[RPG • 0] Experium|| 57 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • Energieschilden •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast door een moderator op 27 aug 2023 - 21:44 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Safira ademde scherp in toen zijn hand over haar naakte huid gleed. Ze zocht naar zijn lippen, verslond ze, haakte haar been half om hem heen om hem boven op zich te trekken. Misschien was het nog haar dierlijke instinct dat ontwaakte, maar ze wilde Yrla al zo lang en ze wilde hem nú.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla werd voor een moment verrast door Safira, die hem bovenop haar trok. Het plotselinge initiatief en haast ongeduld wakkerde in hem een vlammetje aan. Hij nam haar haren in zijn ene hand, waarbij hij haar hoofd iets naar achteren trok, zodat hij haar beter kon zoenen. Uiteindelijk liet hij zijn lippen terug afdwalen naar haar nek, waar hij gretige lippen neerzette en af en toe lichtjes aan de huid zoog.
      Zijn andere hand liet hij verder onder het shirt omhoog dwalen. Hij omsloot haar borst met zijn handen en kneedde hem stevig. Hij hoorde Safira naar adem snakken, wat zijn honger naar meer vergrootte. Met enkele handelingen had hij zichzelf omhoog gewerkt en had hij het meisje onder zich van haar slaapshirt ontdaan. Yrla liet even goedkeurend zijn blik eroverheen glijden, voor hij zijn pad van kusjes verder naar beneden liet dwalen Hij liet zijn tong langs een van haar tepels dwalen en keek grijzend naar het meisje op, toen hij haar reactie zag.

[ bericht aangepast op 7 sep 2023 - 16:10 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Dit was… fantastisch, gewoon. Ze kon niet helemaal geloven dat dit nu echt gebeurde, maar het was onmogelijk om in een fantasie ook zo veel te vóélen. Ze rukte aan Yrla’s shirt tot die ook uit was en liet haar handen over zijn gespierde bovenlichaam glijden. Haar ademhaling kwam met horten en stootte en tussen haar benen voelde ze steken van verlangen. De stof van zijn joggingbroek was zacht tegen haar benen, toch wilde ze daar juist huidcontact en dus trok ze – nog aardig behendig voor iemand met geen ervaring – zijn broek tot aan zijn knieën. Zelf moest hij de rest maar doen.
      ‘Ik ben niet van het uren voorspel hoor,’ mompelde ze in zijn haar. ‘Dat trek ik echt niet.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Niet?" vroeg hij met een plagende grijns. "Maar dat maakt het juist soms nog intenser." Yrla keek even met pretoogjes naar het meisje onder hem, waarna hij zich van het laatste stukje van zijn broek en zijn sokken ontdeed. Hij liet plagend zijn hand over haar buik naar beneden zakken, volgde diezelfde hand met zijn ogen. Met zijn vingers volgde de rand van haar onderbroek over haar benen heen en ging telkens net langs het gevoelige plekje daar. Opnieuw keek hij op naar Safira met een grijns. "Maar jij bent de baas, zeg het maar."

---

It's never gonna happen, Guys.

