendin, alle kleine beetjes helpen!!

---

I'll live every second like it is my last one <3

weet niet echt wat ik moet zeggen..
maar heel veel sterkte iig..

---

Destiny is what you're supposed to do. Fate is what kicks you in the ass to make you do it.

Ik heb dat hele verhaal twee jaar geleden ook zo ongeveer meegemaakt. Mijn vader ging dus dood. Maar, ik zou het alleen aan je beste vriendinnen enzo vertellen, anders is het alleen maar irritant.
Ik weet ook niet egt wat ik moet zeggen, want je hebt dus wel kans dat hij het niet haalt, maar mijn vader hadden ze al opgegeven, dus je hebt meer kans.

---

Alis volat propriis