• ...ik de laatste paar dagen echt niet meer kan slapen, omdat ik bang ben voor school? Het begon met de feestdagen, opblijven tot een uur of 12. En nu lig ik gewoon om half 4 nog steeds wakker. ><

    Ik zit dus vreselijk tegen school op. Nu ik het erover heb breekt het zweet me al uit. Een week voor de vakantie heb ik niets anders gedaan dan spijbelen, en ik wil dan ook totaal niet terug. Maar ik kan natuurlijk niet zomaar weg blijven. Ik weet niet wat het is. Ja, een soort angst, waar ik me geen raad mee weet. ><

    Iemand die hetzelfde heeft en/of mij kan helpen..?

    [ bericht aangepast op 29 dec 2009 - 3:20 ]


    This is how we like to do it in the murder scene.

    Ik ben dus niet de enige dat lijd aan slapeloosheid, ik kijk soms niet erg op tegen gym want ik heb afgelopen paar jaar wat lichamelijk problemen gehad -pfeiffer, bloedarmoede etc- en ik kreeg nogal wat kritiek van mijn klasgenoten, maar dat is wat vermindert.


    we've only said goodbye with words

    Luctus schreef:
    Meschien moet je met iemadn praten,weer terug naar de ggz gaan ofzo.



    Niet één van m'n sterkste kanten, op iemand afstappen en zeggen wat er aan de hand is. Dat vergt enorm veel zelfvertrouwen, dat ik dus niet heb. S:


    This is how we like to do it in the murder scene.

    SKANDAR schreef:
    Ik ben dus niet de enige dat lijd aan slapeloosheid, ik kijk soms niet erg op tegen gym want ik heb afgelopen paar jaar wat lichamelijk problemen gehad -pfeiffer, bloedarmoede etc- en ik kreeg nogal wat kritiek van mijn klasgenoten, maar dat is wat vermindert.



    Daar begon het bij mij ook mee vorig jaar, spijbelen onder gym. Nu zijn het soms hele dagen.


    This is how we like to do it in the murder scene.

    xPAGES schreef:
    (...)

    Het is niet zozeer dat ik bang ben voor toetsen, want ik sta er vrij goed voor en proefwerken zijn nooit echt problemen voor mij. Zelfs al heb ik ze eens niet geleerd. Het is eerder mijn omgeving. Ik voel me daar erg onzeker.
    Ik ben in korte tijd veel vrienden kwijt geraakt, waarvan er een paar bij mij op school/in de klas zitten. Daarom voel ik me er erg alleen. Bijna niemand praat met me, het lijkt alsof ik doorzichtig ben ofzo. Ik heb het er al eens met mijn moeder over gehad, en die zegt dat het aan mij ligt. Omdat ik erg in mezelf gekeerd ben. S: M'n moeder weet echter niet dat het steeds erger word, en dat ik spijbel. Maar dat zal vast niet lang meer duren. Ik ben te bang om nog naar school te gaan, al weet ik niet precies waarom.


    Als die vrienden bij je in de klas zitten en jullie een groepswerk moeten doen, kan je misschien proberen er eens mee te praten?
    Of als je dat niet durft face-to-face, misschien via msn?


    You are the poetry Shakespeare was missing.

    Sehnsucht schreef:
    (...)

    Als die vrienden bij je in de klas zitten en jullie een groepswerk moeten doen, kan je misschien proberen er eens mee te praten?
    Of als je dat niet durft face-to-face, misschien via msn?



    Ik weet het niet, ik probeer het elke week face-to-face. Ik praat gewoon tegen ze, vraag ze wat, maar krijg totaal geen antwoord. En via msn doen ze alleen maar bot.


    This is how we like to do it in the murder scene.

    xPAGES schreef:
    (...)

    Ik weet het niet, ik probeer het elke week face-to-face. Ik praat gewoon tegen ze, vraag ze wat, maar krijg totaal geen antwoord. En via msn doen ze alleen maar bot.


    Heb je al eens gevraagd waarom ze zo bot doen?


    You are the poetry Shakespeare was missing.

    Sehnsucht schreef:
    (...)

    Heb je al eens gevraagd waarom ze zo bot doen?