Pas net was Adam wakker geschud, alsof hij diep, diep had liggen sluimeren. Direct merkte hij dat hij geen controle had over zijn eigen lichaam. Het moest die andere Adam zijn. Muisstil had hij zich gehouden, gewoon de boel geobserveerd. Het was lastig geweest – zo vastzitten zonder iets te kunnen doen voelde verkeerd, onnatuurlijk. Toch wist hij nu dat de rollen konden omdraaien. Dat hij geduldig moest wachten.
      Het had hem even gekost voordat hij doorhad dat hij besefte dat ze terug in de tijd waren gereisd, dat hij in Rory’s slaapkamer zat, hem dingen vroeg. Over zijn familie. Over hen. Het deed pijn om Rory’s verdriet te zien toen zijn alterego hem duidelijk maakte dat er geen toekomst voor hen was.
      Adam wilde zichzelf door elkaar schudden, zeggen dat dat wél zo was.
      Dat ze misschien wel bij elkaar hoorden.
      Maar niets daarvan kwam over zijn lippen en toen sloeg het besef dat hij Rory’s leven nu in gevaar bracht in als een bom. En opeens raakte de andere Adam in paniek, voelde hij de andere ziel letterlijk trillen, werd die fragieler, minder standvastig, en kon Adam zijn plek innemen.
      Zijn ademhaling zwakte weer af en hij gaf een knikje naar Merrin.
      ‘Het – het gaat alweer.’ Zijn stem klonk onvast. Vreemd. Maar hij kon weer praten. ‘Je hebt gelijk. We verzinnen er wel wat op.’
      Met Jesters hulp nog wel – was Merrin nou helemaal gek geworden?!
      Toch bleef hij maar bedeesd glimlachen. Hij had de controle.
      Daar ging het nu om. Alles beter dan weer in dat zwarte gat zitten.
      Adam stapte naar Rory toe, wilde hem ook vasthouden, dus hij sloeg zijn armen om hem heen en trok hem tegen zich aan. Dit was zijn vriendje. Net zoals Fox Kris had gehad, was er ook iemand die echt zijn grote liefde was geweest. Twee jaar waren ze samengeweest. Hoe kon die andere Adam dat nu zomaar weggooien? Na alles wat Rory had gedaan? Natuurlijk – Merrin was ook een leuke jongen. Dat was niet voor niets zijn beste vriend. Maar Rory… als Experium er niet was geweest, waren zij nog samen geweest.
      ‘Ik meende niet wat ik zei,’ fluisterde hij. ‘Ik zal je een eerlijke kans geven. Geef me niet op.’
      Rory keek hem aan, zijn ogen glommen en hij omvatte zijn gezicht. ‘Nee, natuurlijk niet.’
      Rory drukte een zachte kus tegen Adams lippen en hij voelde het kriebelen tot in zijn tenen.
      Vlak daarna was het ook alsof er iets in zijn maag woelde. Geen vlinders, eerder iets ongemakkelijks, iets bozigs misschien wel.
      Vast de andere Adam.
      Adam kon de neiging om zijn mondhoek op te trekken maar net onderdrukken. Hij draaide zich naar Merrin toe. ‘Laten we maar teruggaan. Voor ze ons beginnen te missen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Safira wilde niet dat er weer wat tussenkwam. Dat iemand zou aankloppen, dat Yrla's mood weer omsloeg, of die van haarzelf. Dat ze de baas was, gaf haar een goed gevoel, nadat ze zolang nergens de controle over had gehad. Ze rukte zijn boxer naar beneden, sloeg haar benen om zijn heupen. 'Neuk me. Hard. Hou je niet in.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Er ging een steek door Merrin heen, toen hij zag hoe Rory een kus op Adams lippen drukte. Vlug wendde hij zijn gezicht af. Waar hij Rory nogal sympathiek had gevonden, vond hij dit toch wel een beetje jammer. Zeker omdat hij zichzelf wél in had gehouden. Maar waarschijnlijk moest hij er gewoon niet zoveel achter zoeken. Het was gewoon een kus. Een soort laatste groet naar elkaar. Hij moest niet vergeten dat Rory Adam nog steeds als zijn vriendje had gezien en dat hij toch wel een soort van vriendjespikker was, als hij het heel eerlijk bekeek. Ook al waren ze al zoveel tijd verder.
      Merrin stak zijn hand uit naar Adam. Hoewel hij zich niet echt bedreigd voelde door de jongen tegenover hem, wilde hij nu het liefst wel terug. Gewoon de gestolen tijd met Adam inhalen en daarnaast terugflitsen voor Rory zich misschien wel zou bedenken dat hij Adam niet mee terug mocht nemen. Merrin glimlachte even kleintjes naar de jongen, voor het beeld zwart werd. Binnen seconden stond hij weer in zijn eigen slaapkamer. Merrin trok Adam aan zijn hand dichterbij, niet van plan zijn vriend meer los te laten voor de rest van de dag. "Voel je je nu beter nu je hem toch even gesproken hebt?" vroeg Merrin met een glimlach.

---

It's never gonna happen, Guys.

