• ...ik de laatste paar dagen echt niet meer kan slapen, omdat ik bang ben voor school? Het begon met de feestdagen, opblijven tot een uur of 12. En nu lig ik gewoon om half 4 nog steeds wakker. ><

    Ik zit dus vreselijk tegen school op. Nu ik het erover heb breekt het zweet me al uit. Een week voor de vakantie heb ik niets anders gedaan dan spijbelen, en ik wil dan ook totaal niet terug. Maar ik kan natuurlijk niet zomaar weg blijven. Ik weet niet wat het is. Ja, een soort angst, waar ik me geen raad mee weet. ><

    Iemand die hetzelfde heeft en/of mij kan helpen..?

    [ bericht aangepast op 29 dec 2009 - 3:20 ]


    This is how we like to do it in the murder scene.

    Heroic schreef:
    Als het niet je toetsen en/of leraren zijn, is het dan niet beter om naar een andere school te gaan en een nieuwe start te maken?



    idk, misschien wel ja. Maar ik durf het mijn ouders niet te vertellen, die denken juist dat het zo goed met me gaat.


    This is how we like to do it in the murder scene.

    xPAGES schreef:
    (...)

    idk, misschien wel ja. Maar ik durf het mijn ouders niet te vertellen, die denken juist dat het zo goed met me gaat.

    Dan lijkt me verstandig als je het wél tegen je ouders zegt, toch? Als je een beetje goed met ze kan opschieten en zo, en ze je willen helpen, kan je best vertellen hoe je je echt voelt. (:


    You're a lover of the wild and a joker of the heart, but are you mine?

    xPAGES schreef:
    (...)
    Ik heb eigenlijk geen idee. Zodra ik daar een voet over de drempel heb gezet bouw ik een soort van muur om me heen. Ik voel me daar ongemakkelijk, bang, onzeker. Het is een soort angst waarvan ik niet precies weet wát het precies is.



    Andere school misschien? Anders haal je je jaar niet en dan zit je er nog langer op


    Wow, that's an awesome vampire power, dude.

    Sehnsucht schreef:
    (...)

    Ik weet wat je bedoelt, maar bij mij is er dan altijd ergens nog iets in mijn hoofd dat zegt dat ik niet mag opgeven.
    En meestal zit ik dan enorm in de knoop tussen die twee gedachten, maar het houdt me wel recht.



    Als ik dat doe maak ik mezelf helemaal gek ben ik bang. Natuurlijk zegt iets in mij dat ik het inderdaad niet mag opgeven, we hebben vrij veel meegemaakt en dat alles is nu weg. We weten veel van elkaar, de reden dat zij zich van me afstoot, voor mij alleen maar meer redenen om onze vriendschap tot stand proberen te houden. Maar als dat maar van één kant komt houd het snel op.


    This is how we like to do it in the murder scene.

    COSIMO schreef:
    (...)


    Andere school misschien? Anders haal je je jaar niet en dan zit je er nog langer op



    Klopt. Ik ben allang blij dat ik (waarschijnlijk) nog maar twee jaar hoef, en dan hopelijk door kan naar mijn vervolgopleiding op een andere school. Daar kijk ik echt naar uit. Misschien is naar een andere school gaan wel de beste oplossing.


    This is how we like to do it in the murder scene.

    xPAGES schreef:
    (...)

    Oh, zo. Ja, dat klopt wel. Ik heb er slapeloze nachten van, soms word ik er zelfs ziek van. En dat maakt de situatie niet beter. S: Ik hoop dat het vanzelf weg gaat!

    Mss kan je het beter toch tegen iemand zeggen als het over een paar weken niet weg is.

    MissMusicXxX schreef:
    (...)
    Mss kan je het beter toch tegen iemand zeggen als het over een paar weken niet weg is.



    Ja.. Ik kijk het nog een paar weken aan, en dan zal ik echt hulp moeten zoeken ben ik bang.


    This is how we like to do it in the murder scene.

    Dat heb ik ook wel eens gehad. Ik raakte helemaal in paniek als ik dacht aan school en ik moest daardoor zelfs huilen. Maar het is uiteindelijk vanzelf weer overgegaan.


    Everything is quiet, except for all the voices in my head that say your name.

