Ik hielp mijn beste vriendin met folders, zij deed de ene helft van de wijk en ik de ander. Ik wilde al stoppen, maar ik dacht, laat ik nog doorgaan tot na de kerst. Maar ik was een week ziek en zij begon te zeuren dat ik de folders moest doen, terwijl ik ziek ben. Toen dacht ik: 'Ja, kan jij het anders niet deze keer voor mij overnemen?'
Maar nee, dat wilde ze niet, omdat ze veel toetsen had. Toen vroeg ik of ze anders dan een vriend kon vragen of hij het voor me wilde doen. Maar ze zei dat ik die dag erna ook nog had. En toen na alle stress heb ik gezegt dat ik dan stop na die dag. En toen werd ze boos, vertelde iemand uit mijn klas. Dus heb ik in mijn ziek zijn, samen met mijn broertje folders gedaan.
Toen ik week later weer op school kwam, deed ze normaal tegen me alsof niks aan de hand was. Ik zelf durf ook niet meer over de folders te beginnen, anders gaat ze weer door het lint. Maar wat ik poep vond is, ik zie andere kinderen gewoon het weekend folders doen, en als ik aan haar vraag of ik het niet kan doen zegt ze: 'Nee, dat kan niet, het moet maandag of dinsdag. Anders krijg ik op mijn kop.' Terwijl het gewoon kon.
Zij deed altijd al de baas erover tegen mij, en ben blij dat ik ermee gestopt ben. Mijn moeder vond haar al niet te vertrouwen met het geld. Want eerst kreeg ik het altijd om de 2 weken. En toen altijd kwamen er weken later bij. En toen ik ermee gestopt ben, kreeg ik alles tegelijk. Dus zelf dacht ik ook dat ze alles gewoon voor d'r zelf hield.
Blaah, wat een verhaal. Maar moest het kwijt.
Maybe part of loving is learning to let go...