Casey wist allang wat Emil van plan was. Naar een of andere woordenmeester gaan, die haar uit zijn hoofd zou moeten wegjagen? Ze was wel nieuwsgierig of het werkte. Of hij dat werkelijk kon. Het hele Tuuli-verhaal wankelde toch al een beetje – ze wist dat hij haar naar Tuuli’s lievelingsbloemen zou vragen en helaas wist ze die niet. Dan kwam hij vast tot de conclusie dat ze iemand anders was – maar dat kon ook wel weer interessant worden. Ze was wel toe aan een verzetje. Als ze Adrasteia moest geloven, werden ze binnenkort bevrijd. Dan kon ze de wijde wereld in en had ze genoeg afleiding. Maar voor nu… Voor nu was het nog wel vermakelijk.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla was bijna verleid geweest om het ook daadwerkelijk te doen, had zijn vingers al langs de rand van haar slip staan, tot hij op tijd iets bedacht. "Heb je een rubbertje hier liggen?" Yrla trok een van de bovenste laatjes open, maar die waren angstvallig leeg. Dan moest hij maar naar zijn eigen kamer lopen. Hij keek even naar Safira. "Hou die gedachte vast," zei hij zacht tegen haar, terwijl hij een langgerekte kus op haar lippen drukte.
      Hij liep in een rush naar zijn eigen kamer, een badjas om hem heen geslagen, waar hij een pakje uit de bovenste la trok. Voor heel even keek hij er twijfelend naar. Moest hij dit nu wel doen? Yrla schudde zijn hoofd en liep met doosje en al terug naar Safira haar kamer. Hij kon haar niet nog een keer de deur wijzen, niet op dit moment. En hij wilde het absoluut niet verpesten. Hij had dit nodig.
      Achter hem sloot hij de deur, waarna hij met een halve grijns keek naar het meisje dat hem op bed lag op te wachten. Dit was goed, hij had geen moment meer aan Nish gedacht, dus het werkte. Zijn gevoelens was hij zo in no-time vergeten. Niet waar? Yrla legde de verpakking op het nachtkastje en begon het meisje opnieuw in alle hevigheid te zoenen, in een poging de hitte die door de kleine onderbreking was verdwenen terug te vinden. Tegelijkertijd pakte hij zichzelf in en ontdeed Safira van haar laatste kledingstuk. Ergens lag nog de neiging om te vragen of ze hier echt wel oké mee was, maar aan Safira haar gezicht te zien was er niets wat ze liever wilde.
      Hij drong langzaam en voorzichtig bij haar naar binnen, waarbij hij haar gezicht in de gaten hield, maar nergens was ook maar een greintje ongemak te bespeuren. Op het moment dat hij haar helemaal vulde, bleef hij even plagend liggen wachten. Op het moment dat ze gromde van ongeduld, grijnsde Yrla breed, voor hij aan haar wens voldeed.

---

It's never gonna happen, Guys.

Zodra Adam was teruggesprongen, ontdekte hij dat hij niet in zijn eigen slaapkamer was, maar in die van Merrin. Tot zijn verbazing zag hij wel dat zijn tekenblok open lag. Hij keek om zich heen, er leek van alles niet te kloppen aan de kamer. Yrla’s kleren zag hij niet, wel die van hem. Een beetje verward keek hij zijn vriend aan.
      ‘Eh, ja, zeker,’ zei hij vlug, daarna weer verdwaasd om zich heen kijkend.
      Met zijn knokkels wreef hij langs zijn slaap, hij voelde de andere aanwezigheid tegen zich aan beuken, maar was niet van plan om ook maar een strobreed toe te geven.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin keek bezorgd naar Adam, die over zijn slapen wreef. “Gaat het wel?” vroeg hij zachtjes. Adam knikte alleen als antwoord en voor even trok Merrin zijn vriendje tegen hem aan. “Laten we anders eerst gaan eten, we hebben allebei nog geen ontbijt gehad,” zei hij met een halve glimlach, waarna hij een kus op de wang van Adam drukte.

