Houd je vast. :'D
Gisteren was het eindejaarsbal in een zo'n luxe feestzaal. Het was net zo'n VIP feestje zoals in Amerikaanse films, maar wat wil je nu ook als je op een school zit vol met nerdjes en rijke kindjes. :'D
Ik ging er met Laura, Anouk en Michelle heen. Zij waren na een half uurtje al helemaal bezopen. Ik niet, aangezien een Wodka-Redbull al acht euro kostte en mijn geld na twee drankjes al op was. Het was echt ongelofelijk amusant om aan te zien. Al de die rijkeluismensjes in kleedjes en kostuums waren te bezopen om nog op hun benen te kunnen staan halfweg de avond.
Achteraf zou ik samen met Michelle bij Laura blijven slapen, haar grote zus zou ons om drie uur komen halen. De afspraak tussen Laura, Michelle, Anouk en mij was dat we om twee uur zouden beginnen met ontnuchteren, aangezien Laura’s ouders ons niet bezopen mochten zien. Maar ik was helemaal niet bezopen, mijn geld was al lang op. Dat maakte dus dat ik ervoor moest zorgen dat ze niet dronken die auto in zouden stappen. :’D
Ik stond in het midden van de zaal. Aan mijn ene arm hing Laura, die te bezopen was om nog recht te kunnen staan en heel de tijd ‘Jolien, jij bent mijn held!’ zat te roepen. Met mijn andere arm probeerde ik Anouk in te tomen zodat ze Sam, de jongen die nog het meest dronken was van al in ons gezelschap, niet zou verkrachten. En voor mijn neust stond de ook al zo dronken Michelle heel de tijd ‘Jolien, mag ik alsjeblieft, alsjeblieft nog een biertje?’ te gillen. Maar dat mocht dus niet, ze moesten nuchter worden. :’D
Maar in tussentijd stonden een heel hoopje leerkrachten die ook gekomen waren op een meter van ons te praten. En ineens keken ze héél subtiel naar ons met hele grote, verbaasde ogen. Die blikken waren onbetaalbaar.
Toen het eenmaal drie uur was en Laura’s zus er was om ons op te halen, konden Michelle en Laura alweer wat normaal doen. Ze hielden zichzelf onder controle en er was niets van te merken dat ze verschrikkelijk bezopen waren. Toen we bij haar thuis waren, was haar moeder nog wakker, ze zat een boek te lezen in de woonkamer en ging Laura naast haar zitten terwijl Michelle en ik onze schoenen uitdeden. Toen we naar boven gingen om te gaan slapen, gaf Laura haar moeder een kus op de wang, wat ze al jaren niet meer doet, waardoor haar moeder verbaasd ‘Sinds wanneer krijg ik weer een zoen voor het slapengaan?’ zei. Laura antwoordde heel droog: ‘Oh, dat is maar een fase, gaat wel weer over.’ Laura’s moeder werd nog verbaasder, maar legde de link niet tussen alcohol en raar gedrag. :’D
Maar toen we naar boven gingen en Laura wankelend tegen een pilaar van de trap liep, was het wel overduidelijk dat ze te bezopen was om nog normaal te functioneren.
