Dit stukje vond ik ergens en ik vind het hard. Maar gedeeltes ervan zijn wel weer waar.. =$
Ik zei het eigenlijk die vorige keer al: je wordt keihard geflest met die boybands. Zoveel meiden en maar één Bill, dat kon nooit goed gaan natuurlijk. Het was dan ook te verwachten, precies nu de Tokio Hotel-rage wat is geluwd: om jouw kansen zogenaamd te vergroten (maar vooral om je moeder nog meer geld uit haar zakken te kloppen) heeft dezelfde platenmaatschappij weer een nieuwe boyband uit de Duitse schoolbanken getoverd. Cinema Bizarre heet het vijftal met de bijnamen Shin, Yu, Strify, Kiro en Luminor. Het verschil: ze zien er allemáál als een wijf uit. Begrijp me goed, er is niks mis met Visual Kei als muziekstroming, met anime of met manga (ik ben zelf groot fan van series als Fullmetal Alchemist en Death Note), maar muzikaal gezien doorbreekt Cinema Bizarre de verkeerde grens. Hang gerust een poster van de groep aan je muur. Vooral doen zelfs, want het zijn letterlijk een stelletje posers. De cd kun je beter laten liggen. Die is veelzijdig maar oppervlakkig tegelijk: de liedjes zwalken van Him via Linkin Park naar Robin Thicke en terug. Het is allemaal al eens eerder en beter gedaan, en Cinema Bizarre doet het wel erg soft en inspiratieloos. Zeker als je het vergelijkt met andere Visual Kei-boybands. Oke, het is mooi meegenomen dat je moeder minder gauw zal gaan zeuren dat er zulke harde muziek op Final Attraction staat, maar van mij mogen deze jongens echt wat meer tijd aan gitaar spelen besteden dan aan hun make-up. Of aan hun Engels, want ik geloof niks van de teksten en de weinig gemeende manier waarop ze worden gezongen. Volgens mij vindt zelfs Bill Kaulitz deze band kansloos, al zal-ie dat van zijn baas vast niet mogen zeggen. Er valt uit Cinema Bizarre één les te trekken: niet iedereen die er leuk uitziet maakt automatisch de beste muziek.
