Ik ben het facking zat. - Stamcafé

Ja. Ik begin bij het begin.
Iets meer dan anderhalve maand geleden kreeg ik een relatie, met een superlieve jongen. Maar hij is heel onzeker. Steeds moet ík naar hem toe lopen, en een knuffel en een zoen geven. Nooit komt hij. Hij durft ook niet normaal op de bank bij me te zitten of te liggen, en hij durft me hand niet vast te pakken. Net of ik een of andere enge ziekte heb ofzo. Ik heb er al wat van gezegt, en dan verschuilt hij zich achter zijn verleden, een té makkelijke uitweg vind ik. Onzeker zijn, oké, maar niet eens naar je eigen vriendin toe te durven lopen, alleen ernaar toelopen, gaat me te ver. Maarja, sins ik er dus wat van zei, zegt hij niets meer tegen me. Alleen via internet soms "hoi". Ook op het schoolplein, dan gaat hij bij een groep meisjes staan, bij de fietsenstalling, inplaats van waar hij altijd stond. Bij mij, en wat vrienden dus. Ik zag hem vandaag in een winkel, en hij zei niets, kwam niet naar me toe ofzo, maar hij vluchtte de winkel uit. En zo wil ik geen relatie, en ik wil het uitmaken, maar ik ben zo bang dat ik hem verdriet doe, na alles wat hij heeft meegemaakt, maar hoe het zo is, is gewoon oneerlijk voor ons beide.
En nu weet ik niet wat ik moet doen.

ik vind het goed dat je het hem gezegt hebt. miscchien heeft hij het verkeerd opgenomen en ontloopt hij je daarom. Als ik jou zou zijn zou ik het uit maken. oké dat je hem niet wilt kwetsen maar door er niets van te zeggen kwets je jezelf ook alleen maar. niemand verdient het om ontlopen te worden door haar/zijn vriendje/vriendinnentje. dus ook jij niet. achteraf zul je wel zien dat je de juiste keuze gemaakt hebt. en wie weet is het juist leuker met hem als jullie gewoon vrienden zijn (:

(...)

Ik denk nt dat vitaminegebrek zulke dingen doet. Paddo's wel, maar paddo's zijn hip x'D Maar ik denk net echt dat je Schizofreen bent als ik dat zo hoor, dokters kunnen zeggen wat ze willen maar ze moeten een speciale test afnemen om het echt vast te stellen.

vind ik ook. Ook is er gewoon helemaal niets aan mij te merken. Mijn tante bijvoorbeeld, met haar kón je gewoon geen gesprek houden, ze vertelde alles zó warrig, en gebruikte veel eigenverzonnen woorden. Zelfs doktoren begrepen niets van wat ze zei, en ik kan gewoon, best rustig praten. Dat heb ik ook al heel vaak aan ze uitgelegt, en steeds komen ze met een raar antwoord, zoals: "nog wel. We kunnen niet voorspellen wat je op je 20e vertelt."
En ik weet niets over testen ofzo, mijn tante heeft zoiets ook nog nooit gehad, volgens mij. Maar het zou heel goed kunnen, dat ik zo kan bewijzen, dat ik gewoon alleen ADHD heb, en niets meer.

Iemands verleden, kan veel te maken hebben met hoe hy/zy nu reageert. Als je daar niet tegen kan, is het beter om het uit te maken. Bedenk wel, of je wel zonder hem wilt doorgaan. Zorg dat je geen spyt van je keuze krygt, en dat jullie vrienden blyven.

---

Rose houdt van Renée&Benjamin . <3