Hellooo.
Vandaag was het weer zover, een les Nederlands van de Wórtel. Allemaal waren we strontverbaasd wanneer ze aankwam in een - oohjawel - knalgeel kleedje. Doei Wortel, hello banaan. Eerder een citroen, aan haar gedrag. Dat even terzijde.
De les was zoals gewoonlijk verschrikkelijk saai, maar Mathew besloot om daar eens snel verandering in te brengen. En ja, we hebben het geweten. Mathew is dé droogste jongen van mijn klasgroepding. Ik zit niet zover van hem af, net zoals de rest van mijn vriendinnen. Gelukkig, toch iemand die de lessen wat minder saai maakt. Al is hij dit jaar véél rustiger aangezien hij een contract met school heeft wegens wangedrag in de klas. ><
Eerst maakte hij allerlei opmerkingen over het gele bananending van de Ex-Wortel, waardoor we al niet meer bijkwamen van het lachen. Maar de Ex-Wortel dreigde met straf en stuff, dus zwegen we een tijdje. Mathew besloot dan maar om een boodschap op een cursusblad te schrijven.
Met een maarkeerstift / highlighter schreef hij op het blad 'wat een KAMELENK*T'. Hierdoor rolden we bijna van onze stoelen, ik zat nog het hardst te lachen val allemaal. Daardoor zei ze 'Jolien, mogen we ook even meegenieten van jullie binnenpretje?' Aangezien ik niet instaat was te antwoorden en ook echt niet ging zeggen dat ze een kamelenk*t was, wees ik hikkend naar Mathew die met glinsterende oogjes naar de Ex-Wortel keek.
Ze vroeg dan aan Mathew wat er was, zegt hij heel droog 'Ik zag een duif vliegen en ineens viel hij naar beneden.' Nog meer gelach, natuurlijk, domste smoes ooit.
Ze geloofde het nog ook. :'D
Noemt ze je nu eindelijk wel Jolien?