    Rosebeat schreef:
    Dat heb ik ook wel eens gehad. Ik raakte helemaal in paniek als ik dacht aan school en ik moest daardoor zelfs huilen. Maar het is uiteindelijk vanzelf weer overgegaan.



    Ik hoop dat, dat ook bij mij het geval is. S:


    This is how we like to do it in the murder scene.

    Weetje, altijd voordat ik naar school ga ben ik heel zenuwachtig. Ik denk meteen aan, wat iedereen van mij vind, of iedereen mij aankijkt. Hoe het zou gaan. Ik ben zelf ook heel erg onzeker over mezelf, en ik ben zelf ook heel veel vrienden kwijtgeraakt, mijn moeder zei dat het mijn eigen schuld was. En waarom? Weet ik nog steeds niet.


    You can run but not hide

    Waarvoor ben je precies angstig? Dat leraren boos worden dat je gespijbeld hebt, of slechte cijfers, of word je gepest. Ik snap het niet helemaal.


    Als je maar een ananas hebt..

    VogueStyle schreef:
    Weetje, altijd voordat ik naar school ga ben ik heel zenuwachtig. Ik denk meteen aan, wat iedereen van mij vind, of iedereen mij aankijkt. Hoe het zou gaan. Ik ben zelf ook heel erg onzeker over mezelf, en ik ben zelf ook heel veel vrienden kwijtgeraakt, mijn moeder zei dat het mijn eigen schuld was. En waarom? Weet ik nog steeds niet.



    Ja, dat heb ik dus ook! Ik ben niet zozeer bang om wat anderen van mij vinden, maar dat ik niet gezien word. Ik vraag niet precies om aandacht, maar het zou fijn zijn als ik tenminste één iemand had met wie ik kon omgaan daar. Mijn moeder zegt dus ook dat het mijn eigen schuld is, dat ik me niet open stel voor anderen. S:


    This is how we like to do it in the murder scene.

    VoodooDoll schreef:
    Waarvoor ben je precies angstig? Dat leraren boos worden dat je gespijbeld hebt, of slechte cijfers, of word je gepest. Ik snap het niet helemaal.



    Dat ik daar alleen ben, denk ik. Ik houd er niet echt van om in het openbaar alleen te zijn. Natuurlijk ook een beetje voor wat mijn straf zal zijn, omdat ik spijbel. En toch blijf ik het doen. Eigenlijk speelt alles daar een rol, de hele omgeving. Het geeft me het gevoel dat ik niet eens besta.


    This is how we like to do it in the murder scene.

    Ik had dat vorig jaar heel erg.. Ik was in het begin zó bang dat ik geen vrienden zou maken in mijn nieuwe klas, etc. Zó erg zelfs dat ik er ziek van werd. Maarja, na 2 weken was ik weer beter, en ik zat heel erg op tegen school. Uiteindelijk ben ik wel gewoon weer gegaan, en maakte ik ook gewoon nieuwe vrienden. Ik vond het ontzettend leuk, en achteraf kan ik zeggen dat vorig jaar mijn leukste schooljaar is geweest van allemaal.
    Mijn advies; gewoon even doorbijten, hoe moeilijk het nu ook lijkt. (:


    Protège moi de mes désirs.

    sacred schreef:
    Ik had dat vorig jaar heel erg.. Ik was in het begin zó bang dat ik geen vrienden zou maken in mijn nieuwe klas, etc. Zó erg zelfs dat ik er ziek van werd. Maarja, na 2 weken was ik weer beter, en ik zat heel erg op tegen school. Uiteindelijk ben ik wel gewoon weer gegaan, en maakte ik ook gewoon nieuwe vrienden. Ik vond het ontzettend leuk, en achteraf kan ik zeggen dat vorig jaar mijn leukste schooljaar is geweest van allemaal.
    Mijn advies; gewoon even doorbijten, hoe moeilijk het nu ook lijkt. (:



    Ik ben niet zozeer bang dat ik geen nieuwe vrienden zal maken, eerder dat ik ze weer ga verliezen. Bovendien is dit wel iets langer dan 2 week aan de gang. Eerder een maand ofzo. S:


    This is how we like to do it in the murder scene.