Ik ben jarenlang goed bevriend geweest met uhm.. Ik noem haar even R*, want ze zit hier ook op quizlet. Totdat wij in de brugklas kwamen, andere vrienden kregen en langzaam uit elkaar groeiden. Het meest pijnlijke was dat we bij elkaar in de klas zaten en dat het haar niks uitmaaktte. Mij dus wel.
Aan het einde van de brugklas ging ze naar een andere locatie van onze school, want ze kon het niveau niet. Toen zag ik haar nóg minder. We zitten wel bij elkaar in de bus, maar we negeren elkaar. Of, zij mij. Dat laatste eerder, denk ik.
Ook al verschillen we nu zoveel als dag en nacht, toch mis ik haar. Ik heb nieuwe vriendinnen, betere misschien zelfs, maar toch mis ik mijn allerbeste vriendin nog altijd. Niemand zal haar plaats ooit in kunnen nemen. Zij heeft een nieuwe beste vriendin, althans, zo lijkt het. Het deed haar niks dat wij na misschien wel 10 jaar uit elkaar zijn gegroeid. Zo zie ik het. Zij mist mij niet, dat weet ik zeker. En daar voel ik me best klote over. Ik voel me gebruikt, afgedankt. En dat sinds het moment dat we uit elkaar gegroeid zijn. Ik vertrouw niemand meer, want straks gebeurd dit nog eens.
Af en toe wou ik dat ik nooit bevriend met haar was geweest, dan had ik nou die pijn in mijn hart niet.
Ik hoop dat ze weet dat ik háár bedoel.
Anyway, sorry, dit moest even. Ik zoek geen aandacht ofzo, want dit is serieus gebeurd.
'I would rather fight with you, than make love to anyone else.'
Krullebol
Mensen groeien soms uit elkaar, maar het is vooral zo pijnlijk als je elkaar nogsteeds tegen komt, en als het je beste vriendin is.