[ bericht aangepast op 7 sep 2023 - 22:29 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam was een beetje overrompeld door de kus. Hij wist dan wel dat het over was tussen Yrla en Merrin, maar het voelde nog steeds een beetje vreemd dat zij nu opeens aan het daten waren. Zeker nu hij Rory had gezien.
      Toch glimlachte hij naar de jongen en ze liepen samen naar de eetzaal toe.
      Daar liet hij bijna zijn dienblad uit zijn handen vallen – daar zat Onyx. Levend. Met Jester naast zich – en Fox dáárnaast. En ze praten geanimeerd met elkaar, lachten. Láchten.
      Even leek de wereld te kantelen, daarna te vernauwen.
      ‘Je bent in míjn tijdlijn. Jouw tijdlijn bestaat niet meer. Het spijt me.’
      ‘Het spijt je?’ siste Adam. Wat de fuck zei die gast nou? Dat alles waar hij vandaan kwam wég was? Ja – het was er klote geweest. En met Fox…. Fox leefde weer! Maar zijn léven, alles was nu weg. Nu was híj de parasiet. Die andere Adam had zijn leven gejat. Denk maar niet dat ik me in een hoekje ga terugtrekken, klootzak. Alles ging kapot doordat jij kwam. Eens zien wat ik met jóúw wereld kan doen.

[ bericht aangepast op 8 sep 2023 - 9:16 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zolang Adam op Experium was, had hij heel wat momenten gehad waarop hij zich ontzettend wanhopig voelde. Maar dit…. Dit was nergens mee te vergelijken. Opeens was het alsof zijn hele wereld verbrokkelde.
      De andere Adam was meegereisd.
      Hij zat in zijn lijf, in zijn hoofd.
      Een angst die groter was dan hij dacht dat zijn lichaam aankon, vrat aan hem.
      Al had hij deze keer geen lichaam die reageerde. Die paniek gierde en gierde maar door, zonder dat zijn lichaam er überhaupt aandacht aanbesteedde. Geen versnelde ademhaling, geen angstig kloppend hart.
      Niks dan het gevoel dat hij uit elkaar werd getrokken, langzaam, beetje bij beetje, steeds dunner werd tot er amper wat van hem overbleef.
      Wat was die andere Adam van plan? Hij wilde Rory in plaats van Merrin – dat was duidelijk. Maar waarom? Als wraak? Maakte hij straks al zijn vriendschappen kapot? Maakte hij ménsen kapot?
      Nee, dat kon niet. Dit was een versie van hém, hij zou nooit iemand kwaad doen. Niet bewust.
      Zou Jester dat ook niet van zichzelf denken? Hij lepelde Nish ógen uit.
      Hij vóélde dat de andere Adam grinnikte, alsof die nu zijn gedachten kon opvangen. ’Misschien moet ik dat ook eens proberen. Het zorgde in ieder geval voor… verdieping in hun relatie. Zouden ze de ogen ook samen opgepeuzeld hebben?’
      Als Adam gekotst had, zou hij dat hebben gedaan.
      Nu schreeuwde hij enkel, te verstrikt in zijn eigen emoties om mee te kunnen krijgen wat er daar buiten gebeurde.

[ bericht aangepast op 7 sep 2023 - 22:54 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Oke, nu maakte Merrin zich toch wel een beetje zorgen. Adam had zijn spullen laten vallen, sprak wat leek tegen zichzelf en was vanuit het niets boos en grinnikte toen weer. Alsof hij dingen zag of hoorde die Merrin miste. “Adam?” Vroeg hij voorzichtig. “Wil je uhm liever ergens anders eten?” Misschien was de eetzaal wel gewoon te druk voor hem, was hij bang nu al zijn mentor tegen te komen en deed ie daarom zo gek.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Het gaat wel.’ Adam schudde met zijn hoofd, maar de drukkende aanwezigheid ging er niet door weg. Hij moest zich vermannen. Doen alsof er niks aan de hand was. Als ze dachten dat hij een psychiatrische stoornis had dan wilden ze daar vast wat aan doen. Dan besta ik straks helemaal niet meer. Hij knielde neer en legde de banaan en het yoghurtje die van zijn dienblad waren gegleden terug. Daarna kwam hij weer overeind. ‘Waar uh, waar wil je zitten?’
      Misschien had Merrin hier dan wel andere vrienden, als Fox en Jéster blijkbaar zelfs door één deur konden.

[ bericht aangepast op 8 sep 2023 - 9:24 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.