• Ik vind het vreemd dat ik nooit wat voel. Nouja, nooit... wel natuurlijk bij dingen als een lachbui of bij een film of zo.
    Maar altijd als er iets heel emotioneel is of als ik praat over dingen die gebeurt zijn/gebeuren. Dan lijkt het net of ik niet meer voel.
    Ook niet met zielige verhalen, als iemand iets verteld waarmee die persoon zit, dan voel ik er ook niks bij of ik denk: stel je niet zo aan joh, ik heb ook dingen meegemaakt.
    Heel vaag.
    Kan het niet zo goed uitleggen, maar herkend iemand dit?


    Als je maar een ananas hebt..

    Dit perfect beschreven hoe ik altijd voel mezelf.
    Maar in tegenstelling tot u, ik helemaal niet heb elke emotie.
    Of althans niet veel.

    Ik had pas nog in de krant gelezen: "Kinderen die opgroeien met een computer, leven totaal niet meer mee met de mede mens, ze kennen geen medeleiden of andere gevoelens meer"

    En ik geloof dat dit wel waar is. Maar jij kan natuurlijk ook iets anders hebben, en komt je gevoel vanzelf!


    Het heden is de geschiedenis gezien door de toekomst.

    Rickjuh schreef:
    Ik had pas nog in de krant gelezen: "Kinderen die opgroeien met een computer, leven totaal niet meer mee met de mede mens, ze kennen geen medeleiden of andere gevoelens meer"

    En ik geloof dat dit wel waar is. Maar jij kan natuurlijk ook iets anders hebben, en komt je gevoel vanzelf!

    Ik heb precies hetzelfde. Zodra ik over mijn verleden moet praten zet ik een knop om en wordt ik totaal emotieloos. En ik ben toch echt niet met een computer opgegroeid.


    Bored.

    ik ben te overemotioneel ;o ik ween als ik lach en ik ween als ik een droevige film zie ;o


    It even took me by surprise

    Idd, ik toon ook de meeste emoties als ik een (goede!) film zie.
    Anderen (vooral mijn familie dan) altijd zo: "Gij hebt echt geen gevoelens hé!" Eerder voor te lachen, maar ze menen dat ook wel :)
    Raar maar waar.


    007

    Kryptonite schreef:
    ik ben te overemotioneel ;o ik ween als ik lach en ik ween als ik een droevige film zie ;o

    Ik ook.
    Maar zodra ik over iets praat wat bv. met verleden temaken heeft of mijn vader. Voel ik ineens niks meer.


    Als je maar een ananas hebt..

    ik denk dat dat gewoon aan je karakter ligt en je er niets aan kunt doen..


    De wereld is weer plat ja. Op je bolle bips na.