Vanmorgen om zes uur werd mijn moeder gebeld om te zeggen dat het vriendje van mijn zus in het ziekenhuis lag.
Hij was 's nachts in zijn slaap in een coma geraakt, dat had te maken met een overdosis van zijn inspuiting voor zijn suiker. Hij heeft dus suikerziekte.
Gelukkig was hij vanmorgen al uit zijn coma ontwaakt, maar hij moest een hele nacht blijven en hij is dus naar huis gegaan omdat hij het beu was in het ziekenhuis.
Lekker verstandig.
En dan het tweede ding vind ik persoonlijk eigenlijk toch wel het ergste.
Mijn opa moest vandaag naar het ziekenhuis, op controle voor zijn kanker. Want hij heeft longkanker en er zat ook een vlekje op één van zijn ribben.
Nu, hij had al een tijdje rugpijn:, wat bleek nu; Had hij daar ook nog plekjes, die kwamen van die longkanker.
Ze wouden hem eerst bestralingen geven, maar vermits dat maar op één plaats kan, doen ze dat niet meer.
Het enige wat ze voor hem nog kunnen doen is chemo geven + pijnstillers en hopen dat het beter wordt. Lijk, hij is nog maar ergens in de zestig en ik wil 'm nog liever niet kwijt, kan me geen leven zonder hem voorstellen snap je?
Sorry als dit gezeik klink, maar het moest er gewoon even uit.