    Ja, geen antwoord op gekregen.


    This is how we like to do it in the murder scene.

    Blijven vragen en geen gezwijg acccepteren?


    Hey you, don't tell me there's no hope at all. Together we stand, divided we fall

    Luctus schreef:
    Blijven vragen en geen gezwijg acccepteren?



    Ja, ik denk dat er niets anders op zit. Maar ik weet niet of dat wel lukt. Als ik geen antwoord krijg loop ik altijd snel weg omdat ik verschrikkelijk boos word.


    This is how we like to do it in the murder scene.

    xPAGES schreef:
    (...)

    Ja, geen antwoord op gekregen.


    Blijven vragen tot ze antwoord geven.
    Zeg ook dat je je echt afvraagt waarom ze zo doen, dat je geen reden kan bedenken.


    You are the poetry Shakespeare was missing.

    Sehnsucht schreef:
    (...)

    Blijven vragen tot ze antwoord geven.
    Zeg ook dat je je echt afvraagt waarom ze zo doen, dat je geen reden kan bedenken.



    Ik kan me herinneren wat mijn moeder heeft gezegt, omdat die (ex-)vriendin van me in het ziekenhuis heeft gelegen omdat ze zich mentaal helemaal ziek heeft gemaakt, waar haar lichaam op reageerde. Ze had verlammingsverschijnselen, en mijn moeder zei dat ze mij ging afstoten omdat ik haar het beste ken. Volgens m'n moeder is dat de reden. S: (Ze heeft veel levenservaring en merkt altijd wat er aan de hand is met mensen.)


    This is how we like to do it in the murder scene.

    xPAGES schreef:
    (...)

    Ik kan me herinneren wat mijn moeder heeft gezegt, omdat die (ex-)vriendin van me in het ziekenhuis heeft gelegen omdat ze zich mentaal helemaal ziek heeft gemaakt, waar haar lichaam op reageerde. Ze had verlammingsverschijnselen, en mijn moeder zei dat ze mij ging afstoten omdat ik haar het beste ken. Volgens m'n moeder is dat de reden. S: (Ze heeft veel levenservaring en merkt altijd wat er aan de hand is met mensen.)


    Dan moet jij - voor zover ik kan zeggen natuurlijk - proberen net het omgekeerde te doen en je zoveel mogelijk in haar buurt te zijn om haar te steunen. Het mag natuurlijk niet op stalking gaan lijken hé.
    En dan zal zij hopelijk inzien dat jij er écht voor haar bent en jij het goed met haar voorhebt.


    You are the poetry Shakespeare was missing.

    Sehnsucht schreef:
    (...)

    Dan moet jij - voor zover ik kan zeggen natuurlijk - proberen net het omgekeerde te doen en je zoveel mogelijk in haar buurt te zijn om haar te steunen. Het mag natuurlijk niet op stalking gaan lijken hé.
    En dan zal zij hopelijk inzien dat jij er écht voor haar bent en jij het goed met haar voorhebt.



    Ik weet niet of ik nog zoveel voor haar over heb.. Als ik merk dat mensen me niet in hun buurt willen hebben 'sluit ik mezelf op' en doe er geen moeite meer voor. Ik wou dat het anders was, maar het is vreselijk moeilijk om daarvan af te komen. S:


    This is how we like to do it in the murder scene.

    xPAGES schreef:
    (...)

    Ik weet niet of ik nog zoveel voor haar over heb.. Als ik merk dat mensen me niet in hun buurt willen hebben 'sluit ik mezelf op' en doe er geen moeite meer voor. Ik wou dat het anders was, maar het is vreselijk moeilijk om daarvan af te komen. S:


    Ik weet wat je bedoelt, maar bij mij is er dan altijd ergens nog iets in mijn hoofd dat zegt dat ik niet mag opgeven.
    En meestal zit ik dan enorm in de knoop tussen die twee gedachten, maar het houdt me wel recht.


    You are the poetry Shakespeare was missing.

    Als het niet je toetsen en/of leraren zijn, is het dan niet beter om naar een andere school te gaan en een nieuwe start te maken?


    You're a lover of the wild and a joker of the heart, but are you mine?