Vorig jaar heb ik de hele zomer lange broeken gedragen, omdat ik vind dat ik lelijke benen heb, ook ben ik niet naar de zee geweest omdat ik me schaam in bikini, men ouders waren daar echt kwaad voor, maar dat veranderde niks aan mijn mening
Maar in de winter dacht ik dan toch, misschien moet ik toch maar kleedjes en korte broeken dragen, en een bikini, zo dik ben ik misschien ook weer niet. Ik probeerde me er dus wat over te zetten, en na hard werk heb ik men eigen lichaam toch weer kunnen aanvaarden
Maar nu!
Ik ging gisteren naar het stad, en aangezien het mooi weer was deed ik een kleedje aan. Men ma vind kleedjes niet mooi en zei me dat ook. Ik had zo iets van So what! jij vind kleedjes niet mooi, maar jij bent niet de rest van de wereld hé. Dus ik hield het aan. Natuurlijk had men ma al verteld aan men vader dat ik naar het stad was gegaan in een minirok (wat dus totaal onwaar was, want ik had een kleedje aan tot aan men knieeen) En toen ik thuis kwam waren ze dus allebij kwaad op mij, en toen ik vroeg waarom ik geen kleedjes aan mocht zeiden ze dat ik daar de benen niet voor had!
Het beetje zelfvertrouwen dat ik had opgebouwd zakte dus in één seconde in elkaar, ik vond mezelf weer dik, lelijk alles gewoon! en nu vinden ze het raar dat ik hele dagen loop te huilen. Nu zeggen ze dat ik dom ben omdat ik zelf niet inzie dat ik wel mooie benen heb, maar toch, nu zijn ze te laat, wat ze gisteren hebben gezegt heeft me echt gebroken ...
Jullie vinden het misschien raar, maar ik ben echt gekwetst ... zeker omdat het van men ouder komt ö
